Ik heb er intussen al een (kleine) stage opzitten en begin maart volgt er al een andere (een betere).Het leven is zowat z'n eigen saaie gangetje gegaan. School, werken, meer werken en daarna tv kijken. Tja, wintermaanden zijn niet bepaald de meest spannende om een blog over te schrijven en mijn naam is ook niet bepaald Oliver Twist. Zoals elk jaar kregen we weer maar n's "The Sound of Music" voorgeschoteld. Kerstdiners, verjaardagen (u weet wel, 24 december IS nu eenmaal mijn hoogdag op het jaar), oud en nieuw (dit jaar gevierd in een gehucht dat Borgloon noemt (no questions asked), kerstboodschap van Zijne Geachte Majesteit de Heer Koning Albert II van Saksen Coburg-Gotha en uiteraard Geert Hoste, examens (1 buis. Yeps, tweede zit is weer in het land), stage, geldtekorten, geldoverschotten, alcoholintoxicatie (ok, misschien niet zo drastisch, maar het klinkt leuk) en dan uiteraard de avonturen die ik toch maar beter uit deze blog weglaat.
Ik had verwacht om rond de kerstperiode mijn eigen kerstboodschap de (blog)wereld in te sturen, maar dat is er helaas niet van gekomen.
Nochtans vind ik het wel raar van mezelf dat ik niet meer blogs heb geschreven deze periode. Meestal is de motivatie er wel en slaag ik erin om enkele lijntjes vol te typen, maar opeens is die motivatie weg, slaag ik de lijntjes op en ga ik gewoon verder met m'n leven.
Soms wou ik dat ik niet in zo'n vicieuze cirkel zat en dat ik weer zou kunnen leven zoals het moet.
But a man's gotta do what a man's gotta do...
Op muziekvlak heb ik Thin Lizzy opnieuw ontdekt. En niet omwille van het feit dat het Ieren zijn, maar gewoon omdat ik Whisk(e)y in the Jar een geweldig nummer vind om de dag mee te beginnen. Een paar honderd keer op repeat dan wel ;)
Eigenlijk heb ik Thin Lizzy "back in the days" eerst leren kennen door Phil Lynott, de lead-singer. Hij zong ook in het The War of the Worlds-album van Jeff Wayne (1978, aanrader) en toen ik dan later voor het eerst de naam "Thin Lizzy" tegenkwam herkende ik de stem onmiddellijk. Hij stierf aan een overdosis (Speedball, in 1986 (het rampjaar), net zoals zoveel bekende namen uit Rockwereld (denk aan Jimi Hendrix (slaappillen en wijn), Janis Joplin (heroïne) en Elvis (overdosis medicijnen)).
Kids, don't do drugs!
Ik ga mezelf vandaag weerhouden van enig politiek gezwets. Ik wacht gewoon tot alle kalveren verdronken zijn om dan even m'n eigen mening te profileren.
En dan even als afsluiter:
Zeg deze zin tien keer zonder fouten -> "How much wood could a woodchuck chuck if a woodchuck could chuck wood?"
Tot de volgende blog, en hopelijk met meer politiek gezwets dan in deze.
