There is a House in New Orleans...

... they Call "The Rising Sun".
(The Animals)

Voila Scipio, dan hebt ge ook weer n's iets om te lezen op uwe vrije dag.
Ik ben vandaag (zijnde zaterdag) weer maar n's voluit gegaan door drie films op rij te zien, zijnde:

1. Hairspray
2. Transformers: The Movie
3. The Bourne Ultimatum

Ra ra ra, welke film past niet in het rijtje? Ik hoop dat we het er allemaal over eens zijn dat dat film 1 is: Hairspray. Why the goddamn fuck zou iemand als ik ooit naar zoiets durven kijken (incl. de SLAP van Benny, met recht en rede verdiend overigens).
Gewoon, geen idee. Af en toe heb ik wel n's die behoefte om karakterieel compleet averechts te gaan en dingen te doen en zien waar ik normaal gezien nog niet eens in een omtrek van 50 meter in de buurt van zou komen. Maar vandaag was het weer n's zover.
Hairspray. Op zich een soort "over-the-top" Grease te noemen. En raar maar waar! John Travolta speelt in deze film ook mee. Iets om trots op te zijn?
Laat het ons erop houden dat ik hem nooit in een komische rol zou zien waar hij vrouw zou moeten spelen. Niet John Travolta. Waar is de tijd van Face Off... Dit is gewoon Face... met een dubbele kin...
En dan nog John Travolta en Christopher Walken als koppel zien. Sjeeez.
Maar ok, de clichéetjes zitten er natuurlijk wel in. Wees content met uw lichaam en u zal door de groep geaccepteerd worden zoals u bent!
Echt wel ideaal middel om de langzaamaan vetter-wordende Amerikaanse jeugd meer zelfvertrouwen bij te brengen. Ach, ze doen maar. I don't really give a shit.

Films twee en drie lagen natuurlijk nèt iets meer in mijn interesse-gebied.
Transformers in eerste plaats al omdat ik vroeger mee op de bandwagon ben gesprongen van de Transformers merchandising. De good ol' 80's. In zoveel opzichten verkeerd, maar Optimus Prime is nog altijd da shit. En nu is het blijkbaar tijd voor een nieuwe generatie consumenten om opnieuw de Transformer-bandwagon op te springen, bestemming Cybertron (thuiswereld van de Autobots en de Decepticons). Hey, sta het mij ook even toe om "White & Nerdy"* te zijn.
Voor de liefhebbers: de soundtrack werd gecomponeerd door Steve Jablonsky. Al bij al valt ie echt wel mee, buiten dan het feit dat ik af en toe nèt ietsje teveel moest terugdenken aan zijn score voor The Island.

Derde film op rij, het laatste avontuur van Jason Bourne. Voor de intelligentere actiefilm-liefhebbers echt zo'n must-see. Wie de andere twee delen gezien heeft, zou dat natuurlijk al moeten weten :D
Helaas, geen Franka Potente. En ja, ik vind dat erg. Hah, waar is de tijd van Lola Rennt, Anatomie, en al die heerlijk Duitse films. Jawel, ik ben een fan van de betere Duitse film (en nee, niet enkel om de reden die alle mensen die mij kennen, ondertussen al wel weten). En natuurlijk mogen we de Britse film-industrie ook niet vergeten.
Lawry's not-done films: Aziatisch.
Get used to it...

Il Padre verjaart morgen. Welk cadeau valt er nog te geven aan een gepensioneerd beroepsmilitair wiens voorkeur uitgaat naar werken in de tuin, opera, sudoku en wijn?
Alvast niks in de lijn van die vier dingen. Don't... encourage...it.
Dan zijn er nog die drie typische cliché-geschenken waar ik me ook vanaf gewend heb: boeken, films en cd's. Dat zijn zowat de meest onoriginele cadeau's ever.
Wat koopt de auteur van deze blog dan wèl? Dit...
De ViaMichelin X.960 Europe.

Dat kreng heeft me dus fameus (lees "fucking") veel geld gekost. Meer dan ik in eerste opzicht wou uitgeven. Tot ik tot de bedenking kwam dat hij mijn reis naar Senegal gesponsord heeft. Daarenboven vertrekt hij op het einde van de maand voor een week naar Bourgondië om daar met de boot te gaan varen. Aanvankelijk had ik kunnen meegaan, maar geweigerd. Zijn vriendin gaat mij, ik wil geen derde wiel aan de wagen zijn. Die tijd is al lang voorbij. Trouwens, wat maakt het uiteindelijk toch uit. Not a goddamn shit.
En nu heeft hij mij dus al hélemaal niet meer nodig. Met die spiksplinternieuwe GPS. Gedaan met het constant in de handen houden van verschillende kaarten. Gedaan met het uitkijken naar afritten, inritten en uitritten. I can live again!!!

Ik was op zoek naar een filmpje met de score van Crimson Tide (uit 1995, door Hans Zimmer), toen ik opeens dit filmpje tegenkwam. Een soviet-parade uit 1984. Een jaartje voor ik geboren werd. Al bij al wel n's vermakelijk om te zien hoe zo'n parade er aan toe ging. En de Crimson Tide soundtrack is nog altijd een van m'n persoonlijke favorieten.
En hey, is dat niet Comrade Stalin daar in het begin? Die lieftallige persoon die ooit de uitspraak "One death is a tragedy, a million is a statistic" (een dode is een tragedie, een miljoen een statistisch gegeven). Arme Joe...



Zowat een weekje geleden te weten gekomen dat de 'luchtmachter' momenteel in Zuid-Korea zit. Voor degenen die niet weten over wie ik het heb, laat mij het allemaal even verduidelijken.
Ik heb er geen idee meer van hoe ik hem ooit ben tegengekomen, maar om een of andere reden leerde ik kennismaken met een individu uit geschiedenis, die drie jaar geleden met mij in Leuven begon. Dit individu was, net zoals mij, van plan zijn diploma achterna te jagen om daarmee via "bijzondere werving" als officier binnen te geraken bij die goeie ouwe Belgische krijgsmacht. Enige probleem dat daarbij rees was dat hij naast zijn hobby als "luchtkadet", ook de luchtcomponent prefereerde.
de luchtcomponent is NOT-DONE!
Knoop dat voor eens en altijd in uw oren.
LANDCOMPONENT all the way!
Idem.
De competitie tussen land-en luchtmacht bestaan al zolang dat tweede onderdeel in het leven geroepen werd. Maar waarom die competitie?
Luchtcomponent heeft meer "chill-werk". Hoeft geen harde fysieke arbeid te verrichten. Luchtcomponent bestaat daarom automatisch uit strandjanetten. (net zoals die van zee-component "boot-janetten" genoemd worden).

Deze competitie ontaardde reeds snel in een over en weer gebekvecht waarbij de steken als pijlen over en weer vlogen.
Was er daarom een wederzijdse vijandelijkheid? Nee. Waarom niet?
De band, dames en heren. Hoe hard die steken ook mogen aankomen, toch is er nog altijd die band. Een band die een kaki-kleur heeft.
But he's still an arse. Karakterieel liggen wij ook wagenwijd uit mekaar. Zijn voorkeur voor Oosters, tov mijn voorkeur voor Westers. Zijn zucht naar grote geregelde oorlogvoering, tegenover mijn fascinatie voor guerilla. Zijn racistische moppen tegenover ik die daar af en toe niet mee overweg kon. Zijn respectloosheid tegenover vrouwen (wacht tot ie dit leest :P), en ik daar weer maar n's tegenover.
Anyways, zo zit dat dus maar weer n's in mekaar.
Als ode aan hem, deze foto, van zijn blog geplukt.
Zijn blog is te bezichtigen op het volgende adres: http://mrbushidoinzuidkorea.wordpress.com/

Mocht u willen weten wie hij is:
Simon Put, callname "Gooz".
en jaaaa, ik noem Lawrence Deckx, callname "Curtis". Dan weet ge ook weer vanwaar die naam komt.

De kans dat hij dit leest is praktisch nihil, maar anyhow mijn boodschap naar hem:
Good luck Gooz, you fat fucking arse ;). Let's show those Koreans what we can do!
Militairen hè. FREAKS, zoals het fuchsia-roze-meisje het zo goed kon omschrijven. *Zucht*

Anyways, dat was het maar weer voor deze keer. See you next time.

Curtis, your Dog of War.

PS: Het taalgebruik in deze blog was net iets extremer dan gewoonlijk. Live with it...
PPS: ik Gooz' blog een commentje gezet. Ik ben redelijk beleefd gebleven. ;)

*Weird Al Yankovic - White & Nerdy