Les Misères de la Vie Humaine

Hoewel het momenteel half vijf in de ochtend is, dwing ik mezelf er toe om er opnieuw een blog uit te knijpen. Ik vind het zelf raar dat er deze keer nog niemand is geweest die ook maar iets in de zin van "waar blijft uwe volgende blog" gezegd heeft.
Honestly, nu ik terugkijk op al m'n voorgaande blogs, verbaast het mij dat ik eigenlijk vooral geschreven heb in dienst van mijn lezende medemens; en dat terwijl het nooit mijn bedoeling geweest is om een human interest-blog op te zetten. Ik heb dus an sich gewoon het basisprincipe van mijn eigen creatieve schrijven verloochend. Nu wil ik natuurlijk niemand hier iets verwijten. Mea culpa is het enige wat er uit komt.
"Maar Lawrence, waarom dan in hemelsnaam een blogspot-pagina creëren?", hoor ik de hoogst-intelligente mensen al opmerken.
Wel, lieve mensen, eerlijk gezegd doe ik dat vooral om mezelf. Nu zal u heel waarschijnlijk de wenkbrauwen fronsen, want is Lawrence op zich al geen hoogst merkwaardig, raar figuur (en bovenal hangt hij soms wel de idiote klootzak uit) dat hij nu opeens uw eigen leesgenot nog gaat opeisen voor zichzelf?
Ja, ik doe het enkel en alleen voor mezelf, of dat is toch alvast waarvoor het de bedoeling was.

Elk mens op deze rotplaneet heeft zijn eigen individuele leven (tenzij hij hersendood is, waarvoor alle respect) en elk mens heeft af en toe de nood om zijn eigen leven en denken te reflecteren op anderen. Wanneer de tegenoverstaande persoon (of personen, maakt het allemaal wat gezelliger) dit ook doet, ontstaat de zogenaamde "dialoog". Die gesprekken kunnen over de meest lichtzinnige tot de diepste gesprekken gaan, maar uiteindelijk is het gevolg wel dat beide personen (of meerdere) met een goed gevoel uit mekaar gaan, aangezien ze de ander hun wensen en grieven hebben kenbaar gemaakt (laten we het concept "discussie" hier gewoon even uit de weg gaan).
Wat dat uiteindelijk met mij te maken heeft?
Eigenlijk is het antwoord heel simpel. Doorheen heel m'n 22-jarige levensloop heb ik al een overdosis koetjes-en-kalfjes-praat mogen meemaken, maar om een of andere reden ervaar ik een gebrek aan die zogenaamde "diepere gesprekken" (de zware kost). En de schuld ligt hier natuurlijk niet alleen bij anderen, maar vooral bij mezelf. Ik geraak om een of andere reden gewoonweg niet voorbij die barrière die ligt tussen simple talk en de heavy stuff. Nu mag ik wel geamuseerd zijn door hetgeen ik hierboven heb neergetypt, maar ik ervaar het geheel als een meer dan ernstig probleem.

Die drempel is gewoonweg op de meeste ogenblikken niet te overschrijden. Ofwel durf ik het zelf niet aan om hem te kruisen, en dat kan om meerdere reden zijn:
1. De persoon tegenover mij is mij niet vertrouwd genoeg.
2. Mijn gesprekspartner is vooral geïnteresseerd in zijn/haar eigen problemen en heeft het schijt aan die van mij (excuus voor het taalgebruik).
3. Ik heb op het ogenblik zelf niet echt de behoefte om diepere gesprekken aan te gaan.
En aan de andere kant vind ik het gewoon onbeleefd van mezelf en ongemakkelijk om zelf honderduit te beginnen praten over de dingen die mij bezighouden. Ik vind monologen over m'n eigen problemen zowat het moeilijkste dat er is. Natuurlijk hoop je op zo'n ogenblik dat je gesprekspartner er op inpikt, maar meestal loopt dat op een sisser als "whatever" uit.
Nu wil ik even duidelijk stellen dat hetgeen ik hier verkondig niet betekent dat ik niet geïnteresseerd ben in hetgeen u allen bezighoudt. Ik weet van mezelf (zware woorden) dat ik eeuwig klaarsta als luisterpost voor degenen die in nood verkeren en een luisterend oor nodig hebben. Voor vrienden doe ik nog altijd alles wat ik (relatief gezien) kan, hoewel dat (volledig ten onrechte) wel n's in twijfel durft genomen worden. Wat er ook beweert mag worden, ik ben nog altijd uw Eeuwige Naïeve Held (met dank aan Benny voor deze geweldige titel ^^). U mag mij altijd deelgenoot maken van uw diepste zielsroerselen, hoewel ik niet altijd de meest pasklare oplossingen heb daarvoor (oplossingen zoeken is overigens iets typische mannelijks, volgens "Men are from Mars, Women are from Venus" geschreven door John Gray), maar voor begrip en steun kan u altijd bij mij terecht (zelfs Lawrence heeft wel zijn vrouwelijke kant). Ik ben gewoon zelf nog altijd de persoon waar alles uit gesleurd moet worden, en dat ligt volledig aan mezelf. En daarom deze blog, waarin ik hoop u allen wat deelgenoot te maken van mijn diepere gedachten en problemen.

Natuurlijk mag u dit nog altijd afwimpelen als een grap. Geen probleem, ieder mens mag er het zijne van denken. Zoals mijn leerkracht wiskunde vroeger wel n's plachtte te zeggen: "We leven in een vrij land". Maar toch hoop ik die enkele mensen die mij beter kennen, of beter wensen te kennen, hier even op te wijzen. Lawrence is gewoon niet zo shallow (en sorry voor het anglicanisme, maar soms vind ik het makkelijker om op die manier dingen uit te drukken) als de meeste "gewone" mensen die mij tegenkomen wel n's durven denken. Wederom, geen enkel probleem daarmee.

Maar bon, nu we het "moeilijke" gedeelte achter de rug hebben, kan ik uiteindelijk tot de essentie van de hele zaak komen: de problematiek waarmee uw Dog of War te maken heeft.

Ik ga proberen m'n nonkel op te zoeken. "No big deal" denkt u daar waarschijnlijk bij. Een simpel familie-bezoekje is niet echt iets dat problemen kan opleveren. Deze keer wel. Zonder al te veel op familie-historiën in te gaan, waarvan ik overigens zelf niet eens het fijne weet, zal ik even de basis uitleggen van de reden waarom ik op visite ga.
De familie-generatie boven de huidige (mijn generatie) langs vaderskant, telt drie zonen: mijn vader en zijn twee broers. Een van die broers, mijn nonkel (u moet niet de meest intelligente persoon zijn om tot die conclusie te komen), heb ik al een stuk of twintig jaar niet meer gezien. Eerlijk gezegd heb ik daardoor niet eens een idee hoe hij er zou kunnen uitzien. De reden waarom ik hem al die tijd niet heb gezien laat ik in het midden. De hele problematiek is ontstaan buiten mijn eigen weten om (aangezien ik toen nog in de peuter-fase" zat) en het zijn eerlijk gezegd mijn zaken gewoon niet.
But hell, I'm The Dog of War. Eerlijk gezegd zal ik nooit opgeven zolang ik hem niet recht in de ogen heb kunnen kijken. Een slecht idee volgens sommigen, maar als ik het doe, doe ik het met open vizier. Hij blijft familie.

I may be foolish, but at least I'm a fool with a smile on his face...


De groeten, en op hoop van zegen


Uw Eeuwige Naïeve Held


PS: indien u af en toe de neiging voelt om een mailtje te sturen -> stuur gerust naar mij. Ik schrijf met plezier een mailtje terug.
PPS: Eigenlijk wil ik ook wel n's een keertje mail krijgen zonder er altijd te moeten sturen.
PPPS: En sorry voor het gezever, het moest er ff uit.
PPPPS: En voor Joke nog veel succes met haar examens. Voor de rest ook natuurlijk.


EDIT

We zijn intussen weer een weekje verder en waarschijnlijk beginnen sommige mensen zich al af te vragen hoe het nu net afgelopen is.
To be honest... niet bepaald zo goed. Hoewel mijn verwachtingen niet bepaald zo hooggespannen waren, had ik tenminste toch nog een teken van goodwill verwacht.

Niet dus...

Als ik eerlijk volstrekt eerlijk mag zijn, vind ik het absoluut niet kunnen dat voor mijn ogen een deur wordt gesloten, zonder dat ik zelfs nog maar een kans heb gekregen een, liefst volwassen, grondig gesprek te houden. Zoals u waarschijnlijk al wel kon afleiden uit mijn verwoordingen, heb ik haast letterlijk de deur tegen de neus gehad. Na nog een dreigement naar binnen te hebben gesmeten ("U weet hopelijk dat ik het hier niet bij laat"), besloot ik toen de deur dicht was, maar rechtsomkeer te maken. Na nog een "en nog een prettige dag verder!" naar de gesloten deur te roepen in de hoop dat hij er nog achter stond, liep ik over de oprit, waarna ik nog iets harder "Fucking sonovabitch!" riep. Kwestie van alle opgekropte stress en frustratie er in een keer uit te smijten. Eerlijk gezegd hoop ik dat hij het gehoord heeft.
Maar ok, kwestie gesloten.
Punt.

There's strong... and there's Army Strong!

1. Naar de eindselectie geweest voor "The Hessen Affair". Daar vertel ik later wel wat meer over.

2. De "Enneagram of Personality"-test gedaan.

Type 1: -3
Type 2: 6
Type 3: -2
Type 4: 1
Type 5: -1
Type 6: -1
Type 7: -1
Type 8: 7
Type 9: -6


De hoogste score telt in dit geval. Bij mij dus Type 8, zijnde:
Type 8: The Leader. The powerful, aggressive type.

Meer uitleg (eigenlijk klinkt dit toch niet ècht zo positief)

The Asserter (the Eight)

Asserters are direct, self-reliant, self-confident, and protective.

How to Get Along with Me

* Stand up for yourself... and me.
* Be confident, strong, and direct.
* Don't gossip about me or betray my trust.
* Be vulnerable and share your feelings. See and acknowledge my tender, vulnerable side.
* Give me space to be alone.
* Acknowledge the contributions I make, but don't flatter me.
* I often speak in an assertive way. Don't automatically assume it's a personal attack.
* When I scream, curse, and stomp around, try to remember that's just the way I am.

What I Like About Being a Eight

* being independent and self-reliant
* being able to take charge and meet challenges head on
* being courageous, straightforward, and honest
* getting all the enjoyment I can out of life
* supporting, empowering, and protecting those close to me
* upholding just causes

What's Hard About Being a Eight

* overwhelming people with my bluntness; scaring them away when I don't intend to
* being restless and impatient with others' incompetence
* sticking my neck out for people and receiving no appreciation for it
* never forgetting injuries or injustices
* putting too much pressure on myself
* getting high blood pressure when people don't obey the rules or when things don't go right

Eights as Children Often

* are independent; have an inner strength and a fighting spirit
* are sometimes loners
* seize control so they won't be controlled
* fugure out others' weaknesses
* attack verbally or physically when provoked
* take charge in the family because they perceive themselves as the strongest, or grow up in difficult or abusive surroundings

Eights as Parents

* are often loyal, caring, involved, and devoted
* are sometimes overprotective
* can be demanding, controlling, and rigid

The Dog of War Goes Hollywood

Het is officieel. Lawrence kan misschien aan de slag als figurant bij de, momenteel in pre-productie zijnde, Hollywood-film "The Hessen Affair".

Een kleine samenvatting van het verhaal:
"1945 - Castle Kronberg, outside Frankfurt, is turned into a ‘country club’ for victorious American officers. Outside, the country is starving, but within the castle walls, young Americans who have never been away from ordinary homes and jobs, find themselves jitterbugging the nights away in a palace where they are the conquerors … Princess Sophie of Hesse, the castle’s owner, fled hours before the arrival of the Yanks. She didn’t have time to move or conceal all the castle’s trea-sures. Most of the dazzled young officers confine themselves to swiping the silverware … But two, smarter and more determined than the rest – the cynical COLONEL JACK DURANT and the dazzling beautiful LIEUTENANT KATHLEEN NASH – have other ideas. While Glenn Miller foxtrots thump overhead in the ballroom, Durant and Nash bump into each other in the basement, armed with pickaxes and a mutual curiosity to find whatever else the princess might have left behind … And they do … Nash and Durant uncover the crown jewels of Germany – more diamonds, rubies, emeralds, sapphires and pearls than are gathered in any one place outside the Tower of London. The value is beyond anyone’s ability to compute. The discovery ignites a sexual frenzy between Nash and Durant, who decide to steal the jewels – to the victors go the spoils. Nash and Durant manage to get the gems to New York, where they must deal with gangsters to fence the loot. They are out of their league and must use their wits when dealing with someone like Ben Cassidy, builder of the new Las Vegas and owner of the New York Yankees. But Cassidy and his cronies have never been presented with such a hoard as this. And it isn’t long before everyone gets greedy. The body count begins to mount around Nash and Durant. To make matters worse for the two renegade officers, Princess Sophie discovers the theft of her jew-els and complains to American army headquarters. It now turns out that her brother fought for the Allies and is about to marry the future Queen of England, Elizabeth! That’s wright, Sophie’s brother is Prince Phillip, Duke of Edinburgh. The army is now compelled to go after Nash and Durant.
With double-crossing gangland figures trying to control the gems and the army closing in on them, will Kathy Nash and Jack Durant stay true to one other and their plan? Or will one sell the other out ? "

Om even to-the-point te komen: Ik word in Amerikaans uniform gestoken en ik mag zo wat gaan rondlopen ;)
Het leek me leuk om te doen. Laat ons maar afwachten hoe het verder afloopt...

Ik hou u allen op de hoogte.

tweeduizend en acht

De tijd begon te dringen voor een nieuwe blog. We zijn nu eenmaal al vijf dagen in het nieuwe jaar en een slecht ingezet nieuw jaar is (zogezegd) een reflexie op hetgeen er in het hele jaar zal gebeuren.
Vooreerst wens ik iedereen natuurlijk een schitterend 2008 met vrede en vriendschap, en nog zo van die bullshit die iedereen zegt, van het stokoude tante nonneke tot de peuter die pas kan praten en de "zogenaamde" Nieuwjaars-spirit er met de paplepel ngepompt krijgt.
Al bij al is zijn de twee feestdagen (oud en nieuw) dagen waarop veel gegeten en gedronken wordt, en om middernacht de drie kussen gegeven worden. Noem mij gerust opportunist, maar ik neem ze graag in ontvangst. Behalve dan de zogenaamde wurgkussen waarbij de tegenpartij u rond de nek vliegt en uw luchtpijp secondenlang afsnijdt (ik... krijg geen... lucht meer... eeeerghhhhh).
Maar goed, het hoort er uiteindelijk bij.
Bij een nieuw jaar horen goeie voornemens. Ikzelf zie niet echt het nut in van zo'n concept, maar het is nu eenmaal een traditie. Aldus, mijn goeie voornemens voor het nieuwe jaar:

Vooreerst het voornemen om opnieuw af te vallen in dit nieuwe jaar. Sinds mijn testen bij ABL* zijn er weer wat kilo's bijgekomen die er gerust weer afmogen. Niet dat ik persé de "stud" wil uithangen die graag met z'n lijf staat te pronken, maar ik weet dat ik met wat kilo's minder dat soort volk er met gemak vanaf loop in een wedstrijdje.
Daarnaast natuurlijk een goeie job, eindelijk een plaats bij de Belgische Krijgsmacht en goeie vooruitzichten voor de toekomst.
Een jaar waarin ik De Code blijf eren. Zo'n beetje als Hector in Troy (die middelmatige Hollywood-film uit 2004): "All of my life I have lived by a code and the code is simple: honor the gods, love your woman and defend your country."
Familiebanden die opnieuw aangehaald moeten worden en eindelijk iemand vinden met mij mee wil gaan naar Duitsland, zodat ik eindelijk nog een keer het huis mag zien waar ik 8 jaar lang in gewoond heb.
-> zijnde Händelstraße n° 9, te Lüdenscheid (Nordrhein-Westfalen).

Bekijk ook even dit
en klik ook even verder op "Kwartier de Leie" en daarna op "6 TTr". Want al die stukken heb ik zelf geschreven (en trots dat ik daarop ben!).
Duitsland... het land van de sprookjes (naast Denemarken), de talrijke bieren en daaruit volgende feesten(wie das Oktoberfest in München!), het Schwarzwald (met de daarbijhorende klinik!) en natuurlijk, het meest representatieve voor Deutschland:
Derrick!
Over nostalgie gesproken, mijn jeugdige lezertjes!
Het doet goed te weten dat ik het einde vande Koude Oorlog van wel heel nabij heb meegemaakt. Damn commies.

Maar zodus: Ik wens iedereen het beste voor 2008

--------- Voor de niet-Army-geïnteresseerden -> Sla dit stuk over!!! ---------------

"Army Strong"
De nieuwe (2006) PR-campagne van de US Armed Forces, oftewel nieuwe propaganda om nieuwe jongens en meisjes naar Afghanistan en Irak te sturen.
En alles zit erin: actie, spanning, de saluerende veteranen, de stars & stripes die lustig staat te wapperen.


Pure sappige Amerikaanse propaganda

En toch...

Die muziek, die beelden. Goddamn, dit is zo fucking geil. I WANT THAT!!! Grmbl
Dit is een van die typische commercials die nèt dat tikkeltje meer hebben. Meer dan ABL alvast (en nee, dat staat niet voor Analytisch Biochemisch Laboratorium. Kijk gerust even op google).
En opeens moest ik denken aan die andere Amerikaanse commercial, van een paar jaartjes geleden (geen idee meer of het begin Afghanistan of begin Irak was).
(link)
Waarom zie ik dit in België toch niet gebeuren... Tenzij heel zo'n luchthaven bestaat uit Vlaams Belangers, aangezien dat zowat de enige partij is die nog volledig positief staat tov de Belgische Krijgsmacht (oh, de ironie). Mais soit, Ik ben blijkbaar echt zo'n army-propaganda-filmpjes-fetishist.
En dan hebben we nog de communi... de Russen: link
Natuurlijk weer zo conservatief als... als... ja, als iets conservatiefs hè ;)
Bloemetjes, vriendinnetje en veel geld want het Russisch leger betaalt fenomenaal goed!
Hopelijk bespeurt u daar mijn vleugje sarcasme?
En dan hebben we nog de Britten natuurlijk. En eerlijk gezegd maken die hun dingen wel kwalitatief. Kijk zelf: link of link
Maar de meesten die mij kennen weten wss al wel dat ik een boontje heb voor "The British Armed Forces".
Het enige dat ik over de Belgen vond, was dit filmpje van de SGF (Special Forces Group - de Belgische elitetroepen)


Maar ok, dat hebben we dan ook weer gehad. Deze blog is niet bedoeld om heel mijn militair gedachtengoed ten toon te spreiden, maar af en toe moet ik ook wel n's ontluchten. Zeker nu het nieuwe jaar begonnen is. Ik dacht nog een stukje te schrijven over de Russische aanwezigheid in Tsjetsjenië, maar dat hou ik wel tot een volgende keer ofzo.


-------Lees alhier verder!!! --------------------

Laatste nieuwe bedenkingen in het nieuwe jaar:

• American Pie 6 (Beta House): Ik heb mijn gehalte "tettn" en "premature ejaculaties" wel gehad voor een paar dagen.

• De nieuwe website van de VRT-nieuwsdienst: Blijkbaar zetten ze momenteel kleurenblinde debielen in voor het design.

• De nieuwe Minister van Defensie (de Crem): Iemand die instaat voor de Belgische Krijgsmacht, maar zelf nooit de dienstplicht vervuld heeft. hmm.

• "Educeren" is geen correct Nederlandstalig woord
  

• Timotheus, nog veel succes met het achternajagen van uw laatste nieuwe vlam ;)

• En nog veel succes aan mezelf alvast.

Ok, genoeg voor deze keer ;)

ciao ciao

En alvast geluk met de examens iedereen.