Mood

Feeling like Episode 402. That's all for now.

Britney-fans, verenigt u!

Ok, dat meende ik absoluut niet. Maar dit youtube-filmpje vond ik wel lachen. En ja, deze fan is MANNELIJK. Raar maar waar.
"leave her alone!!"
Hahahahahahahahaha :D
Sjeez, ik ga hiervoor naar de hel :P

Pavel

door Curtis

Een verhaal waar ik ooit aan begonnen ben. Zou er ooit nog n's aan moeten verderwerken. Laat allen uw gedacht weten erover ;)

'Onze vijand staat op het punt een nieuw offensief te beginnen, en jij moet zonodig komen vertellen dat je overjas kapot is!’ Kapitein Bondarenko keek Pavel verachtend aan. ‘Kijk, jongen! Ik heb normaal het bevel over 150 soldaten waarvan er op dit ogenblik nog maar 53 in staat zijn een wapen vast te houden. De bevoorradingen komen maar mondjesmaat toe, ik heb een politiek commisaris die constant op m’n vingers kijkt en dan verwacht je van mij dat ik hier maar onmiddellijk een nieuwe overjas kan regelen? Desnoods steel je er maar een van een dode mof! Stalingrad zit er toch vol mee! Doe wat je wil; het kan me geen barst schelen! Nobele sluipschutter of niet. In mijn compagnie wordt iedereen hetzelfde behandeld. De gedachte kwam in Pavel’s hoofd op om te vragen of de kapitein Kameraad Stalin ook op zo’n manier zou ontvangen, maar hij besloot wijselijk z’n mond te houden. De muren hadden oren in deze stad, en politiek commissarissen waren nooit veraf.

Pavel salueerde licht geërgerd en wou zich omdraaien om naar z’n schuilplaats terug te keren, toen de kapitein hem een brief toestak.
‘Ik heb dit vanochtend ontvangen van het hoofdkwartier, aan de overkant van de Wolga. Gelukkig voor jou heb ik nog niet de moeite gedaan de brief te openen, maar volgens de koerier schijnt het dringend te zijn.”

Enkele ogenblikken later stond Pavel buiten voor de bunker. Binnenin was er de overheersende sigarettenstank waar hij al zo slecht tegen kon, maar de met kruitdampen gevulde buitenlucht was niet veel beter. Op dit ogenblik van de dag was het nog rustig, maar het zou niet lang duren vooraleer de aarde weer begon te schudden van de artilleriebarrages en de luchtaanvallen.. Dezelfde dagelijkse kost.

Het probleem waar de sluipschutter nu mee geconfronteerd werd, was de zoektocht naar een nieuwe overjas.’s Nachts kon het in de ruïnes bitter koud zijn, vooral zonder wodka. Door de nieuwe rantsoenering van moedertje Rusland was die praktisch nergens meer te vinden. Hij had wel meerdere roekeloze soldaten gezien die blind waren geworden door het drinken van motor-alcohol. De kapitein had waarschijnlijk gelijk, er zou wel ergens een dode mof liggen met een mantel die nog niet al te geschonden was, na het offensief zouden dat er wellicht meerdere zijn. Hopelijk zouden er niet teveel bloedvlekken op zitten. Hij kon er wel even om grinikken.

Pavel scheurde de brief langzaam open en haalde het document eruit. Zijn mond viel open toen hij naar de afzender keek . De zwierige handtekening van generaal Chuikov viel onmiddellijk op. Dit moest wel een heel belangrijke brief zijn, als hij rechstreeks van de opperbevelhebber van het 62^ste leger kwam.Pavel slaagde er met enige moeite in de brief te lezen. Vroeger toen hij nog een kleine malchik* was, had hij leren lezen van zijn grootvader, die het op zijn beurt had geleerd van een medesoldaat tijdens de eerste grote oorlog tegen het Duitse Rijk. Oorlog bracht niet enkel slechte dingen voort.

Het enige wat hij kon opmaken uit de tekst was dat hij zich dringend diende te melden op het hoofdkwartier… aan de overzijde van de Wolga. De schrik sloeg Pavel om het hart. De veerboten over de rivier werden constant onder vuur genomen door artillerie en vliegtuigen. Voor vele Russische soldaten en burgers betekende dit praktisch hetzelfde als een enkeltje richting slachtbank. Je moest al wel een hele gelukzak zijn om levend de overkant te bereiken.
‘Wat maakt het uit’, mompelde Pavel schouderophalend. Een bevel negeren van het opperbevel stond eveneens gelijk aan zelfmoord. De term ‘desertie’ werd door Moedertje Rusland wel heel ruim genomen. Sommige veteranen durfden wel n’s de cynische opmerking maken dat je in Stalingrad evenveel risico had te sterven door een Russische als door een Duitse kogel. De meeste lagere officieren lieten kleine vergrijpen nog oogluikend toe. Maar wanneer er een politiek commissaris toegewezen was aan je eenheid, kon je maar beter op je tellen passen.
Toen hij de tekst nog maar een keer met gemengde gevoelens had doorlezen, moffelde Pavel hem weg in een van zijn borstzakjes. Het zou nog van pas kunnen komen.

Pavel liep snel naar zijn schuilplaats. Een ruïne die ooit nog had dienst gedaan als opslagruimte voor meststoffen. Door de wisselende frontlinies kon hij zich ook altijd verwachten aan een bezoekje van de Duitsers. De nacht doorbrengen in een donker riool krioelend van de ratten was nooit aangenaam, maar soms had hij geen andere keuze. Zeker nu, zonder overjas. Hij vloekte. Meestal duurde het dan nog enkele dagen vooraleer de ‘moedige soldaten’ van het Rode Leger het gebouw terug innamen.
Zelfs als ze zijn schuilplaats zouden ontdekken, dan zou er toch niet veel waardevols te vinden zijn. Het kistje met de medaille die van hem “nobele sluipschutter” zou maken, zat veilig opgeborgen in zijn binnenzak. Het was hem verleend nadat hij zijn veertigste doelwit had omgelegd. Dat was al een tijdje geleden, maar Pavel herinnerde het zich nog duidelijk...

Somebody wrote me a nasty letter...

Maandag 10 september 2007
Twee freaks maken een uitstapje.
"Naar waar?", vraagt u zich waarschijnlijk wel af...
Naar de gemeente Liedekerke, gelegen op de grens tussen de provincies Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen. Voor een juistere situering: ligt bijna vlak aan de E40. En natuurlijk kregen we in Brussel weer maar n's te maken met file. Dat, naast het feit dat Brussel nogal hectisch is wat betreft afritten ed., maakt dat ik er op een doordeweekse dag met tegenzin kom. Maar soit, het was de moeite wel waard. Overigens ook de eerste keer dat ik persoonlijk(!) met GPS gereden heb. Ik kan alvast verklappen voor degenen die het nog niet gedaan hebben: het is een belevenis op zich. Enige minpunt was dat dat ding constant zit te commanderen. "Binnen driehonderd meter sla linksaf." En dan driehonderd meter later "Sla linksaf". Na een tijd is er dan ook wel dat gevoel van "ok, got it!! Grmbl." Straks zou ik nog moeten salueren voor dat ding ook nog :P
Mocht uw curiositeit al geprikkeld zijn, en mocht u zich al vragen beginnen stellen over het "waarom" van dat uitstapje: Het is wat te freakish daarvoor. Maar ok, voor de geïnteresseerden wil ik de uitleg wel doen. De rest (zoals het beetje blauw, rode, streepje groene, fuchsia roze meisje) kan dat deel dan gerust overslaan.

--------------SLA DIT DEEL OVER--------------

Afspraak gemaakt met een individu genoemd "Taylor" (callname), die over de jaren heen een uitgebreide Viëtnam-collectie heeft weten te verzamelen. Een van de enige in België overigens. Ze was indrukwekkend. Freak 2, die we in dit geval "Heer Timotheus" zullen noemen, kan dat heel waarschijnlijk beamen. In tegenstelling tot verzamelaars van Wereldoorlog II-dingen, waarmee in België praktisch naar uw hoofd gesmeten wordt, was dit allemaal import. ALLEMAAL! Rechtstreeks uit de States. Hij noemde het met recht en rede een "belegging", want wat daar lag was een fortuin. Hoe zot kunt ge zijn... Maar respect ervoor. Een heel aparte hobby, en wij hebben ervan genoten. Helaas heb ik 'm niet kunnen overhalen om er een museumpje van te maken :P Helaasch helaasch. Eigenlijk heb ik gewoon honderduit zitten blablabla'eren. En dat terwijl Timotheus achter mijne rug maar zat te grijnzen. Het kieken. But anyways, we did have some fun.
Voor de geïnteresseerden hier nog zijn website: MVcollection

----BEGIN VANAF HIER TERUG TE LEZEN----

Vandaag weer iets nieuws ontdekt bij de hond (jaja, zelfs na drie jaar leert een mens nog iets bij over zijn huisdieren). We hadden juist spinazie-puree met spare ribs gegeten, en natuurlijk kon de hond niet achterblijven, dus gaf ik hem een ribbetje. Ik vroeg me af waarom hij er niet onmiddellijk begon aan te bijten, en naar buiten wou, dus volgde ik hem maar naar buiten. Hij begon vlak aan de struiken te graven, en jawel! dat been te verbergen met z'n snuit. Ik moet er al geen tekeningetje bijmaken dat een witte hond in combinatie met bruine grond niet bepaald het meest appetijtelijke beeld geeft :)
Maar ok, ik vond het zo leuk om te zien dat ik hem nog twee andere ribben gegeven heb. Instinct aan het werk. Ik had er foto's van moeten nemen. *Shit*

Shooter gekocht op dvd. I can't help it. Ik hou van kwaliteitsfilms, maar om een of andere reden vind ik de films van Antoine Fuqua (Training Day, Tears of the Sun, King Arthur, ...) gewoon cool. Voor degenen die m n's willen lezen: be my guest.




Ook nieuwe muziek! Nasty Letter van Otis Taylor. Voor degenen die zich afvragen wat voor soort muziek dit zou kunnen zijn: Dit is wat men noemt "blues". En goeie ook!



En hop, luister, kijk en have a nice day ;)
Peace out!

There is a House in New Orleans...

... they Call "The Rising Sun".
(The Animals)

Voila Scipio, dan hebt ge ook weer n's iets om te lezen op uwe vrije dag.
Ik ben vandaag (zijnde zaterdag) weer maar n's voluit gegaan door drie films op rij te zien, zijnde:

1. Hairspray
2. Transformers: The Movie
3. The Bourne Ultimatum

Ra ra ra, welke film past niet in het rijtje? Ik hoop dat we het er allemaal over eens zijn dat dat film 1 is: Hairspray. Why the goddamn fuck zou iemand als ik ooit naar zoiets durven kijken (incl. de SLAP van Benny, met recht en rede verdiend overigens).
Gewoon, geen idee. Af en toe heb ik wel n's die behoefte om karakterieel compleet averechts te gaan en dingen te doen en zien waar ik normaal gezien nog niet eens in een omtrek van 50 meter in de buurt van zou komen. Maar vandaag was het weer n's zover.
Hairspray. Op zich een soort "over-the-top" Grease te noemen. En raar maar waar! John Travolta speelt in deze film ook mee. Iets om trots op te zijn?
Laat het ons erop houden dat ik hem nooit in een komische rol zou zien waar hij vrouw zou moeten spelen. Niet John Travolta. Waar is de tijd van Face Off... Dit is gewoon Face... met een dubbele kin...
En dan nog John Travolta en Christopher Walken als koppel zien. Sjeeez.
Maar ok, de clichéetjes zitten er natuurlijk wel in. Wees content met uw lichaam en u zal door de groep geaccepteerd worden zoals u bent!
Echt wel ideaal middel om de langzaamaan vetter-wordende Amerikaanse jeugd meer zelfvertrouwen bij te brengen. Ach, ze doen maar. I don't really give a shit.

Films twee en drie lagen natuurlijk nèt iets meer in mijn interesse-gebied.
Transformers in eerste plaats al omdat ik vroeger mee op de bandwagon ben gesprongen van de Transformers merchandising. De good ol' 80's. In zoveel opzichten verkeerd, maar Optimus Prime is nog altijd da shit. En nu is het blijkbaar tijd voor een nieuwe generatie consumenten om opnieuw de Transformer-bandwagon op te springen, bestemming Cybertron (thuiswereld van de Autobots en de Decepticons). Hey, sta het mij ook even toe om "White & Nerdy"* te zijn.
Voor de liefhebbers: de soundtrack werd gecomponeerd door Steve Jablonsky. Al bij al valt ie echt wel mee, buiten dan het feit dat ik af en toe nèt ietsje teveel moest terugdenken aan zijn score voor The Island.

Derde film op rij, het laatste avontuur van Jason Bourne. Voor de intelligentere actiefilm-liefhebbers echt zo'n must-see. Wie de andere twee delen gezien heeft, zou dat natuurlijk al moeten weten :D
Helaas, geen Franka Potente. En ja, ik vind dat erg. Hah, waar is de tijd van Lola Rennt, Anatomie, en al die heerlijk Duitse films. Jawel, ik ben een fan van de betere Duitse film (en nee, niet enkel om de reden die alle mensen die mij kennen, ondertussen al wel weten). En natuurlijk mogen we de Britse film-industrie ook niet vergeten.
Lawry's not-done films: Aziatisch.
Get used to it...

Il Padre verjaart morgen. Welk cadeau valt er nog te geven aan een gepensioneerd beroepsmilitair wiens voorkeur uitgaat naar werken in de tuin, opera, sudoku en wijn?
Alvast niks in de lijn van die vier dingen. Don't... encourage...it.
Dan zijn er nog die drie typische cliché-geschenken waar ik me ook vanaf gewend heb: boeken, films en cd's. Dat zijn zowat de meest onoriginele cadeau's ever.
Wat koopt de auteur van deze blog dan wèl? Dit...
De ViaMichelin X.960 Europe.

Dat kreng heeft me dus fameus (lees "fucking") veel geld gekost. Meer dan ik in eerste opzicht wou uitgeven. Tot ik tot de bedenking kwam dat hij mijn reis naar Senegal gesponsord heeft. Daarenboven vertrekt hij op het einde van de maand voor een week naar Bourgondië om daar met de boot te gaan varen. Aanvankelijk had ik kunnen meegaan, maar geweigerd. Zijn vriendin gaat mij, ik wil geen derde wiel aan de wagen zijn. Die tijd is al lang voorbij. Trouwens, wat maakt het uiteindelijk toch uit. Not a goddamn shit.
En nu heeft hij mij dus al hélemaal niet meer nodig. Met die spiksplinternieuwe GPS. Gedaan met het constant in de handen houden van verschillende kaarten. Gedaan met het uitkijken naar afritten, inritten en uitritten. I can live again!!!

Ik was op zoek naar een filmpje met de score van Crimson Tide (uit 1995, door Hans Zimmer), toen ik opeens dit filmpje tegenkwam. Een soviet-parade uit 1984. Een jaartje voor ik geboren werd. Al bij al wel n's vermakelijk om te zien hoe zo'n parade er aan toe ging. En de Crimson Tide soundtrack is nog altijd een van m'n persoonlijke favorieten.
En hey, is dat niet Comrade Stalin daar in het begin? Die lieftallige persoon die ooit de uitspraak "One death is a tragedy, a million is a statistic" (een dode is een tragedie, een miljoen een statistisch gegeven). Arme Joe...



Zowat een weekje geleden te weten gekomen dat de 'luchtmachter' momenteel in Zuid-Korea zit. Voor degenen die niet weten over wie ik het heb, laat mij het allemaal even verduidelijken.
Ik heb er geen idee meer van hoe ik hem ooit ben tegengekomen, maar om een of andere reden leerde ik kennismaken met een individu uit geschiedenis, die drie jaar geleden met mij in Leuven begon. Dit individu was, net zoals mij, van plan zijn diploma achterna te jagen om daarmee via "bijzondere werving" als officier binnen te geraken bij die goeie ouwe Belgische krijgsmacht. Enige probleem dat daarbij rees was dat hij naast zijn hobby als "luchtkadet", ook de luchtcomponent prefereerde.
de luchtcomponent is NOT-DONE!
Knoop dat voor eens en altijd in uw oren.
LANDCOMPONENT all the way!
Idem.
De competitie tussen land-en luchtmacht bestaan al zolang dat tweede onderdeel in het leven geroepen werd. Maar waarom die competitie?
Luchtcomponent heeft meer "chill-werk". Hoeft geen harde fysieke arbeid te verrichten. Luchtcomponent bestaat daarom automatisch uit strandjanetten. (net zoals die van zee-component "boot-janetten" genoemd worden).

Deze competitie ontaardde reeds snel in een over en weer gebekvecht waarbij de steken als pijlen over en weer vlogen.
Was er daarom een wederzijdse vijandelijkheid? Nee. Waarom niet?
De band, dames en heren. Hoe hard die steken ook mogen aankomen, toch is er nog altijd die band. Een band die een kaki-kleur heeft.
But he's still an arse. Karakterieel liggen wij ook wagenwijd uit mekaar. Zijn voorkeur voor Oosters, tov mijn voorkeur voor Westers. Zijn zucht naar grote geregelde oorlogvoering, tegenover mijn fascinatie voor guerilla. Zijn racistische moppen tegenover ik die daar af en toe niet mee overweg kon. Zijn respectloosheid tegenover vrouwen (wacht tot ie dit leest :P), en ik daar weer maar n's tegenover.
Anyways, zo zit dat dus maar weer n's in mekaar.
Als ode aan hem, deze foto, van zijn blog geplukt.
Zijn blog is te bezichtigen op het volgende adres: http://mrbushidoinzuidkorea.wordpress.com/

Mocht u willen weten wie hij is:
Simon Put, callname "Gooz".
en jaaaa, ik noem Lawrence Deckx, callname "Curtis". Dan weet ge ook weer vanwaar die naam komt.

De kans dat hij dit leest is praktisch nihil, maar anyhow mijn boodschap naar hem:
Good luck Gooz, you fat fucking arse ;). Let's show those Koreans what we can do!
Militairen hè. FREAKS, zoals het fuchsia-roze-meisje het zo goed kon omschrijven. *Zucht*

Anyways, dat was het maar weer voor deze keer. See you next time.

Curtis, your Dog of War.

PS: Het taalgebruik in deze blog was net iets extremer dan gewoonlijk. Live with it...
PPS: ik Gooz' blog een commentje gezet. Ik ben redelijk beleefd gebleven. ;)

*Weird Al Yankovic - White & Nerdy

Yippee ki-yay, motherfucker!

Wat een dag weer. Gisteren werden zowel Nakatomi Tower als Washington Dulles International Airport bevrijdt van zogenaamde terroristen. En slechts 1 man is in staat dat aan te kunnen. Die man noemt niet Arnie of Sylvester. Die man noemt John McLane, maar de meesten kennen hem waarschijnlijk wel als Bruce Willis. Daarenboven mag u het allen weten: John McLane is mijn held! Yippee ki-yay, motherfucker!!!
Maar zodus, de Die Hard-marathon was een licht succes, met chips, wijn en bier (en nadien pizza en kebab (en nee, ik heb niet alletwee gegeten)). Ik zou echt s foto's moeten pakken de volgende keer. Maar ondanks het feit dat dat fototoestel op nog geen 5 meter van mij vandaan ligt, vergeet ik het keer op keer. Ik vergeet veel. Veel te veel. Behalve dan dat John McLane mijn held is. Eerlijk gezegd wordt het dan nu wel n's hoog tijd om nog n's Die Hard With a Vengeance te zien. Ook nog altijd een van m'n favorietjes. Voor ik het vergeet: de jet in Leave Free or Die Hard (oftewel Die hard 4.0) is een F-35 Joint Strike Fighter. Het gevechtsvliegtuig dat België "toch maar niet" aankocht. Flahaut, den eikel. Grom.

'Not to get too personal, but a white man standing in the middle of Harlem wearing a sign that says "I hate Niggers" has some serious personal issues...'

Aangezien we het nu toch over films hebben: vandaag op n trailer gekomen voor een film die ik ècht wel wil zien. "Shoot 'em Up". Al op het eerste ogenblik had ik zoiets van "cooooool". Anyway, beste lezer, u heeft alvast wel door dat hier het concept "boys will be boys" wel héél toepasselijk is. I mean, elke man heeft diep vanbinnen wel een knopje zitten met daarboven het bordje "In case of R-violence or higher, turn the switch". Sommigen zouden het 'instinct' kunnen noemen. Feit is wel dat zelfs de braafste huisvader bij het bekijken van films als 300 of The Matrix iets heeft van "coooool". Idem bij deze film. Komt in oktober uit in België. Ik nodig nu al degenen uit die zin hebben in die film om mee te komen.


A man named Mr. Smith (Clive Owen) delivers a woman's baby during a shootout, and is then called upon to protect the newborn from the army of gunmen.

Zelfs het verhaal klinkt al hersenloos. Komaan, ne must-see voor een hersenloos avondje film kijken :D
Hoera voor de Hollywood-filmindustrie*.

Wederom nieuwe muziek op de blog. Deze keer geen musical-muziek weer, maar een stukje akoestisch. De track die ik heb uitgekozen staat er bij ondertussen ook alweer een jaartje op ofzo, maar ik vind m nog altijd "leuk".
Matt Weddle met de akoestische versie van "Hey Ya" van The Outkast. En het is absoluut niet slecht, ik vind het zelfs op veel vlakken BETER dan het origineel. Maar dat ben ik maar.
Laat mij ook even duidelijk wezen dat alle voorgaande tracks nog altijd bij mij beschikbaar zijn. Een mailtje sturen of even via msn vragen, en ik stuur het met plezier door.

Ik stop even met het politiek gezwets. Ik wou het zo al tot een minimum beperken, dus daar houd ik me nu aan. Althans tot er een of andere politicus weer iets compleet idioots zegt (ok, dan zou ik om de minuut een blog moeten maken, but you get my point).


En dan als laatste nog wat persoonlijk nieuws gehad. Er is een brief aangekomen van de Federale Politie met eerste informatie. Veel blablabla. Heb daar maar 1 ding op te zeggen: "Bring it on!"
En tot de volgende ;)


edit: deze MOEST ik gewoon ff posten :P (en nee, ik ben niet Guest_705)



* da van da Hollywood: da was ook weer SARcastisch!!!

Previously... on Lost

Zoals u ziet is de Blog-foto eindelijk aangepast. (en ja, anoniem nummer 1, ik weet dat ge ze niet schoon vind. sorry daarvoor ;) ).

86 dagen zonder regering. Een nieuwe mijlpaal in de Belgische geschiedenis.
Volgens Yves Leterme zal de regering heel waarschijnlijk binnen de twee weken gevormd zijn. Laat ons hopen dat hij in dat geval niet de Brabançonne gaat beginnen zingen. De controverse zou opnieuw fel oplaaien.
Ondanks het feit dat zijn running naar het premierschap er nog altijd is, en hij daarnaast ook nog n's een sympathieke kerel is (of er tenminste toch zo uitziet), vind ik hem niet capabel genoeg om op die positie te staan.

"Apparemment, les francophones ne sont pas en état intellectuel d'apprendre le néerlandais."

aiiiiiii. Zo gaan we de Walen ècht te vriend houden. En dat is SARcastisch bedoeld!
Ach, en daarnaast had Benny gelijk ivm Vlaams belang en Lijst Dedecker. Die staan nu aan de zijlijn rustig af te wachten, met haviksogen, wachtend op eventuele herverkiezingen om dan hun slag te slaan. Hij had ook gelijk (ja Benny, ik ben u hier fameus credit aant geven ;) ) dat in dat geval die twee partijen redelijk wat zieltjes zullen kunnen ronselen. En dan, dan zitten we met de miserie. Ik weet nog hoe in het vierde middelbaar onze leerkracht geschiedenis ons bewust wou maken van de Belgische politiek door ons een keer voorlopig te laten stemmen. Vooraf natuurlijk even simpel uitleggen hoe die partij-punten in mekaar zitten, en bij VB was het iets in de zin van "alle dagen in uniform naar school". Het kan sommigen misschien wel verrassen, maar ondanks het feit dat het leger mijn dada is, ben ik over het algemeen tegen een te grote uniformisering.
Maar waar waren we... Het zieltjes ronselen. Ik kan het me moeilijk voorstellen, maar een regering waarin de rechtsere partijen (dus de rechtse kant van rechts) aan de macht zijn... nieje nieje nieje. Niemals!!!, mochten ze dat beter verstaan.



Anyway, genoeg politiek gezever vandaag. Het moet nog plezant blijven.

Verrassend nieuws: Google Earth heeft er sinds de nieuwe versie 4.2 een "flight simulator" functie bijgekregen, alsook de mogelijkheid om sterrenbeelden te bekijken.
Zo'n dingen zijn leuke hebbedingetjes, zeker als het allemaal nog op en top gratis is.

http://earth.google.com/download-earth.html

De flight simulator is te openen door op ctrl+alt+A te drukken. Opstijgen is alvast geen sinecure.
En genoeg met de sluikreclame.



Het schrijven van een blog om de zoveel dagen is gezonder. Relaxter. En zo willen we het ook natuurlijk. Geen druk van buitenaf. Gewoon lekker schrijven wanneer de zin er is. De voorbije dagen waren niet bepaald hét van hét. Paar daagjes Leuven, gelezen, geschreven, dat soort zaken. Proberen de tijd te vullen.
Momenteel zijn er twee kandidaturen weg, een naar de federale politie en een naar Securitas (Solutions through people, blablablah). Momenteel ben ik nog altijd bezitter van een bewijs van goed gedrag en zeden, wat zou moeten insinueren dat ik een goede en zedige jongen ben. Tijd om te grijnzen. *Grijns*
Geen idee of het ooit iets zal worden. Het was niet bepaald de dingen die ik in m'n leven voor ogen had, maar hey, it's an adventure. Get used to it. En het is alvast beter dan een heel leven lang u staan af te vragen waarom gij op de plaats moet staan waar onderdeel XO501 op PZ699 moet geplaats worden (met alle respect voor die mensen natuurlijk).
Eigenlijk heb ik mij nogal onverhoeds in dat Securitas-avontuur gesmeten. Het was pas toen de kandidatuur opgestuurd was dat ik de bedenking kreeg van "zijn het meestal niet de security-agentjes die door James Bond uitgeschakeld worden?"
Zover denk ik dus al.
Freak.


Nieuw seizoen Lost bezig. Ikke blij. Hoewel ik de afleveringen heel waarschijnlijk in streaming ga bekijken.
Maar het voelt alvast geweldig om terug te mogen horen dat "Previously... on Lost".
Damn, geweldig. Hoewel de verhaallijn tijdens seizoen twee fameus begon te slacken. Heb lange tijd niet meer gekeken. Net laatste afleverigen van van seizoen 2 gezien. My god, Ana Lucia sterft. En ik vond die nog zo cool. Manwijf met momenten, maar gewoon cool.
favoriete characters: Jake - Desmond - Kate
Don't ask why.

------------------------

Nieuwe muziek van de blog wordt wéér maar n's iets anders.
Music of the Night van The Phantom of the Opera van Andrew Lloyd Webber. Heb deze musical ooit nog live gezien, in Londen. Heel lang geleden. Ik ben er om een of andere reden opnieuw op gestuit, en ik moet zeggen. dit is wel een prachtig stukje gezang. (oh god, I'm turning emo).
Anyways, luister en geniet voor de volle 5:38 minuten.



Have fun, allen.