Even tussendoor, aangezien ik toch niet kan slapen.

Go to your gawd like a soldier...

Info schilderij, zie *


When the ’arf-made recruity goes out to the East
’E acts like a babe an’ ’e drinks like a beast,
An’ ’e wonders because ’e is frequent deceased
Ere ’e’s fit for to serve as a soldier.
Serve, serve, serve as a soldier,
Serve, serve, serve as a soldier,
Serve, serve, serve as a soldier,
So-oldier of the Queen!

Now all you recruities what’s drafted to-day,
You shut up your rag-box an’ ’ark to my lay,
An’ I’ll sing you a soldier as far as I may:
A soldier what’s fit for a soldier.
Fit, fit, fit for a soldier . . .

First mind you steer clear o’ the grog-sellers’ huts,
For they sell you Fixed Bay’nets that rots out your guts—
Ay, drink that ’ud eat the live steel from your butts—
An’ it’s bad for the young British soldier.
Bad, bad, bad for the soldier . . .

When the cholera comes—as it will past a doubt—
Keep out of the wet and don’t go on the shout,
For the sickness gets in as the liquor dies out,
An’ it crumples the young British soldier.
Crum-, crum-, crumples the soldier . . .

But the worst o’ your foes is the sun over’ead:
You must wear your ’elmet for all that is said:
If ’e finds you uncovered ’e’ll knock you down dead,
An’ you’ll die like a fool of a soldier.
Fool, fool, fool of a soldier . . .

If you’re cast for fatigue by a sergeant unkind,
Don’t grouse like a woman nor crack on nor blind;
Be handy and civil, and then you will find
That it’s beer for the young British soldier.
Beer, beer, beer for the soldier . . .

Now, if you must marry, take care she is old—
A troop-sergeant’s widow’s the nicest I’m told,
For beauty won’t help if your rations is cold,
Nor love ain’t enough for a soldier.
’Nough, ’nough, ’nough for a soldier . . .

If the wife should go wrong with a comrade, be loath
To shoot when you catch ’em—you’ll swing, on my oath!—
Make ’im take ’er and keep ’er: that’s Hell for them both,
An’ you’re shut o’ the curse of a soldier.
Curse, curse, curse of a soldier . . .

When first under fire an’ you’re wishful to duck,
Don’t look nor take ’eed at the man that is struck,
Be thankful you’re livin’, and trust to your luck
And march to your front like a soldier.
Front, front, front like a soldier . . .

When ’arf of your bullets fly wide in the ditch,
Don’t call your Martini a cross-eyed old bitch;
She’s human as you are—you treat her as sich,
An’ she’ll fight for the young British soldier.
Fight, fight, fight for the soldier . . .

When shakin’ their bustles like ladies so fine,
The guns o’ the enemy wheel into line,
Shoot low at the limbers an’ don’t mind the shine,
For noise never startles the soldier.
Start-, start-, startles the soldier . . .

If your officer’s dead and the sergeants look white,
Remember it’s ruin to run from a fight:
So take open order, lie down, and sit tight,
And wait for supports like a soldier.
Wait, wait, wait like a soldier . . .

When you’re wounded and left on Afghanistan’s plains,
And the women come out to cut up what remains,
Jest roll to your rifle and blow out your brains
An’ go to your Gawd like a soldier.
Go, go, go like a soldier,
Go, go, go like a soldier,
Go, go, go like a soldier,
So-oldier of the Queen!

De Britse schrijver-dichter Rudyard Kipling (1865-1936, waarschijnlijk in deze contreien het meest bekend omwille van zijn boek "The Jungle Book") schreef het gedicht "The Young British Soldier" ter ere van de Britse aanwezigheid in Afghanistan in de 19de eeuw (Eerste Anglo-Afghaanse Oorlog 1938-1842, Tweede Anglo-Afghaanse Oorlog 1878-1880). Over deze aanwezigheid ga ik hier geen uiteenzetting doen (gelukkig maar!), maar voor de nieuwsgierigen: de Britten wilden controle over Afghanistan om een buffer te hebben tegen het Russische Rijk dat een constante bedreiging was voor de Britse aanwezigheid in Indië.
Het aantrekkelijke aan dit gedicht is de, voor die tijd, ongewone hoeveelheid ironie en zwartgalligheid. En als er iets is waar ik van hou, dan is het dat wel!

Overigens, in dit geval is "Martini" geen alcoholische drank, maar wel het standaard geweer van de Britse troepen in de periode 1871-1918. Stelletje dronkaards. Tss tss tss

≠

* The Last Stand of the 66th Foot Regiment at Maiwand (27 juli 1880). 9 soldaten, 2 officieren en de regimentsmascotte "Bobbie" houden tevergeefs stand tegen het hele Afghaanse leger, na een verpletterende nederlaag van het Britse leger.
De hond Bobbie wist als enige te overleven (uit eerbied lieten de Afghanen hem in leven) en wist, ondanks verscheidene wonden, de terugtrekkende Britten te volgen naar Kandahar. Een tocht van 80 km.
Hij kreeg na de Afghaanse Oorlog van Queen Victoria de "Afghan War Medal".


Tot zover mijn korte geschiedenisles en op naar de volgende blog!

Zoals beloofd, wat nieuwe muziek.

En youtube-clipje van Alles Kan Beter

Good News Everyone!

Wel...

*Kuch*


Good news everyone!

We (of in ieder geval 'ik') zitten momenteel al aan de 67'ste blog van 'The Dog of War'. Dat wou ik alvast laten weten.

Een kleine update van de voorbije dagen:
De twee sollicitatie-gesprekken zijn momenteel gelukkig achter de rug. En wonderwel gingen ze beide vrij positief! Natuurlijk ben ik wel de laatste persoon om spontaan in een "eureka" uit te breken, maar vooralsnog durf ik zeggen dat het verrassend beter ging dan ik in eerste instantie durfde te denken. Eigenlijk is het, als ik een kleine tip mag geven voor degenen die in de toekomst een of meerdere interviews moeten afleggen, gewoon een kwestie om rustig te blijven. Hoewel om een of andere reden de nervositeit echt door m'n lichaam gierde vooraleer ik beide winkels binnenging, wist ik toch een zekere "cool" hoog te houden. Want zo ben ik nu eenmaal ^^

Misschien nog een paar tips die van pas kunnen komen bij een eventueel sollicitatie-gesprek:
- Een van de standaard-vragen die interviewers durven stellen is "waar zie jij jezelf binnen vijf jaar". Probeer in dit geval niet te weinig te zeggen, maar ook niet te veel.
Wat ik daar concreet mee bedoel is dat je in eerste plaats niet moet gaan zeggen dat je graag nog hetzelfde werk zou willen doen, want dat is gewoon het type-voorbeeld van de ongemotiveerde werkkracht. Iemand die in een periode van 5 jaar altijd hetzelfde werk wil doen, is gewoon lui en dom en absoluut niet hetgeen de gemiddelde werkgever zoekt.
Aan de andere kant net hetzelfde voor degenen die hun loopbaan al vollop uitgestippeld hebben. Ik zou persoonlijk ook niet teveel vertrouwen hebben in mensen die duidelijk laten zien dat ze uit zijn op jouw job.
Beter is om ergens tussenin te blijven. Hoe je dat doet, moet je zelf zien te verzinnen.

-Nog zo'n vraag: "Hoeveel wil je verdienen".
Ga niet de volslagen idioot uithangen en begin niet met bedragen op te noemen. Punt.

- Maar vooral: blijf beheerst, rustig en gemotiveerd.

Zo, voor meer vragen kan u natuurlijk altijd bij mij terecht, of u kan desnoods in de comment-sectie van deze blog een of meerdere vraagjes achterlaten. Liefst betreffende het bovenstaande onderwerp.

-------------------
Live for nothing, or die for something. It's your call...

Yep, ik heb de film gezien die bij menig man een euforisch momentje van pure testosteron-circulatie kan veroorzaken.
Ik heb het in dit geval over the one and only "John Rambo", aka Rambo IV.
Waar sommige actiefilms het van de verhaallijn moeten hebben, en weer andere van de acteerprestaties...

tja...

In deze film ontbreken die twee factoren ruimschoots. Wat deze film echter super maakt (en ik meen het: SUPER) is de laatste ontbrekende factor: extensief en expliciet geweld.
Er wordt niet op een bloeddruppel meer of minder gekeken in deze film.

En eerlijk, dat maakt 'em gewoon super.

Punt

Alhier stukje film



--------------------------

Good news everyone!


Vanaf heden kan uw Dog of War zich (bijna) officieel werknemer noemen bij het concern AS Adventure.
En omg, I did it! Vraag me niet hoe, maar I did it!
Een winkel geopend door lesbians, voor lesbians, dixit Ellen D. But goddamn, I'm a frigging lesbian!
Nu is het slechts een kwestie van wachten op D-Day, 17 maart. kwart na negen in de ochtend (wat voor mij vreselijk vroeg is).
Ik zou dus zeggen: voor degenen die zin hebben om n's langs te komen (maar liefst niet op de eerste dag): de store is te vinden op de Maastrichterstraat (die Limburgers met hun deviante namen altijd) nummer 15 tot 17, te Hasselt.

GPS-coördinaten: N50 55 46.4, E5 20 25.0

En nu die inboorlingen daar wat Vlaams-Brabantse cultuur bijbrengen.

Mijn welkomstgeschenken:

Een krat Stella Artois, om dat boechtbier uit Alken voor eeuwig naar de stoffige zolderkamertjes te verbannen.

Een selecte combinatie van Hagelandse wijnen. Aangezien het Hageland nu eenmaal de beste wijnen van België heeft.

Een Brabants trekpaard. Een paard met karakter en werkkracht! Dan is het werk met de ploeg eens zo snel gedaan. (oh, de ironie)



Een hoopje stickers van Regionale Omroep Brabant. Wie wil er nu niet rondrijden met zo'n flashy sticker op de achterruit van z'n Fordje uit Genk?



En bovenal, cd's van Big Bill!!! :D
Zodat het " Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord..." van het Limburgs volkslied kan vervangen worden door het gezapige, en daarom héél sympathieke "Ene mee hesp en ene mee keis".

Ok, en laat nu de Limburgse intifadah maar over mij heen strijken ^^

Sta mij het ook n's een keer toe om ongebreideld over Limburg te zeveren. Nu ik nog kan ^^