Vooraleer ik mijzelf opnieuw op deze blog ga richten, toch maar even vermelden dat er een nieuwe blog geboren is, op britishredcoats.blogspot.com
Alles wat u maar wilde weten over de Redcoat, oftewel de klassieke Britse soldaat.
Hoezee hoezee
vrijdag 31 juli 2009
donderdag 16 april 2009
Sunbeam on Interstate 18,5
*kuch*
Voor de eerste keer in lange tijd durf ik het opnieuw aan om mijn eigen blog te bekijken en kom ik tot de conclusie dat het niveau van mijn voorgaande blogs vrij abominabel is.
Nu ja, ik moet eerlijk bekennen dat mijn inspiratie de laatste maanden om een of andere vage reden fameus achteruitgebold is. Nu ja, gimme a break, zelfs het grootste genie (zoals er zijn: Newton, Beethoven, Einstein en de geachte vrouwe B. Mommaerts*) heeft wel n's z'n zwakke ogenblikken. Beethoven had voor hij zijn beroemde "negende" neerpende, ook niet bepaald zoveel succes meer (en daarna ging het trouwens ook wel bergaf, maar ik bespaar u de historische achtergrond daarvan). Dat even terzijde.
Voor zover ik over mezelf kan oordelen (mezelf zijnde), kan ik mijn huidige gemoedstoestand het beste omschrijven als een soort "vroegtijdige midlife-crisis". Mijn eigen uitgaansleven is lichtjes genihiliseerd en ik heb gewoon het gevoel dat ik op korte tijd veel te volwassen ben geworden dan ik zelf zou willen (ondanks de gezegende leeftijd van 23 winters). I dunno... wijsheid komt met de jaren, maar het had nog wel even mogen uitblijven. En dan zit ik hier natuurlijk lichtjes moedeloos, om 2 uur 's nachts, met een glas 12 jaar oude Glenfiddich en een sigaret in de rechterhand, mijmerend over een soort vergane glorietijd (niet dat die er echt geweest is, if you catch my drift).
Ik ben opnieuw begonnen met mijn looproutine. Voor degenen die het nog niet gemerkt hebben (of mij weinig zien, of mij nog niet lang genoeg kennen)... na mijn army-kandidatuur heb ik een zeker reserve opgebouwd, wat zich nu wel wat begint te wreken op mijn Body Mass Index.
Momenteel heb ik een soort Marjorie Dawes-duiveltje op m'n schouder zitten, die af en toe wel iets in m'n oor durft fluisteren zoals "fattie fattie boom boom" of "fat cow!", en dat helpt wel. De eerste die in real-life zoiets rechtuit durft zeggen, krijgt een pandoering (lees "De Witte" van Ernest Claes erop na, en u zult wel begrijpen wat dat woord betekent) van je welste. *houdt de rug van de hand klaar voor een professionele bitchslapping van het zuiverste soort*.
Marjorie Dawes... met Italiaanse ondertiteling. Kan het beter?
ANYWAY
Na een avondje "Loon lacht" ben ik tot de conclusie gekomen dat Gunther Lamoot eigenlijk toch niet zo grappig was als ik dacht. Gimme a break, na al die Comedy Casino's had ik toch een zeker beeld opgebouwd van Lamoot als zijnde gevat, doch abstract komisch persoon. Maar uiteindelijk viel dat allemaal wel best tegen. Buiten enkele "haha-erlebnissen" (yeps, dat woord bestaat), had ik een gevoel dat zelfs ikzelve het soms beter kon. Spitsvondigheid is niet bepaald een van zijn beste eigenschappen**. Xander de Rijcke daarentegen, die instond als "hoofdact", was verrassend genoeg echt wel goed. Ondanks zijn jeugdigheid (bouwjaar '87 van de vorige eeuw), het feit dat het een Oost-Vlaming is, hij geen woord gerept heeft over het immer sympathieke en degelijke Vlaams-Brabant EN hij nog n's z'n afkeer heeft laten blijken van alles wat redhead is (en aanverwanten), vond ik 'm best goed. En hij heeft een eigen blog. (niet bepaald spectaculair trouwens. De mijne is beter ^^)
Het is best wel verrassend dat er maar weinig mensen rondlopen die een blog bijhouden, of toch wat betreft mijn kennissenkring (ik wil ook wel n's andermans blog lezen, ipv altijd de mijne te moeten bijhouden! Schrijven verdomme, schrijven! ...Of toch alvast typen... Das al een begin).
Anyway, punten teruggehad voor mijn schrijftaken van Taal (nog zo'n raar vak). 18,5 op 30. Honestly, ik had de punten wel verdiend. Hetgeen ik op papier had gezet was eerlijk gezegd vreselijk om te lezen (onder schoolkrantstyle-artikels versta ik blijkbaar de dingen die in Zonnestraal staan. Gimme a goddamn break).
Maar enfin, ik heb al wel literair hoogstaandere dingen geschreven in mijn carrière, dus het kwam wel enigzins als een teleurstelling. En voor degenen die redeneren op z'n "Ge zèt er tenminste deu, wetewel" kan ik slechts "fuck that shit!" zeggen.
U merkt het, iemand is lichtjes gefrustreerd. I need another drink... of zoals de song van Albert King en John Lee Hooker gaat:
* Wiens strategische zetten mij het laatste schooljaar wel vaker met verstomming hebben geslagen. Of dat nu in positieve of negatieve zin is, laat ik aan uw eigen interpretatie-vermogen over.
** Excuses aan de fans, maar het is nu eenmaal zo!
Voor de eerste keer in lange tijd durf ik het opnieuw aan om mijn eigen blog te bekijken en kom ik tot de conclusie dat het niveau van mijn voorgaande blogs vrij abominabel is.
Nu ja, ik moet eerlijk bekennen dat mijn inspiratie de laatste maanden om een of andere vage reden fameus achteruitgebold is. Nu ja, gimme a break, zelfs het grootste genie (zoals er zijn: Newton, Beethoven, Einstein en de geachte vrouwe B. Mommaerts*) heeft wel n's z'n zwakke ogenblikken. Beethoven had voor hij zijn beroemde "negende" neerpende, ook niet bepaald zoveel succes meer (en daarna ging het trouwens ook wel bergaf, maar ik bespaar u de historische achtergrond daarvan). Dat even terzijde.
Voor zover ik over mezelf kan oordelen (mezelf zijnde), kan ik mijn huidige gemoedstoestand het beste omschrijven als een soort "vroegtijdige midlife-crisis". Mijn eigen uitgaansleven is lichtjes genihiliseerd en ik heb gewoon het gevoel dat ik op korte tijd veel te volwassen ben geworden dan ik zelf zou willen (ondanks de gezegende leeftijd van 23 winters). I dunno... wijsheid komt met de jaren, maar het had nog wel even mogen uitblijven. En dan zit ik hier natuurlijk lichtjes moedeloos, om 2 uur 's nachts, met een glas 12 jaar oude Glenfiddich en een sigaret in de rechterhand, mijmerend over een soort vergane glorietijd (niet dat die er echt geweest is, if you catch my drift).
Ik ben opnieuw begonnen met mijn looproutine. Voor degenen die het nog niet gemerkt hebben (of mij weinig zien, of mij nog niet lang genoeg kennen)... na mijn army-kandidatuur heb ik een zeker reserve opgebouwd, wat zich nu wel wat begint te wreken op mijn Body Mass Index.
Momenteel heb ik een soort Marjorie Dawes-duiveltje op m'n schouder zitten, die af en toe wel iets in m'n oor durft fluisteren zoals "fattie fattie boom boom" of "fat cow!", en dat helpt wel. De eerste die in real-life zoiets rechtuit durft zeggen, krijgt een pandoering (lees "De Witte" van Ernest Claes erop na, en u zult wel begrijpen wat dat woord betekent) van je welste. *houdt de rug van de hand klaar voor een professionele bitchslapping van het zuiverste soort*.
Marjorie Dawes... met Italiaanse ondertiteling. Kan het beter?
ANYWAY
Na een avondje "Loon lacht" ben ik tot de conclusie gekomen dat Gunther Lamoot eigenlijk toch niet zo grappig was als ik dacht. Gimme a break, na al die Comedy Casino's had ik toch een zeker beeld opgebouwd van Lamoot als zijnde gevat, doch abstract komisch persoon. Maar uiteindelijk viel dat allemaal wel best tegen. Buiten enkele "haha-erlebnissen" (yeps, dat woord bestaat), had ik een gevoel dat zelfs ikzelve het soms beter kon. Spitsvondigheid is niet bepaald een van zijn beste eigenschappen**. Xander de Rijcke daarentegen, die instond als "hoofdact", was verrassend genoeg echt wel goed. Ondanks zijn jeugdigheid (bouwjaar '87 van de vorige eeuw), het feit dat het een Oost-Vlaming is, hij geen woord gerept heeft over het immer sympathieke en degelijke Vlaams-Brabant EN hij nog n's z'n afkeer heeft laten blijken van alles wat redhead is (en aanverwanten), vond ik 'm best goed. En hij heeft een eigen blog. (niet bepaald spectaculair trouwens. De mijne is beter ^^)
Het is best wel verrassend dat er maar weinig mensen rondlopen die een blog bijhouden, of toch wat betreft mijn kennissenkring (ik wil ook wel n's andermans blog lezen, ipv altijd de mijne te moeten bijhouden! Schrijven verdomme, schrijven! ...Of toch alvast typen... Das al een begin).
Anyway, punten teruggehad voor mijn schrijftaken van Taal (nog zo'n raar vak). 18,5 op 30. Honestly, ik had de punten wel verdiend. Hetgeen ik op papier had gezet was eerlijk gezegd vreselijk om te lezen (onder schoolkrantstyle-artikels versta ik blijkbaar de dingen die in Zonnestraal staan. Gimme a goddamn break).
Maar enfin, ik heb al wel literair hoogstaandere dingen geschreven in mijn carrière, dus het kwam wel enigzins als een teleurstelling. En voor degenen die redeneren op z'n "Ge zèt er tenminste deu, wetewel" kan ik slechts "fuck that shit!" zeggen.U merkt het, iemand is lichtjes gefrustreerd. I need another drink... of zoals de song van Albert King en John Lee Hooker gaat:
1 bourbon, 1 scotch, 1 beer
Whiskey, whisky en bier. Aan u om de plaats van herkomst van de twee sterke dranken te achterhalen.
Btw, even een persoonlijk bericht: Whitey, als ik u was zou ik mezelf toch maar spoeien om hier binnen te springen, voor ik mijn verjaardagscadeau helemaal zelf genuttigd heb.
Dat doet me er trouwens aan denken dat ik nog een sigaar heb liggen...
someone's going to have a man's night tonight. ^^
Even een paar kleine opmerkingen over whisky-nuttiging:
1. Men drinke whisky niet "on the rocks" (aka met ijs). Whisky moet op kamertemperatuur gedronken worden, net zoals rode wijn.
2. Men vermenge de whisky niet met andere dranken, zoals er zijn: cola, cola en cola
Whisky-cola is gayness van het zuiverste soort en dient ten stelligste afgeraden te worden.
3. Beter geen whisky dan cheap-ass café-whisky. Er dienen standaarden hooggehouden te worden.
En een La Paz (sigaar) kan met momenten echt heerlijk smaken.
Is het trouwens al iemand opgevallen dat ik veel te veel het woord "anyway" gebruik ^^
Maar goed, ik ga even afsluiten. Kwestie dat ik nog iet of wat slaap krijg.
Tot de volgende keer, waarschijnlijk weer veel te laat, but hey, het maakt het wachten des te spannender.
Lawry
Your Dog of War
Btw, even een persoonlijk bericht: Whitey, als ik u was zou ik mezelf toch maar spoeien om hier binnen te springen, voor ik mijn verjaardagscadeau helemaal zelf genuttigd heb.
Dat doet me er trouwens aan denken dat ik nog een sigaar heb liggen...
someone's going to have a man's night tonight. ^^
Even een paar kleine opmerkingen over whisky-nuttiging:
1. Men drinke whisky niet "on the rocks" (aka met ijs). Whisky moet op kamertemperatuur gedronken worden, net zoals rode wijn.
2. Men vermenge de whisky niet met andere dranken, zoals er zijn: cola, cola en cola
Whisky-cola is gayness van het zuiverste soort en dient ten stelligste afgeraden te worden.
3. Beter geen whisky dan cheap-ass café-whisky. Er dienen standaarden hooggehouden te worden.
En een La Paz (sigaar) kan met momenten echt heerlijk smaken.
Is het trouwens al iemand opgevallen dat ik veel te veel het woord "anyway" gebruik ^^
Maar goed, ik ga even afsluiten. Kwestie dat ik nog iet of wat slaap krijg.
Tot de volgende keer, waarschijnlijk weer veel te laat, but hey, het maakt het wachten des te spannender.
Lawry
Your Dog of War
* Wiens strategische zetten mij het laatste schooljaar wel vaker met verstomming hebben geslagen. Of dat nu in positieve of negatieve zin is, laat ik aan uw eigen interpretatie-vermogen over.
** Excuses aan de fans, maar het is nu eenmaal zo!
zaterdag 21 februari 2009
Dunne Lizzy
Bon, na al die tijd is het tijd voor een nieuwe blog. Mijn laatste dateert nu eenmaal al van december en we zijn op dit ogenblik al bijna in de laatste week van februari (dat 28 dagen telt dit jaar. (No shit, Sherlock!!)).
Ik heb er intussen al een (kleine) stage opzitten en begin maart volgt er al een andere (een betere).
Het leven is zowat z'n eigen saaie gangetje gegaan. School, werken, meer werken en daarna tv kijken. Tja, wintermaanden zijn niet bepaald de meest spannende om een blog over te schrijven en mijn naam is ook niet bepaald Oliver Twist. Zoals elk jaar kregen we weer maar n's "The Sound of Music" voorgeschoteld. Kerstdiners, verjaardagen (u weet wel, 24 december IS nu eenmaal mijn hoogdag op het jaar), oud en nieuw (dit jaar gevierd in een gehucht dat Borgloon noemt (no questions asked), kerstboodschap van Zijne Geachte Majesteit de Heer Koning Albert II van Saksen Coburg-Gotha en uiteraard Geert Hoste, examens (1 buis. Yeps, tweede zit is weer in het land), stage, geldtekorten, geldoverschotten, alcoholintoxicatie (ok, misschien niet zo drastisch, maar het klinkt leuk) en dan uiteraard de avonturen die ik toch maar beter uit deze blog weglaat.
Ik had verwacht om rond de kerstperiode mijn eigen kerstboodschap de (blog)wereld in te sturen, maar dat is er helaas niet van gekomen.
Nochtans vind ik het wel raar van mezelf dat ik niet meer blogs heb geschreven deze periode. Meestal is de motivatie er wel en slaag ik erin om enkele lijntjes vol te typen, maar opeens is die motivatie weg, slaag ik de lijntjes op en ga ik gewoon verder met m'n leven.
Soms wou ik dat ik niet in zo'n vicieuze cirkel zat en dat ik weer zou kunnen leven zoals het moet.
But a man's gotta do what a man's gotta do...
Op muziekvlak heb ik Thin Lizzy opnieuw ontdekt. En niet omwille van het feit dat het Ieren zijn, maar gewoon omdat ik Whisk(e)y in the Jar een geweldig nummer vind om de dag mee te beginnen. Een paar honderd keer op repeat dan wel ;)
Eigenlijk heb ik Thin Lizzy "back in the days" eerst leren kennen door Phil Lynott, de lead-singer. Hij zong ook in het The War of the Worlds-album van Jeff Wayne (1978, aanrader) en toen ik dan later voor het eerst de naam "Thin Lizzy" tegenkwam herkende ik de stem onmiddellijk. Hij stierf aan een overdosis (Speedball, in 1986 (het rampjaar), net zoals zoveel bekende namen uit Rockwereld (denk aan Jimi Hendrix (slaappillen en wijn), Janis Joplin (heroïne) en Elvis (overdosis medicijnen)).
Kids, don't do drugs!
Ik ga mezelf vandaag weerhouden van enig politiek gezwets. Ik wacht gewoon tot alle kalveren verdronken zijn om dan even m'n eigen mening te profileren.
En dan even als afsluiter:
Zeg deze zin tien keer zonder fouten -> "How much wood could a woodchuck chuck if a woodchuck could chuck wood?"
Tot de volgende blog, en hopelijk met meer politiek gezwets dan in deze.
Ik heb er intussen al een (kleine) stage opzitten en begin maart volgt er al een andere (een betere).Het leven is zowat z'n eigen saaie gangetje gegaan. School, werken, meer werken en daarna tv kijken. Tja, wintermaanden zijn niet bepaald de meest spannende om een blog over te schrijven en mijn naam is ook niet bepaald Oliver Twist. Zoals elk jaar kregen we weer maar n's "The Sound of Music" voorgeschoteld. Kerstdiners, verjaardagen (u weet wel, 24 december IS nu eenmaal mijn hoogdag op het jaar), oud en nieuw (dit jaar gevierd in een gehucht dat Borgloon noemt (no questions asked), kerstboodschap van Zijne Geachte Majesteit de Heer Koning Albert II van Saksen Coburg-Gotha en uiteraard Geert Hoste, examens (1 buis. Yeps, tweede zit is weer in het land), stage, geldtekorten, geldoverschotten, alcoholintoxicatie (ok, misschien niet zo drastisch, maar het klinkt leuk) en dan uiteraard de avonturen die ik toch maar beter uit deze blog weglaat.
Ik had verwacht om rond de kerstperiode mijn eigen kerstboodschap de (blog)wereld in te sturen, maar dat is er helaas niet van gekomen.
Nochtans vind ik het wel raar van mezelf dat ik niet meer blogs heb geschreven deze periode. Meestal is de motivatie er wel en slaag ik erin om enkele lijntjes vol te typen, maar opeens is die motivatie weg, slaag ik de lijntjes op en ga ik gewoon verder met m'n leven.
Soms wou ik dat ik niet in zo'n vicieuze cirkel zat en dat ik weer zou kunnen leven zoals het moet.
But a man's gotta do what a man's gotta do...
Op muziekvlak heb ik Thin Lizzy opnieuw ontdekt. En niet omwille van het feit dat het Ieren zijn, maar gewoon omdat ik Whisk(e)y in the Jar een geweldig nummer vind om de dag mee te beginnen. Een paar honderd keer op repeat dan wel ;)
Eigenlijk heb ik Thin Lizzy "back in the days" eerst leren kennen door Phil Lynott, de lead-singer. Hij zong ook in het The War of the Worlds-album van Jeff Wayne (1978, aanrader) en toen ik dan later voor het eerst de naam "Thin Lizzy" tegenkwam herkende ik de stem onmiddellijk. Hij stierf aan een overdosis (Speedball, in 1986 (het rampjaar), net zoals zoveel bekende namen uit Rockwereld (denk aan Jimi Hendrix (slaappillen en wijn), Janis Joplin (heroïne) en Elvis (overdosis medicijnen)).
Kids, don't do drugs!
Ik ga mezelf vandaag weerhouden van enig politiek gezwets. Ik wacht gewoon tot alle kalveren verdronken zijn om dan even m'n eigen mening te profileren.
En dan even als afsluiter:
Zeg deze zin tien keer zonder fouten -> "How much wood could a woodchuck chuck if a woodchuck could chuck wood?"
Tot de volgende blog, en hopelijk met meer politiek gezwets dan in deze.
vrijdag 5 december 2008
Vrijdag 5 december, half 10 's ochtends...
Ik bereid me voor op de laatste les geschiedenis van dit semester, van 10.30 tot 12.30. Ik durf er eerlijk in zijn dat ik momenteel overspoeld wordt met werk.
Om u even een overzicht te geven:
- Microteaching Engels tegen maandag. Een microteaching houdt in dat je lesgeeft voor je eigen klasgenoten.
Het is niet het lesgeven op zich dat me parten speelt, maar de voorbereiding (zijnde de lesvoorbereiding. Geen idee waar ze die term vandaan gehaald hebben). Ik kan echt verzekeren dat voor een beginneling zo'n lesvoorbereiding invullen geen sinecure is.
En even, puur ter informering: de les noemt "telling the time". In de praktijk moet (ja, MOET) ik blijkbaar met zo'n giant klok vooraan gaan staan en lekker, als de eerste de beste halvegare, met de wijzertjes zitten draaien.
Ik bereid me voor op de laatste les geschiedenis van dit semester, van 10.30 tot 12.30. Ik durf er eerlijk in zijn dat ik momenteel overspoeld wordt met werk.
Om u even een overzicht te geven:
- Microteaching Engels tegen maandag. Een microteaching houdt in dat je lesgeeft voor je eigen klasgenoten.
Het is niet het lesgeven op zich dat me parten speelt, maar de voorbereiding (zijnde de lesvoorbereiding. Geen idee waar ze die term vandaan gehaald hebben). Ik kan echt verzekeren dat voor een beginneling zo'n lesvoorbereiding invullen geen sinecure is.
En even, puur ter informering: de les noemt "telling the time". In de praktijk moet (ja, MOET) ik blijkbaar met zo'n giant klok vooraan gaan staan en lekker, als de eerste de beste halvegare, met de wijzertjes zitten draaien.
- Microteaching Geschiedenis. Heeft in dit geval niets met wijzers te zien, maar wel "Het ontstaan van de landbouw". Er zijn interessantere dingen om te geven, maar zo ziet u maar wat voor een divers spectrum aan lessen het "Heilig Hart" durft aanbieden! Mocht het geen katholieke school meer zijn, ik zou nòg gelukkiger zijn!!
- portfolio-taken Engels: werden doorheen het semester gegeven. Het feit dat ik ze op korte tijd moet maken, zegt genoeg. En eerlijk, ik zie er absoluut het nut niet van in om een paar onozele tekstjes te gaan analyseren naar moeilijke woorden en moeilijke zinnen.
Ik probeer later nog wel n's zo'n taak te scannen en hier op de blog te zetten. Niet dat het iemand kan schelen, maar er lopen altijd wel freaks rond.
Trouwens, waarom kunnen ze in het middelbaar niet meer tijd besteden aan fonetische tekens? Ik heb het in het secundair welgeteld 3-4 lessen gekregen ofzo (als het niet minder is), en nu opeens breekt dat mij (en verschillende andere) vrij zuur op.
- Schrijftaak taal: Met als onderwerp "de vrijetijdsbesteding van de student". Nuja, het eerste tekstje dat ik geschreven had, heb ik momenteel doorgestuurd naar mijn collega-studente, die het hopelijk vandaag nog zal verbeteren. De taak moet tegen morgen (zaterdag) af zijn, dus laat ons hopen dat ik literair genoeg was om mijn lectoren van hun stoel te blazen.
Fingers crossed, meisjes en jongens!
En bon, dat mag dan misschien niet al te veel lijken, maar het is het wel hoor.
Ik hoef de leerkrachten onder jullie al niet meer duidelijk te maken dat in zo'n lesvoorbereiding vrij veel tijd kruipt.
Ach, dan heeft een mens toch iets te doen.
Okay, volgende punt.
U heeft waarschijnlijk al opgemerkt dat de blog hier boven gewijd is aan onze lieftallige anoniem. Aangezien dit heerschap weer maar van zich liet horen, heb ik 'm maar onmiddellijk duidelijk gemaakt dat zijn dyscletie (wink wink) hem duidelijk parten speelt.
Maak u vooralsnog geen zorgen. De vorige keer liet ik nog vrijheid van meningsuiting toe, maar nu maak ik er gewoon onmiddellijk komaf mee.
Ik heb gezegd.
Btw, Kerstmis komt eraan. Ik zal m'n best doen om een goeie Kerst-blog eruit te knijpen!
In leven en welzijn groet ik u,
Lawrencelot
PS: Ik laat u achter met een filmpje van Locomotive Breath van Jethro Tull. Kwestie van mijn muzieksmaak nog wat extra met u te delen (wat mij eraan doet denken dat ik dringend de rechterkant moet updaten.
PPS: poepkonijn!
donderdag 6 november 2008
Dust. No? Anybody? Dust. No? Anybody? Dust...
"Here I come to save the day...
Mighty Mouse is on his waaaaay!"
(Andy Kaufman)
En jawel, na een lange periode van stilte, is hij er terug.
Bon, ik voelde zelf de behoefte opnieuw opkomen om mijn diepste zielsberoerselen aan het papier toe te vertrouwen, om het over een poëtische boeg te smijten.
Dude, wat een maanden... Ik kan het zelfs niet aan om er even bij stil te staan. Om zot van te worden.
Sidder en beef, want uw lieftallige auteur heeft het universiteits- en het werkleven om zijn kansen te wagen bij de instelling die bekendstaat als de KHL. De "Katholieke Hogeschool Leuven", oftewel "Katholieken Haten Lawrence". G'damn Catholics. Laat mij er gewoon eerlijk in zijn dat het er best chill aantoe gaat, absoluut niet te vergelijken met de KUL. Of dat zo goed is? I dunno om eerlijk te zijn. Het 's ochtends vroeg opstaan om om kwart na acht in de les te zijn.... slopend.
En in mijn vroegere leven zou ik dan vanuit bed een luide "Fuck 'em all" hebben laten weerklinken, maar helaas, dat zit er nu helaas niet meer in. Allemaal dankzij: 1. Een vrouw genaamd "Brigitte Mommaerts", waardoor ik mij genoodzaakt zie om mij om half zeven al uit bed te slepen (aangezien het haar les is, niet omdat ze naast mij in bed ligt!!). 2. School en Wereld, het meest puntloze vak ooit.
Frustratie? Alom! Maar anyway, we overleven het wel. Zoals gewoonlijk.
Hmm, ik heb er trouwens over zitten denken om de lay-out van deze blog opnieuw aan te passen, maar uiteindelijk kreeg ik het gewoon niet over m'n hart. Deze lay-out is gewoon tè cool, en nog altijd een eerbetoon aan de blog van Colby Buzzell. Voor de mensen die geen zin hebben om terug te bladeren in deze blog: Colby Buzzell is een voormalige Irak-veteraan die tijdens zijn diensttijd in 2004-2005 zijn eigen internet-blog aangemaakt had om te vertellen over zijn belevenissen in Irak.
Mighty Mouse is on his waaaaay!"
(Andy Kaufman)
En jawel, na een lange periode van stilte, is hij er terug.
Bon, ik voelde zelf de behoefte opnieuw opkomen om mijn diepste zielsberoerselen aan het papier toe te vertrouwen, om het over een poëtische boeg te smijten.
Dude, wat een maanden... Ik kan het zelfs niet aan om er even bij stil te staan. Om zot van te worden.
Sidder en beef, want uw lieftallige auteur heeft het universiteits- en het werkleven om zijn kansen te wagen bij de instelling die bekendstaat als de KHL. De "Katholieke Hogeschool Leuven", oftewel "Katholieken Haten Lawrence". G'damn Catholics. Laat mij er gewoon eerlijk in zijn dat het er best chill aantoe gaat, absoluut niet te vergelijken met de KUL. Of dat zo goed is? I dunno om eerlijk te zijn. Het 's ochtends vroeg opstaan om om kwart na acht in de les te zijn.... slopend.
En in mijn vroegere leven zou ik dan vanuit bed een luide "Fuck 'em all" hebben laten weerklinken, maar helaas, dat zit er nu helaas niet meer in. Allemaal dankzij: 1. Een vrouw genaamd "Brigitte Mommaerts", waardoor ik mij genoodzaakt zie om mij om half zeven al uit bed te slepen (aangezien het haar les is, niet omdat ze naast mij in bed ligt!!). 2. School en Wereld, het meest puntloze vak ooit.
Frustratie? Alom! Maar anyway, we overleven het wel. Zoals gewoonlijk.
Hmm, ik heb er trouwens over zitten denken om de lay-out van deze blog opnieuw aan te passen, maar uiteindelijk kreeg ik het gewoon niet over m'n hart. Deze lay-out is gewoon tè cool, en nog altijd een eerbetoon aan de blog van Colby Buzzell. Voor de mensen die geen zin hebben om terug te bladeren in deze blog: Colby Buzzell is een voormalige Irak-veteraan die tijdens zijn diensttijd in 2004-2005 zijn eigen internet-blog aangemaakt had om te vertellen over zijn belevenissen in Irak.
En ja, hij is Amerikaans. En ja, hij heeft een Nederlandse versie van "My War". En nee, het is niet fake. No room for discussion here! Maar zodus, ik kan het niet om de lay-out te veranderen. Eigenlijk heb ik dat al gedaan door de "Guernica" van Picasso, te vervangen door een pin-up.
Anyway, het is al veel te lang geleden sinds mijn vorige blog (buiten dan die "Under Construction"). Al van 17 juni weer!! Tja, weinig tijd (oftewel: goedkope uitvlucht om er onderuit te muizen omdat ik eigenlijk te lui was om een blogbericht te typen). En meer van die dingen.
Maar ik hoop natuurlijk in het vervolg weer meer blogs te kunnen maken. Op die manier heb ik het ook wel nagelaten om mensen die ik voor een langere periode niet meer gesproken heb, niet meer deelgenoot te maken van mijn dagelijkse avonturen. Waarvoor excuus.
Trouwens, Obama heeft gewonnen. Bada Bing, Bada Boom! We gaan het deze keer niet hebben over de presidentsverkiezingen. Dat ga ik overlaten voor een volgende keer ofzo. Of toch wanneer ik zin heb om Prof. Kerremans te citeren.
"Isoler la France et neutraliser la Russie". Knoop dat goed in uw oren!! Het kan u later nog goed van pas komen!! (en ik zie de mensen die die term al kennen, goedkeuren knikken). Tot zover de zinloze alinea.
Anyway, ik ga nu verder That 70's Show kijken. Het is al laat genoeg, ik heb nog drukke dagen voor de boeg, en ik wil uw leesgenot nu ook weer niet tè lang laten duren.
Peace out.
Lawrencelot
Uw blog-schrijver.
PS: Ik laat u zelf achter met wat That 70's Show. Kwestie dat u zich niet al te eenzaam moet voelen.
vrijdag 17 oktober 2008
donderdag 17 juli 2008
Bedankt!
Vooraleer ik het vergeet.
Lawrencelot.blogspot.com (de blog die jullie, raar-maar-waar, momenteel onder ogen hebben) bestaat welgeteld 1 jaar!!! (en een maand).
Reden genoeg om te vieren natuurlijk. Ik verzin nog wel iets waarmee ik deze gelukkige gebeurtenis kan vieren.
In tussentijd kan ik jullie, mijn liefste lezers, alvast bedanken voor al die tijd van lezen en commenteren (zelfs als ze anoniem zijn).
En als extra, clipje van Monty Python's Flying Circus (van joetjoep)
Lawrencelot.blogspot.com (de blog die jullie, raar-maar-waar, momenteel onder ogen hebben) bestaat welgeteld 1 jaar!!! (en een maand).
Reden genoeg om te vieren natuurlijk. Ik verzin nog wel iets waarmee ik deze gelukkige gebeurtenis kan vieren.
In tussentijd kan ik jullie, mijn liefste lezers, alvast bedanken voor al die tijd van lezen en commenteren (zelfs als ze anoniem zijn).
En als extra, clipje van Monty Python's Flying Circus (van joetjoep)
vrijdag 11 juli 2008
Present... Fire!
Ik moet toegeven dat ik op dit eigenste ogenblik wel een gevoel van schaamte voel. Mijn eigenste blog die al een maand niet meer ge-updated werd... Om eerlijk te zijn twee maanden zelfs, als we mijn vorige erbarmelijke post erbij rekenen (had niet al te veel inspiratie).
Maar ok, beste blog-lezer, natuurlijk zijn er wel wat verzachtende omstandigheden in de zin dat een werkmens na een lange dag werken soms in een na-werk-dip verkeert.
Maar zodus, mijn nieuwe blog. Zingt en juicht o volkeren der aarde.
Maar ok, beste blog-lezer, natuurlijk zijn er wel wat verzachtende omstandigheden in de zin dat een werkmens na een lange dag werken soms in een na-werk-dip verkeert.
Maar zodus, mijn nieuwe blog. Zingt en juicht o volkeren der aarde.
Okay, mijn eerste punt van de dag (Lawrence zet even wat ZZ Top op om in "the mood" te komen).
You know what really grinds my gears?
Facebook!
Wat een kutwebsite. Een opgehoopt stukje pretentie dat meestroomt in de tendensen die in gang werden gezet door websites als myspace en meer van die bagger.
Natuurlijk dacht ik er niet zo over toen ik mijn profiel aangemaakt had, in de tijd toen Facebook nog niet zo wijd verspreid was en de Belgische internetbezoekers nog altijd tuk waren op dingen als lnm en netlog. Ik had het adres gekregen van een Britse vriendin (jawel, ik heb wel degelijk vrienden! :P) en aangezien langdurig zagen aan mijn hoofd in sommige gevallen wel n's garant durft staan voor "ok, het is al goed", maakte ik het bewuste profiel aan, dat daarna zo'n jaartje sluimerend online bleef hangen, tot opeens iedereen het cool begon te vinden.
En waarom, oh waarom, zit ik er nu meer op? Achterlijke vrije tijd achter de pc. Lawrence, ga een boek lezen en blijf van facebook af!
You know what really grinds my gears?
Van die ellendige freaks op de autosnelweg die enkel op de linkerrijstrook rijden, en wanneer je ook maar durft om op dat spoor trager te rijden, ze lekker een light-show tentoon gaan spreiden (u weet wel, knipperen met de lichten en dat soort dingen).
Degenen die mij kennen weten natuurlijk wel dat in dat soort gevallen gedachten in mij opkomen als "we gaan n's ferm met die gast z'n kloten rammelen" (en mijn excuses voor dat taalgebruik :P).
Meest gebruikte tactiek: 120 en max 130 km/h rijden, ten einde het achterliggende individu lastig te krijgen.
In de meeste gevallen durven zo'n kerels het dan nog aan om rechts voorbij te steken. In dat geval gewoon optrekken en hem bij voorkeur vast rijden. Meestal verlies ik zelf na een tijd de interesse (benzine wat sparen natuurlijk) en laat hem voorbijsteken. Wanneer het individu (in al zijn lastigheid) wat uitdagend wil gaan doen, dan is er maar 1 manier om hem afscheid te wensen:
Even voor de duidelijkheid: Ik ben noch een snelheidsduivel, noch een frequent agressief rijder. Af en toe heb ik gewoon zin om "out of the ordinary" te doen.
Maar enfin, het leven gaat door; en buiten al die ergernissen valt het allemaal nog best mee. Zo ben ik ondermeer op 1 week tijd welgeteld 2 keer naar Waterloo geweest. Voor de modale inwoner van België waarschijnlijk niet meer dan "Ah ja, das met dieje lieuw neffest d'otostrade". Maar natuurlijk is er wel wat meer aan dan dat. Ik was blij als een kind!! (een kind zeg ik u!) toen ik ginder kon rondfladderen. Natuurlijk is het niet mijn bedoeling om hier een blog vol te zeveren met zogenaamde "military trivia", daar is mijn blog ook niet voor gemaakt, maar aangezien sommigen onder u ook wel wat interesse durven vertonen, zet ik toch maar even een sfeerbeeldje online. De "groentjes" zijn mannen van de 95th Rifles (Regiment of Foot). Cadeau'tje voor Whitey ;)
Jaja, het was mooi. Indien er mensen interesse hebben: ik wil gerust wel n's (opnieuw) een uitstapje maken naar daar. Een betere gids bestaat gewoon niet (heel waarschijnlijk wel, maar ik droom nu eenmaal graag).
Anyway, dat was het dan voor mijn nieuwe blog. Merk ook even op dat ik nieuwe muziek ge-uploaded heb. Goodbye Mr A van The Hoosiers, omdat ik daar wel wat happy van word. ^^
Allez, tot een volgende (en hopelijk snellere) blog.
Lawrence out...
PS: Looptochtjes deze tijd staan haast gelijk aan zelfmoord. Klote-muggen! And that's what really grinds my gears...!
You know what really grinds my gears?
Facebook!
Wat een kutwebsite. Een opgehoopt stukje pretentie dat meestroomt in de tendensen die in gang werden gezet door websites als myspace en meer van die bagger.
Natuurlijk dacht ik er niet zo over toen ik mijn profiel aangemaakt had, in de tijd toen Facebook nog niet zo wijd verspreid was en de Belgische internetbezoekers nog altijd tuk waren op dingen als lnm en netlog. Ik had het adres gekregen van een Britse vriendin (jawel, ik heb wel degelijk vrienden! :P) en aangezien langdurig zagen aan mijn hoofd in sommige gevallen wel n's garant durft staan voor "ok, het is al goed", maakte ik het bewuste profiel aan, dat daarna zo'n jaartje sluimerend online bleef hangen, tot opeens iedereen het cool begon te vinden.
En waarom, oh waarom, zit ik er nu meer op? Achterlijke vrije tijd achter de pc. Lawrence, ga een boek lezen en blijf van facebook af!
You know what really grinds my gears?
Van die ellendige freaks op de autosnelweg die enkel op de linkerrijstrook rijden, en wanneer je ook maar durft om op dat spoor trager te rijden, ze lekker een light-show tentoon gaan spreiden (u weet wel, knipperen met de lichten en dat soort dingen).
Degenen die mij kennen weten natuurlijk wel dat in dat soort gevallen gedachten in mij opkomen als "we gaan n's ferm met die gast z'n kloten rammelen" (en mijn excuses voor dat taalgebruik :P).
Meest gebruikte tactiek: 120 en max 130 km/h rijden, ten einde het achterliggende individu lastig te krijgen.
In de meeste gevallen durven zo'n kerels het dan nog aan om rechts voorbij te steken. In dat geval gewoon optrekken en hem bij voorkeur vast rijden. Meestal verlies ik zelf na een tijd de interesse (benzine wat sparen natuurlijk) en laat hem voorbijsteken. Wanneer het individu (in al zijn lastigheid) wat uitdagend wil gaan doen, dan is er maar 1 manier om hem afscheid te wensen:
Even voor de duidelijkheid: Ik ben noch een snelheidsduivel, noch een frequent agressief rijder. Af en toe heb ik gewoon zin om "out of the ordinary" te doen.Maar enfin, het leven gaat door; en buiten al die ergernissen valt het allemaal nog best mee. Zo ben ik ondermeer op 1 week tijd welgeteld 2 keer naar Waterloo geweest. Voor de modale inwoner van België waarschijnlijk niet meer dan "Ah ja, das met dieje lieuw neffest d'otostrade". Maar natuurlijk is er wel wat meer aan dan dat. Ik was blij als een kind!! (een kind zeg ik u!) toen ik ginder kon rondfladderen. Natuurlijk is het niet mijn bedoeling om hier een blog vol te zeveren met zogenaamde "military trivia", daar is mijn blog ook niet voor gemaakt, maar aangezien sommigen onder u ook wel wat interesse durven vertonen, zet ik toch maar even een sfeerbeeldje online. De "groentjes" zijn mannen van de 95th Rifles (Regiment of Foot). Cadeau'tje voor Whitey ;)
Jaja, het was mooi. Indien er mensen interesse hebben: ik wil gerust wel n's (opnieuw) een uitstapje maken naar daar. Een betere gids bestaat gewoon niet (heel waarschijnlijk wel, maar ik droom nu eenmaal graag).
Anyway, dat was het dan voor mijn nieuwe blog. Merk ook even op dat ik nieuwe muziek ge-uploaded heb. Goodbye Mr A van The Hoosiers, omdat ik daar wel wat happy van word. ^^
Allez, tot een volgende (en hopelijk snellere) blog.
Lawrence out...
PS: Looptochtjes deze tijd staan haast gelijk aan zelfmoord. Klote-muggen! And that's what really grinds my gears...!
zondag 18 mei 2008
En dat werd tijd...
Waarde vrienden van de blog
Het zal sommigen onder u, dewelke ik onder de noemer "die-hard fans" categoriseer, waarschijnlijk al zijn opgevallen dat er sinds mijn vorige blogpost wel een paar daagjes verstreken zijn. Nu ja... No shit Sherlock. Het begon eerlijk gezegd wel n's tijd te worden ook!
Aldus...
*tromgeroffel*
... een nieuwe blog!
*Het publiek wordt onzinnig van vreugde*
Er is zo ontzagelijk veel gebeurd de laatste weken dat ik de zin mis om erover te schrijven en slechts mijn ogen richt op de toekomst.
(en waarom schrijf ik in hemelsnaam zo bekakt?)
Bon, om even tot de essentie van de zaak te komen: Het mooie weer is wederom achter de rug. Monotone dagen volgen mekaar op, en ik ben weer in een vreselijk inspiratie-loze stemming.
Niettegestaande zal ik er toch wat proberen uit te knijpen.
Voor alle muziek-liefhebbers onder ons: Ik heb zonet "Kashmir: The Symphonic Led Zeppelin" op de kop kunnen tikken. En om eerlijk te zijn is het z'n geld tot nu toe al meer dan waard geweest. Over het algemeen krijg ik bitter weinig "rillingen" bij het luisteren naar muziek, maar deze keer was het weer van dat. Geschud, gebibberd, ... vibrator-style. Geen gejank; daar houd ik niet zo van. (das niet schtoer genoeg!)
Vooral de orchestrale versie van "When the Levee Breaks". Het originele nummer behoort eigenlijk al sinds mijn prille Led Zep-fandom tot m'n all-time favorites. Maar nu... Jesus, Josef and doggy-style Mary, dit is gewoon orgasmisch! (en hopen dat ik dat laatste correct geschreven heb).
Om even een voorbeeldje te geven, aan de hand van joetjoep:
Het origineel van Kashmir
De Symphonic Led Zeppelin-versie
Aldus, gaat allen naar de winkel (Fnac) en koop! KOOP!!! (and that's a goddamn order, soldier! Hut! Hut! Hut!).
Maar soit, bij mijn volgende vlaag van inspiratie komt er waarschijnlijk wel meer op te staan. Kwestie van de dingen wat op z'n beloop te laten gaan. (You know...)
Anyways, met hoop op een volgende blog
Yours sincerely
Lawrencelot
Het zal sommigen onder u, dewelke ik onder de noemer "die-hard fans" categoriseer, waarschijnlijk al zijn opgevallen dat er sinds mijn vorige blogpost wel een paar daagjes verstreken zijn. Nu ja... No shit Sherlock. Het begon eerlijk gezegd wel n's tijd te worden ook!
Aldus...
*tromgeroffel*
... een nieuwe blog!
*Het publiek wordt onzinnig van vreugde*
Er is zo ontzagelijk veel gebeurd de laatste weken dat ik de zin mis om erover te schrijven en slechts mijn ogen richt op de toekomst.
(en waarom schrijf ik in hemelsnaam zo bekakt?)
Bon, om even tot de essentie van de zaak te komen: Het mooie weer is wederom achter de rug. Monotone dagen volgen mekaar op, en ik ben weer in een vreselijk inspiratie-loze stemming.
Niettegestaande zal ik er toch wat proberen uit te knijpen.
Voor alle muziek-liefhebbers onder ons: Ik heb zonet "Kashmir: The Symphonic Led Zeppelin" op de kop kunnen tikken. En om eerlijk te zijn is het z'n geld tot nu toe al meer dan waard geweest. Over het algemeen krijg ik bitter weinig "rillingen" bij het luisteren naar muziek, maar deze keer was het weer van dat. Geschud, gebibberd, ... vibrator-style. Geen gejank; daar houd ik niet zo van. (das niet schtoer genoeg!)
Vooral de orchestrale versie van "When the Levee Breaks". Het originele nummer behoort eigenlijk al sinds mijn prille Led Zep-fandom tot m'n all-time favorites. Maar nu... Jesus, Josef and doggy-style Mary, dit is gewoon orgasmisch! (en hopen dat ik dat laatste correct geschreven heb).
Om even een voorbeeldje te geven, aan de hand van joetjoep:
Het origineel van Kashmir
De Symphonic Led Zeppelin-versie
Aldus, gaat allen naar de winkel (Fnac) en koop! KOOP!!! (and that's a goddamn order, soldier! Hut! Hut! Hut!).
Maar soit, bij mijn volgende vlaag van inspiratie komt er waarschijnlijk wel meer op te staan. Kwestie van de dingen wat op z'n beloop te laten gaan. (You know...)
Anyways, met hoop op een volgende blog
Yours sincerely
Lawrencelot
dinsdag 25 maart 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
