maandag 29 oktober 2007
zondag 28 oktober 2007
Een intellectueel tussendoortje
"3 uur 's nachts. Wat zit ik hemelsnaam nog achter de pc te doen", denkt Lawrence. Hij grinnikt even. Zijn bioritme is na een paar maanden laat slapengaan, compleet om zeep. Maar het enige wat de man zich afvraagt is of hij naar bed gaat, of gewoon een nachtje doordoet. Z'n vader vertrekt voor een dagje naar Antwerpen, samen met z'n vriendin en Lawrence's grootouders. Ideaal dus om doorheen de dag wat slaap in te halen. Valt toch niet veel anders te doen op een eenzame zondag. Alternatieven zijn er amper in het achterlijke boerenhol dat Rillaar heet.
Hij strijkt even met z'n hand door z'n baardhaar. "Okay, dit moet ik morgen dringend bijknippen. En mezelf scheren mag ook nog wel n's een keer."
Een baard van een week is niet bepaald uitzonderlijk.
Terwijl doorheen de speakers "Nessun Dorma" weerklinkt, de fantastische aria uit Puccini's Turandot.
Nessun dorma! Nessun dorma! (Niemand moet slapen, niemand moet slapen,)
Tu pure, o, Principessa, (Zelfs jij, oh Prinses,)
nella tua fredda stanza, (In jouw koude kamer,)
guardi le stelle (staar naar de sterren,)
che tremano d'amore (welke trillen van de liefde)
e di speranza. (en hoop.)
(Paul Potts optreden voor "Britain's Got Talent (en winnaar). Ooit al gepost in deze blog)
Het doet hem om een of andere redenterugdenken aan de tijd toen hij Nabucco zag in een van de Opera-huizen van Kraków (Krakau), een van de grote cultuurcentra van Europa. Hoewel zowel zijn Italiaans als Pools niet bepaald voldeden om het verhaal volledig verstaanbaar te krijgen, had hij toch vooral genoten van de opvoering van de enige aria die hij kende uit Verdi's meesterwerk: "Va Pensiero" (Het slavenkoor).
Nu moet u als lezer natuurlijk niet onmiddellijk denken dat Lawrence een opera-expert is. Nee hoor, verre van zelfs. Hoewel zijn vader een bijzonder liefhebber is van deze klassieke muziek-soort, en er regelmatig cultuurboekjes in de bus vallen die Lawrence wel n's gretig durft doorlezen... voelt hij zich nog altijd beter bij de gouwe ouwe Rockmuziek.
Z'n gedachten dwalen terug naar het gezegende jaar 2006. De tijd van Werchter. De tijd dat hij zowel The Who als Robert Plant (Led Zeppelin) te zien kreeg. Die muziek intrigeerde hem zo hard dat een jaar later deze twee groepen prominent aanwezig waren. Naast Creedence Clearwater Revival, de favoriet van z'n moeder. Maar The Who en Led Zeppelin... Ze zouden altijd zijn favorieten zijn. No doubt 'bout that.
"Won't Get Fooled Again" zou later nog bekend staan als de zogenaamde 'theme-tune' van CSI Miami.
En natuurlijk mag ook "Stairway to Heaven" van Led Zeppelin niet ontbreken. Het lied met de beste gitaarsolo ooit (waarvoor dank, geachte heer Jimmy Page), naast "free Bird" van Lynyrd Skynyrd. En hoewel dit nummer an sich veel te hard overhyped wordt (even voor de duidelijkheid: dit is niet het enige nummer dat Led Zeppelin ooit geschreven heeft. Dit is gewoon het meest "approachable" voor de "gewone massa". Overcommercialisatie zuigt.)
En om even over te schakelen op 1ste persoon: dit nummer voelt gewoon machtig in een nachtelijke sfeer. Vreselijk relaxed. Chill. Jimmy Page in de weer zien met z'n Gibson EDS-1275... Hij bespeelde deze gitaar vooral bij Stairway to Heaven aangezien in dit nummer normaal zowel een 6- als 12-snarige gitaar gebruikt diende te worden. Een double neck met onderaan een 6-snaar en bovenaan een 12-snaar loste dat probleem onmiddellijk op. Zo, dan leert u als lezer ook weer maar n's iets bij.
Even tussendoor een kleine bedenking. Ik kwam net voorbij een clipje over 9/11 (nine eleven), en opeens kwam er iets in me op van "is het nu echt al zo lang geleden?" Raar dat ik er nu opeens aan denk, maar om even stil te staan bij het feit dat er nu al jongens en meisjes op de wereld rondlopen die goed kunnen lezen en schrijven, die nu al over de vermenigvuldigingstafels leren... dat zij geboren werden toen ik thuis aan de buis gekluisterd hing wachtend op nieuws over Ground Zero. Sjeez, het is de eerlijk gezegd de eerste keer dat ik er echt bij stilsta.
Intussen zijn er sinds die datum 6 jaar verstreken. De oorlog in Afghanistan duurt ondertussen al even lang. De oorlog in Irak is intussen ook al weer aan z'n vierde jaartje begonnen (en half). Ik moet Nina Simone gelijk geven... "Who Knows Where the Time Goes".
En na al die tijd moet ik nog altijd denken aan de hypocrisie van het hele gedoe. Ik kan me nog goed herinneren hoe op het ogenblik dat Operation Iraqi Freedom net van start was gegaan, op school twee minuten stilte werd gehouden. Ik vraag me nog altijd af waarom. Ik wil er, met veel plezier, op wijzen dat momenteel op het Afrikaanse continent 17 landen diep in de problemen zitten (zijnde: Ivoorkust, Guinea, Liberia, Nigeria, Sierra Leone, Togo, Eritrea, Ethiopië, Somalië, Sudan, Uganda, Burundi, Congo, Rwanda, Algerije, Angola en Zimbabwe.)
Van nature denk ik er het mijne van. Misschien dat sommigen van ons dat ook beter n's zouden doen.
En dit was dan ooit een kolonie van ons. En m'n grootvader had er in de "Roaring Sixties" bijna naartoe gemoeten.
Fucked up.
Bastards.
Anyways, made up my mind. Kruip er toch maar ff in.
Dag erna
20:10
Op Youtube weer maar n's een mooi politiek stukje gevonden. Zelfs een héél mooi stukje. Hierin vind ik net de stukjes argumentatie die ikzelf ook meer dan genoeg aanhaal om de negatieve standpunten verder te bekritiseren. Of hoe Hicham El Mzairh, die 9.5 jaar geleden naar België kwam (vanuit Marokko) en momenteel VLD'er is. Chapeau wat die mens zegt.
"Ik hoop dat zo’n Annemans oren heeft naar wat ik vertel. En als dat niet zo is, kijk ik extreem-rechts nog altijd liever recht in de ogen dan dat ze veilig vanachter mijn rug roepen dat ze mij en andere allochtonen haten."
Kijken maar.
-----------------------------------------------------
Ode aan Magali
Belofte maakt schuld. :)
Als toekomstige collega, en heel goede vriendin,
Toch niet al te braaf, maar een beetje tussenin,
Werkend aan de klachtenbalie, in de Brusselse Makro,
Wel een beetje stoer, maar ach, net als mij, houden we maar zo!
Meer into boenk dan into rock, een beetje désolé.
Maar bij het volgend rock-concert dan gaat ge maar ns mee. (wees daar maar zeker van ;) )
Alle ogen op de foto, want ja het is de die,
En dit was dus mijn ode, de Ode aan Magali.
Applaus applaus!!! Zolang we later maar samen in de klas zitten, hè schat? *wink*
Want dat wordt kick-ass.
En ik weet dat ik 'm al doorgestuurd heb, maar speciaal voor u (om het af te maken), nog een keer de "Mars van de Belgische Gendarmerie (met dank aan Boris, onze huidige "cop").
Ok, ik ben sowieso al geen rijmman (verre van zelfs, *wink wink*), maar voor een keertje mag het wel n's een keer hè. Dan heb ik mijn goeie daad ook weer maar n's gedaan ("At your service", zoals wijlen P. Fortuyn het zou zeggen).
Voor de mensen die ook een keer een "ode" willen krijgen op deze blog: u mag in de comments altijd aan aanvraag achterlaten. Die zal na onmiddellijke behandeling, geprocessed worden en in de volgende blog mag u zich dan vergapen aan een stukje tekst dat SPECIAAL aan u opgedragen werd!
Als dat geen mooi cadeau is.
En natuurlijk kan u ook zo'n prachtige ode cadeau doen aan iemand. Vrienden, familie, vijanden,... ze mogen allemaal meedelen in het plezier!
Dus profiteer ervan en vraag uw Ode vandaag nog aan!
(niet cummuleerbaar voor andere aanbiedingen in de Dog of War-catalogus. Deze aanbieding mag na aanvraag ook niet teruggenomen werden.)
Cheers ya'all, en tot de volgende keer!
Hij strijkt even met z'n hand door z'n baardhaar. "Okay, dit moet ik morgen dringend bijknippen. En mezelf scheren mag ook nog wel n's een keer."
Een baard van een week is niet bepaald uitzonderlijk.
Terwijl doorheen de speakers "Nessun Dorma" weerklinkt, de fantastische aria uit Puccini's Turandot.
Nessun dorma! Nessun dorma! (Niemand moet slapen, niemand moet slapen,)
Tu pure, o, Principessa, (Zelfs jij, oh Prinses,)
nella tua fredda stanza, (In jouw koude kamer,)
guardi le stelle (staar naar de sterren,)
che tremano d'amore (welke trillen van de liefde)
e di speranza. (en hoop.)
(Paul Potts optreden voor "Britain's Got Talent (en winnaar). Ooit al gepost in deze blog)
Het doet hem om een of andere redenterugdenken aan de tijd toen hij Nabucco zag in een van de Opera-huizen van Kraków (Krakau), een van de grote cultuurcentra van Europa. Hoewel zowel zijn Italiaans als Pools niet bepaald voldeden om het verhaal volledig verstaanbaar te krijgen, had hij toch vooral genoten van de opvoering van de enige aria die hij kende uit Verdi's meesterwerk: "Va Pensiero" (Het slavenkoor).
Nu moet u als lezer natuurlijk niet onmiddellijk denken dat Lawrence een opera-expert is. Nee hoor, verre van zelfs. Hoewel zijn vader een bijzonder liefhebber is van deze klassieke muziek-soort, en er regelmatig cultuurboekjes in de bus vallen die Lawrence wel n's gretig durft doorlezen... voelt hij zich nog altijd beter bij de gouwe ouwe Rockmuziek.
Z'n gedachten dwalen terug naar het gezegende jaar 2006. De tijd van Werchter. De tijd dat hij zowel The Who als Robert Plant (Led Zeppelin) te zien kreeg. Die muziek intrigeerde hem zo hard dat een jaar later deze twee groepen prominent aanwezig waren. Naast Creedence Clearwater Revival, de favoriet van z'n moeder. Maar The Who en Led Zeppelin... Ze zouden altijd zijn favorieten zijn. No doubt 'bout that.
"Won't Get Fooled Again" zou later nog bekend staan als de zogenaamde 'theme-tune' van CSI Miami.
En natuurlijk mag ook "Stairway to Heaven" van Led Zeppelin niet ontbreken. Het lied met de beste gitaarsolo ooit (waarvoor dank, geachte heer Jimmy Page), naast "free Bird" van Lynyrd Skynyrd. En hoewel dit nummer an sich veel te hard overhyped wordt (even voor de duidelijkheid: dit is niet het enige nummer dat Led Zeppelin ooit geschreven heeft. Dit is gewoon het meest "approachable" voor de "gewone massa". Overcommercialisatie zuigt.)
En om even over te schakelen op 1ste persoon: dit nummer voelt gewoon machtig in een nachtelijke sfeer. Vreselijk relaxed. Chill. Jimmy Page in de weer zien met z'n Gibson EDS-1275... Hij bespeelde deze gitaar vooral bij Stairway to Heaven aangezien in dit nummer normaal zowel een 6- als 12-snarige gitaar gebruikt diende te worden. Een double neck met onderaan een 6-snaar en bovenaan een 12-snaar loste dat probleem onmiddellijk op. Zo, dan leert u als lezer ook weer maar n's iets bij.
Even tussendoor een kleine bedenking. Ik kwam net voorbij een clipje over 9/11 (nine eleven), en opeens kwam er iets in me op van "is het nu echt al zo lang geleden?" Raar dat ik er nu opeens aan denk, maar om even stil te staan bij het feit dat er nu al jongens en meisjes op de wereld rondlopen die goed kunnen lezen en schrijven, die nu al over de vermenigvuldigingstafels leren... dat zij geboren werden toen ik thuis aan de buis gekluisterd hing wachtend op nieuws over Ground Zero. Sjeez, het is de eerlijk gezegd de eerste keer dat ik er echt bij stilsta.
Intussen zijn er sinds die datum 6 jaar verstreken. De oorlog in Afghanistan duurt ondertussen al even lang. De oorlog in Irak is intussen ook al weer aan z'n vierde jaartje begonnen (en half). Ik moet Nina Simone gelijk geven... "Who Knows Where the Time Goes".
En na al die tijd moet ik nog altijd denken aan de hypocrisie van het hele gedoe. Ik kan me nog goed herinneren hoe op het ogenblik dat Operation Iraqi Freedom net van start was gegaan, op school twee minuten stilte werd gehouden. Ik vraag me nog altijd af waarom. Ik wil er, met veel plezier, op wijzen dat momenteel op het Afrikaanse continent 17 landen diep in de problemen zitten (zijnde: Ivoorkust, Guinea, Liberia, Nigeria, Sierra Leone, Togo, Eritrea, Ethiopië, Somalië, Sudan, Uganda, Burundi, Congo, Rwanda, Algerije, Angola en Zimbabwe.)
Van nature denk ik er het mijne van. Misschien dat sommigen van ons dat ook beter n's zouden doen.
En dit was dan ooit een kolonie van ons. En m'n grootvader had er in de "Roaring Sixties" bijna naartoe gemoeten.
Fucked up.
Bastards.
Anyways, made up my mind. Kruip er toch maar ff in.
Dag erna
20:10
Op Youtube weer maar n's een mooi politiek stukje gevonden. Zelfs een héél mooi stukje. Hierin vind ik net de stukjes argumentatie die ikzelf ook meer dan genoeg aanhaal om de negatieve standpunten verder te bekritiseren. Of hoe Hicham El Mzairh, die 9.5 jaar geleden naar België kwam (vanuit Marokko) en momenteel VLD'er is. Chapeau wat die mens zegt.
"Ik hoop dat zo’n Annemans oren heeft naar wat ik vertel. En als dat niet zo is, kijk ik extreem-rechts nog altijd liever recht in de ogen dan dat ze veilig vanachter mijn rug roepen dat ze mij en andere allochtonen haten."
Kijken maar.
-----------------------------------------------------
Ode aan Magali
Belofte maakt schuld. :)
Als toekomstige collega, en heel goede vriendin,
Toch niet al te braaf, maar een beetje tussenin,
Werkend aan de klachtenbalie, in de Brusselse Makro,
Wel een beetje stoer, maar ach, net als mij, houden we maar zo!
Meer into boenk dan into rock, een beetje désolé.
Maar bij het volgend rock-concert dan gaat ge maar ns mee. (wees daar maar zeker van ;) )
Alle ogen op de foto, want ja het is de die,
En dit was dus mijn ode, de Ode aan Magali.
Applaus applaus!!! Zolang we later maar samen in de klas zitten, hè schat? *wink*
Want dat wordt kick-ass.
En ik weet dat ik 'm al doorgestuurd heb, maar speciaal voor u (om het af te maken), nog een keer de "Mars van de Belgische Gendarmerie (met dank aan Boris, onze huidige "cop").
Ok, ik ben sowieso al geen rijmman (verre van zelfs, *wink wink*), maar voor een keertje mag het wel n's een keer hè. Dan heb ik mijn goeie daad ook weer maar n's gedaan ("At your service", zoals wijlen P. Fortuyn het zou zeggen).
Voor de mensen die ook een keer een "ode" willen krijgen op deze blog: u mag in de comments altijd aan aanvraag achterlaten. Die zal na onmiddellijke behandeling, geprocessed worden en in de volgende blog mag u zich dan vergapen aan een stukje tekst dat SPECIAAL aan u opgedragen werd!
Als dat geen mooi cadeau is.
En natuurlijk kan u ook zo'n prachtige ode cadeau doen aan iemand. Vrienden, familie, vijanden,... ze mogen allemaal meedelen in het plezier!
Dus profiteer ervan en vraag uw Ode vandaag nog aan!
(niet cummuleerbaar voor andere aanbiedingen in de Dog of War-catalogus. Deze aanbieding mag na aanvraag ook niet teruggenomen werden.)
Cheers ya'all, en tot de volgende keer!
zaterdag 27 oktober 2007
Dawn of the Schacht
Vandaag Heeft "The Dog of War" drie dingen te vieren:
1. We zitten reeds aan de 43'ste blog sinds 4 juni 2007. Dat is al bijna een half jaar "gezever van een verwarde geest" (en veel gezever ook me dunkt).
2. We hebben de de grens van de 1500 bezoekers overschreden. Natuurlijk kunnen we dit wat relatief nemen. 1500 bezoeken staan niet gelijk aan 1500 individuen, maar hey, het is toch al iets.
3. Gisteren werd de dag afgesloten met een totaal van 116 bezoeken, wat het dagrecord van 86 ruimschoots ingehaald heeft.
En dat vraagt toch om een beetje celebration, hè.
Het merendeel van de bezoekers blijft raar maar waar zelfs terugkomen, ondanks het pseudo-intellectualisme dat onverwijld tentoongespreid wordt in deze blog. Tss tss.
Mais soit, back to the job. Entertainment über alles.
Den doop... den doop...Hij was weer goed dit jaar. Ik kan slechts gokken hoeveel schachtjes er dit jaar zich gewillig lieten dopen. Een stuk of 60 vermoed ik, wat toch wel enigzins "waw" te noemen is, als we vergelijken met vorig jaar ofzo. Mensen zouden zich natuurlijk wel kunnen afvragen van "Maar Lawry, waarom doopt gij mee? Gij zijt toch geen student meer?"
Wel, om onmiddellijk iedereen goed geïnformeerd te hebben: Ik heb mijn doopdiploma drie jaar geleden gehaald (2004-2005). Dit diploma blijft, itt sommige andere kringen, levenslang geldig. Zolang ik dat diploma bovenhaal, mag ik meedopen. En eerlijk gezegd ben ik wel van plan dat nog zolang mogelijk te doen, uit puur traditiegevoel. Of althans toch tot ik getrouwd ben ofzo, en ik veel te hard onder de sloef lig thuis.
En jawel, ik heb geviseerd. In eerste plaats de lieve en sympathieke Evi Wienants (als haar naam zo geschreven wordt tenminste), uit naam van Tim. Het was al koud buiten, en ik heb nog een karton melk uitgekapt in haar hemd ook nog, dus ze moet het echt wel heel koud gehad hebben (maar geen probleem, het was helemaal aan het einde van de voorstelling). En ja... het eitje dat ik in haar decolleté heb laten glijden... Ik hoor weer commentaar in de zin van "ge hebt dat eitje toch goed verspreid met beide handjes zeker?? *wink wink* Maar helaas, beste (mannelijke) vriendjes, dat heb ik niet gedaan. In eerste plaats omdat het ongepast is een dame op zo'n manier te behandelen (hence the title of "Eeuwige Naïeve Held"). Anderzijds heb ik op het dinertje van een week en half geleden Pieter twee eer niet in de ogen gekeken bij het klinken (oorspronkelijk Tsjechische traditie), waardoor ik toch al 14 jaar slechte seks ga hebben, dus wat maakt het uiteindelijk uit :P
En ja Tim, ik heb helemaal op het laatste haar hoofd nog versierd met een hoedje van boterham met hondenvoer, dus job wel héél well done! You owe me a pintje, mate ;)
Ok, daarnaast heb ik de heer Pieter Bollen wel lichtjes geviseerd, maar dat was gewoon omdat meneer eerlijk gezegd zich met momenten niet echt schachterig gedroeg. Heb nadien nog gehoord dat hij meedeed uit "sociale druk", but who the hell cares. Ik heb hem de verrassing van z'n leven bezorgd door op het laatste hem een boterham met vloeibare bakboter in het gezicht te drukken ("niet tegenstribbelen, ge krijgt er toch van!")
Het enige spijtige aan de doop was dat de traditie van het "toespraken houden op de trappen van het stadhuis" er dit jaar niet bijzat wegens zogenaamd 'tijdsgebrek', maar ach, volgend jaar opnieuw hè.
Enkele foto's uit de oude doos (zijnde 2004, mijn doop)
Bol, tegenwoordig te vinden in Österreich, toen met zijn toespraak op de Grote Markt. Het had te maken met homo's, dacht ik. (hmm?)
En ik natuurlijk
hah, dat waren tijden :P
De douche bij ons thuis heeft nog zéker een week nageroken naar de look :P (en nee, schoonmaken hielp echt niet).
Maar bon, dat is het zowat het spannendste wat er in de voorbije paar dagen gebeurd is.
Om even het entertainment-gehalt van deze pseudo-intellectuele-blog even naar omhoog te halen, alhier de South Park-episode "Scott Tenorman Must Die". Waarom? Omdat ik jullie allemaal graag zie!
http://allsp.com/s5/1.html
Anyway, bij de volgende blog komt alweer nieuwe muziek, dus stay tuned!
Cheers!
1. We zitten reeds aan de 43'ste blog sinds 4 juni 2007. Dat is al bijna een half jaar "gezever van een verwarde geest" (en veel gezever ook me dunkt).
2. We hebben de de grens van de 1500 bezoekers overschreden. Natuurlijk kunnen we dit wat relatief nemen. 1500 bezoeken staan niet gelijk aan 1500 individuen, maar hey, het is toch al iets.
3. Gisteren werd de dag afgesloten met een totaal van 116 bezoeken, wat het dagrecord van 86 ruimschoots ingehaald heeft.
En dat vraagt toch om een beetje celebration, hè.
Het merendeel van de bezoekers blijft raar maar waar zelfs terugkomen, ondanks het pseudo-intellectualisme dat onverwijld tentoongespreid wordt in deze blog. Tss tss.
Mais soit, back to the job. Entertainment über alles.
Den doop... den doop...Hij was weer goed dit jaar. Ik kan slechts gokken hoeveel schachtjes er dit jaar zich gewillig lieten dopen. Een stuk of 60 vermoed ik, wat toch wel enigzins "waw" te noemen is, als we vergelijken met vorig jaar ofzo. Mensen zouden zich natuurlijk wel kunnen afvragen van "Maar Lawry, waarom doopt gij mee? Gij zijt toch geen student meer?"
Wel, om onmiddellijk iedereen goed geïnformeerd te hebben: Ik heb mijn doopdiploma drie jaar geleden gehaald (2004-2005). Dit diploma blijft, itt sommige andere kringen, levenslang geldig. Zolang ik dat diploma bovenhaal, mag ik meedopen. En eerlijk gezegd ben ik wel van plan dat nog zolang mogelijk te doen, uit puur traditiegevoel. Of althans toch tot ik getrouwd ben ofzo, en ik veel te hard onder de sloef lig thuis.
En jawel, ik heb geviseerd. In eerste plaats de lieve en sympathieke Evi Wienants (als haar naam zo geschreven wordt tenminste), uit naam van Tim. Het was al koud buiten, en ik heb nog een karton melk uitgekapt in haar hemd ook nog, dus ze moet het echt wel heel koud gehad hebben (maar geen probleem, het was helemaal aan het einde van de voorstelling). En ja... het eitje dat ik in haar decolleté heb laten glijden... Ik hoor weer commentaar in de zin van "ge hebt dat eitje toch goed verspreid met beide handjes zeker?? *wink wink* Maar helaas, beste (mannelijke) vriendjes, dat heb ik niet gedaan. In eerste plaats omdat het ongepast is een dame op zo'n manier te behandelen (hence the title of "Eeuwige Naïeve Held"). Anderzijds heb ik op het dinertje van een week en half geleden Pieter twee eer niet in de ogen gekeken bij het klinken (oorspronkelijk Tsjechische traditie), waardoor ik toch al 14 jaar slechte seks ga hebben, dus wat maakt het uiteindelijk uit :P
En ja Tim, ik heb helemaal op het laatste haar hoofd nog versierd met een hoedje van boterham met hondenvoer, dus job wel héél well done! You owe me a pintje, mate ;)
Ok, daarnaast heb ik de heer Pieter Bollen wel lichtjes geviseerd, maar dat was gewoon omdat meneer eerlijk gezegd zich met momenten niet echt schachterig gedroeg. Heb nadien nog gehoord dat hij meedeed uit "sociale druk", but who the hell cares. Ik heb hem de verrassing van z'n leven bezorgd door op het laatste hem een boterham met vloeibare bakboter in het gezicht te drukken ("niet tegenstribbelen, ge krijgt er toch van!")
Het enige spijtige aan de doop was dat de traditie van het "toespraken houden op de trappen van het stadhuis" er dit jaar niet bijzat wegens zogenaamd 'tijdsgebrek', maar ach, volgend jaar opnieuw hè.
Enkele foto's uit de oude doos (zijnde 2004, mijn doop)
Bol, tegenwoordig te vinden in Österreich, toen met zijn toespraak op de Grote Markt. Het had te maken met homo's, dacht ik. (hmm?)
En ik natuurlijk
hah, dat waren tijden :P
De douche bij ons thuis heeft nog zéker een week nageroken naar de look :P (en nee, schoonmaken hielp echt niet).
Maar bon, dat is het zowat het spannendste wat er in de voorbije paar dagen gebeurd is.
Om even het entertainment-gehalt van deze pseudo-intellectuele-blog even naar omhoog te halen, alhier de South Park-episode "Scott Tenorman Must Die". Waarom? Omdat ik jullie allemaal graag zie!
http://allsp.com/s5/1.html
Anyway, bij de volgende blog komt alweer nieuwe muziek, dus stay tuned!
Cheers!
woensdag 24 oktober 2007
Damn French
Rapportage gebeurtenissen 23/10/2007
Een dag als alle andere. Buiten dan het feit dat ik en Whitey (Timotheus) wederom een mini-roadtrip gedaan hebben om onze status als freak nog wat extra in de verf te zetten. Aldus reden wij om kwart voor elf 's morgens vanuit Leuven richting Mons (Bergen). Alles bij mekaar zo'n kleine 80 km.
Daar aangekomen hebben we eerst zowat een uur rondgereden, op zoek naar de plaats waar we moesten zijn (te danken aan het missen van een idioot kleine afslag), om daarna maar te beslissen eerst iets te eten voor we op ons doel zouden afgaan.
Frieten met een broodje zijn altijd iets geweest dat ik beschouwde als "abstract" en "onfrietkot-achtig", maar het viel goed te eten.
Desondanks... abstract (en te dik gesneden frieten!).
Maar aldus, nadien was het tijd voor het grote werk en trokken we vol goede moed (en volgegeten), naar onze bestemming
Airsoft One
Impasse Montenez 1A
7000 Mons
Alwaar wij veel meer geld uitgaven dan wij oorspronkelijk van zin waren.
-------------------Voor de Freaks --- Al het andere volk: sla dit deel over
We hebben er zowat uur (n half?) binnen rondgewandeld. Het aanbod was niet zooo fantastisch groot, maar ik heb de liefde van m'n leven gezien. Een Remington M870 (G&P). Heb het ding in m'n handen gehad, en ik wist onmiddellijk dat het dit zou worden. M'n liefde voor shotguns heb ik altijd al gehad (begin ik echt een redneck-personaliteit te kweken?), dus eerlijk gezegd ben ik boven budget gegaan en heb ik maar de stap genomen om hem te kopen.
ff een fotootje dat ik daarnet genomen heb (kelder)
Prachtig ding. Stevig, zwaar genoeg en my god, ik sta er stoerder mee dan ik ooit stoer heb kunnen staan 8)
Maar ok, genoeg over die van mij. Whitey zocht voor zichzelf in eerste instantie een G36 Rifle-versie, maar die bleek "op"te zijn. tegenslag, hoewel ik de rifle-versie zelf nog beschouw als "yuck".
De Kurtz-versie bleek dan weer niet naar zijn smaak te zijn, en de C-versie al helemaal niet (vraag me nog altijd af waarom). Uiteindelijk zowat heel de etalage afgegaan, veel dingetjes vastgehouden (KAR-98, joepie). En dan, tenslotte, na heel lang nadenken, besloot Timotheus dat het tijd was om zichzelf de goeie ouwe MP5 aan te schaffen. Beter zo.
Deze, maar dan met vaste stock (sorry Tim, vond op het eerste zicht geen andere foto)
Als de kinderen maar content zijn hè. En het is een schoon ding. En het werkt goe. En Yippi-Ki-Yay motherfuckers!!!
-------------------U mag vanaf hier opnieuw verderlezen ---
Aldus vertrokken we weer vol goede moed huiswaarts. Hoe we het hebben gedaan, geen idee, maar opeens zaten we op de autosnelweg richting Frankrijk. Wat we uiteindelijk pas te weten kwam toen Whitey het bord "France 3 km" zag staan.
Mijn plan was om heel even Frankrijk binnen te rijden, de eerste beste afrit te nemen, om te draaien en terug te rijden. Het enige punt waar we geen rekening mee gehouden hadden was de Franse douane. En to be honest, voorbij een douane komen met een koffer vol spullen die op zich niet bepaald onschuldig lijken... wel eh... u snapt het punt wel.
Eerste gedachte bij het zien van de douane in de verte: "God, ge zijt ne klootzak".
Aan de douane aangekomen:
Douanier: reisreden?
Ik en Tim: we willen hier afdraaien om terug naar België te rijden.
Tim: Richting Brussel
Douanier: Ge weet toch wel dat in die richting Parijs ligt?
(ok, op dat ogenblik kon ik al lichtjes mn lach niet meer inhouden)
Douanier: Ok, zet uw auto maar aan de kant.
(auto aan de kant gezet)
Douanier: Doe die koffer maar open.
(koffer wordt opengedaan)
(Douanier zoekt even door de koffer en vindt een van m'n Cobra PMR's (walkie-talkie?). Nog altijd geen probleem.)
Dan zoekt de Douanier op de achterbank en vindt daar ons speelgoed. En op dat ogenblik... roept hij een deel van de troep douaniers erbij, zodat we even later met een stuk of 10 douaniers rond ons staan. Tim is op dat moment vollop bezig uit te leggen wat alles juist is. Ik zie er op dat ogenblik wel de grap van in :P
De douanier wil ook ff stoer doen door met m'n shotgun rond te paraderen.
Ik wil mezelf echt niet afvragen wat de mensen gedacht hebben die met hun auto's voorbij ons reden, maar wat ik wel weet is dat we foto's hadden moeten nemen :P.
Ik hield wel ten alle tijde zowel m'n ID-kaart en de factuur bij de hand, mocht er iets gebeuren. Maar ik ken de regelgeving omtrent dit soort dingen wel, dus we zaten op safe. En overigens, de douane had het nog nooit gezien, en was eerlijk gezegd heel geïnteresseerd in Tim's uitleg. Job well done lad ;).
Maar sjeez, ik moet Tim gelijk geven: Met mij beleeft ge altijd avonturen :P (of dat nu zo positief is, no idea, but God hates me).
Uiteindelijk zijn we toch nog veilig en wel aangekomen in Leuven.
Ik zet Tim af. Ik ben nog geen tien minuten onderweg... krijg ik telefoontje.
En jawel, Tim's portefeuille lag nog op de achterbank. DAT er ook weer maar n's bij, en dan is het dagje wel gevuld, niet? :P
But hey, that's what makes life interesting.
Daarnaast ook weer nieuwe bril, waardoor de "stoerheids-factor" ook weer extra gestegen is. (Buiten dan het feit dat ik opeens wat als snob overkom). Maar jah, ik weet het. Snob.
Oakley M-Frame. Love it. Punt.
Politiek:
Defensie moet opnieuw budgettair afslanken (en zoals we allen wel weten, gaat dat in eerste plaats onmiddellijk afslanking zijn van het personeel); en dit terwijl onze goeie ouwe minister van landsverdediging, de geachte heer André Flahaut snel even oaangekondigd het vliegtuig kan nemen naar Congo, waar dat ding nu aan de grond staat met technische problemen. Daardoor moet het contigent Belgische militairen dat nu gestationeerd is in Afghanistan, in drie gedeeld worden om met drie aparte vluchten terug te keren naar België. Voor u als gewone burger zullen die dagen waarschijnlijk niets uitmaken, maar beeldt u gewoon even in wat de families moeten denken.
Eerlijk? Ik denk er het mijne van.
Maar soit, dat is dus het afscheidsgeschenk dat we krijgen van nonkel André.
Heb even gecheckt wat de laatste "keywords" waren die mensen gebruikt hebben om op m'n blog te komen. Ik moet zeggen... wtf?
1. somebody wrote me a nasty letter (zie de blogpost over Otis Taylor)
2. fuchsia-roze-meisje
3. geile jody 21jaar (hè???)
4. nopens alain (nog meer hè???)
5. duitse soldaten liederen wo ii
en om het helemaal mooi te maken! :P
6. mrbushidoinzuidkorea.wordpress.com
Indien u die term opzoekt op google, staat mijn blog helemaal bovenaan, wat betekent dat mijn blog de meest frequent gelezene is. Ik moet aan Gooz royalties gaan vragen :D
Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben reeds 1462 mensen de blog bezocht, of herbezocht. Bedankt daarvoor! En laat ons hopen dat de blog nog een tijdje mag doorgaan!(ondanks alle marginaliteit erin).
Okay, geen blog zonder filmpje, dus gaan we maar verder in de Harry Potter-hype. Ditmaal een heel geslaagde herwerking door Brookers, die gekend is als een van de meest bekende gezichten op Youtube. Enjoy.
En ok, om af te sluiten, nog een laatste foto. Ieren, ze kunnen er wel iets van!
Have a nice day, ya'all.
Een dag als alle andere. Buiten dan het feit dat ik en Whitey (Timotheus) wederom een mini-roadtrip gedaan hebben om onze status als freak nog wat extra in de verf te zetten. Aldus reden wij om kwart voor elf 's morgens vanuit Leuven richting Mons (Bergen). Alles bij mekaar zo'n kleine 80 km.
Daar aangekomen hebben we eerst zowat een uur rondgereden, op zoek naar de plaats waar we moesten zijn (te danken aan het missen van een idioot kleine afslag), om daarna maar te beslissen eerst iets te eten voor we op ons doel zouden afgaan.Frieten met een broodje zijn altijd iets geweest dat ik beschouwde als "abstract" en "onfrietkot-achtig", maar het viel goed te eten.
Desondanks... abstract (en te dik gesneden frieten!).
Maar aldus, nadien was het tijd voor het grote werk en trokken we vol goede moed (en volgegeten), naar onze bestemming
Airsoft One
Impasse Montenez 1A
7000 Mons
Alwaar wij veel meer geld uitgaven dan wij oorspronkelijk van zin waren.
-------------------Voor de Freaks --- Al het andere volk: sla dit deel over
We hebben er zowat uur (n half?) binnen rondgewandeld. Het aanbod was niet zooo fantastisch groot, maar ik heb de liefde van m'n leven gezien. Een Remington M870 (G&P). Heb het ding in m'n handen gehad, en ik wist onmiddellijk dat het dit zou worden. M'n liefde voor shotguns heb ik altijd al gehad (begin ik echt een redneck-personaliteit te kweken?), dus eerlijk gezegd ben ik boven budget gegaan en heb ik maar de stap genomen om hem te kopen.
ff een fotootje dat ik daarnet genomen heb (kelder)
Prachtig ding. Stevig, zwaar genoeg en my god, ik sta er stoerder mee dan ik ooit stoer heb kunnen staan 8)Maar ok, genoeg over die van mij. Whitey zocht voor zichzelf in eerste instantie een G36 Rifle-versie, maar die bleek "op"te zijn. tegenslag, hoewel ik de rifle-versie zelf nog beschouw als "yuck".
De Kurtz-versie bleek dan weer niet naar zijn smaak te zijn, en de C-versie al helemaal niet (vraag me nog altijd af waarom). Uiteindelijk zowat heel de etalage afgegaan, veel dingetjes vastgehouden (KAR-98, joepie). En dan, tenslotte, na heel lang nadenken, besloot Timotheus dat het tijd was om zichzelf de goeie ouwe MP5 aan te schaffen. Beter zo.
Deze, maar dan met vaste stock (sorry Tim, vond op het eerste zicht geen andere foto)
Als de kinderen maar content zijn hè. En het is een schoon ding. En het werkt goe. En Yippi-Ki-Yay motherfuckers!!!-------------------U mag vanaf hier opnieuw verderlezen ---
Aldus vertrokken we weer vol goede moed huiswaarts. Hoe we het hebben gedaan, geen idee, maar opeens zaten we op de autosnelweg richting Frankrijk. Wat we uiteindelijk pas te weten kwam toen Whitey het bord "France 3 km" zag staan.
Mijn plan was om heel even Frankrijk binnen te rijden, de eerste beste afrit te nemen, om te draaien en terug te rijden. Het enige punt waar we geen rekening mee gehouden hadden was de Franse douane. En to be honest, voorbij een douane komen met een koffer vol spullen die op zich niet bepaald onschuldig lijken... wel eh... u snapt het punt wel.
Eerste gedachte bij het zien van de douane in de verte: "God, ge zijt ne klootzak".
Aan de douane aangekomen:
Douanier: reisreden?
Ik en Tim: we willen hier afdraaien om terug naar België te rijden.
Tim: Richting Brussel
Douanier: Ge weet toch wel dat in die richting Parijs ligt?
(ok, op dat ogenblik kon ik al lichtjes mn lach niet meer inhouden)
Douanier: Ok, zet uw auto maar aan de kant.
(auto aan de kant gezet)
Douanier: Doe die koffer maar open.
(koffer wordt opengedaan)
(Douanier zoekt even door de koffer en vindt een van m'n Cobra PMR's (walkie-talkie?). Nog altijd geen probleem.)
Dan zoekt de Douanier op de achterbank en vindt daar ons speelgoed. En op dat ogenblik... roept hij een deel van de troep douaniers erbij, zodat we even later met een stuk of 10 douaniers rond ons staan. Tim is op dat moment vollop bezig uit te leggen wat alles juist is. Ik zie er op dat ogenblik wel de grap van in :P
De douanier wil ook ff stoer doen door met m'n shotgun rond te paraderen.
Ik wil mezelf echt niet afvragen wat de mensen gedacht hebben die met hun auto's voorbij ons reden, maar wat ik wel weet is dat we foto's hadden moeten nemen :P.
Ik hield wel ten alle tijde zowel m'n ID-kaart en de factuur bij de hand, mocht er iets gebeuren. Maar ik ken de regelgeving omtrent dit soort dingen wel, dus we zaten op safe. En overigens, de douane had het nog nooit gezien, en was eerlijk gezegd heel geïnteresseerd in Tim's uitleg. Job well done lad ;).
Maar sjeez, ik moet Tim gelijk geven: Met mij beleeft ge altijd avonturen :P (of dat nu zo positief is, no idea, but God hates me).
Uiteindelijk zijn we toch nog veilig en wel aangekomen in Leuven.
Ik zet Tim af. Ik ben nog geen tien minuten onderweg... krijg ik telefoontje.
En jawel, Tim's portefeuille lag nog op de achterbank. DAT er ook weer maar n's bij, en dan is het dagje wel gevuld, niet? :P
But hey, that's what makes life interesting.
Daarnaast ook weer nieuwe bril, waardoor de "stoerheids-factor" ook weer extra gestegen is. (Buiten dan het feit dat ik opeens wat als snob overkom). Maar jah, ik weet het. Snob.
Oakley M-Frame. Love it. Punt.Politiek:
Defensie moet opnieuw budgettair afslanken (en zoals we allen wel weten, gaat dat in eerste plaats onmiddellijk afslanking zijn van het personeel); en dit terwijl onze goeie ouwe minister van landsverdediging, de geachte heer André Flahaut snel even oaangekondigd het vliegtuig kan nemen naar Congo, waar dat ding nu aan de grond staat met technische problemen. Daardoor moet het contigent Belgische militairen dat nu gestationeerd is in Afghanistan, in drie gedeeld worden om met drie aparte vluchten terug te keren naar België. Voor u als gewone burger zullen die dagen waarschijnlijk niets uitmaken, maar beeldt u gewoon even in wat de families moeten denken.
Eerlijk? Ik denk er het mijne van.
Maar soit, dat is dus het afscheidsgeschenk dat we krijgen van nonkel André.
Heb even gecheckt wat de laatste "keywords" waren die mensen gebruikt hebben om op m'n blog te komen. Ik moet zeggen... wtf?
1. somebody wrote me a nasty letter (zie de blogpost over Otis Taylor)
2. fuchsia-roze-meisje
3. geile jody 21jaar (hè???)
4. nopens alain (nog meer hè???)
5. duitse soldaten liederen wo ii
en om het helemaal mooi te maken! :P
6. mrbushidoinzuidkorea.wordpress.com
Indien u die term opzoekt op google, staat mijn blog helemaal bovenaan, wat betekent dat mijn blog de meest frequent gelezene is. Ik moet aan Gooz royalties gaan vragen :D
Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben reeds 1462 mensen de blog bezocht, of herbezocht. Bedankt daarvoor! En laat ons hopen dat de blog nog een tijdje mag doorgaan!(ondanks alle marginaliteit erin).
Okay, geen blog zonder filmpje, dus gaan we maar verder in de Harry Potter-hype. Ditmaal een heel geslaagde herwerking door Brookers, die gekend is als een van de meest bekende gezichten op Youtube. Enjoy.
En ok, om af te sluiten, nog een laatste foto. Ieren, ze kunnen er wel iets van!
Have a nice day, ya'all.
maandag 22 oktober 2007
FUBAR
Fucked Up Beyond All Recognition.
Ik kan me alvast wel voorstellen dat er mensen (en hopelijk fans) rondlopen die nieuwsgierig zijn naar mijn eerste ervaringen met de testen van de Federale Politie.
Awel, Dan zal ik u even uit uw lijden verlossen: het ging wel cava! In principe zijn iq-testen niet echt een probleem voor mij (haha, hoewel sommigen alvast wel het tegendeel durven denken :P). Het is nu vol ongeduld wachten op de resultaten, die ofwel deze week, ofwel de volgende zouden moeten aankomen. In dit geval niet met een telefoontje, maar wel met de post. En laat ons hopen dat ze hun werk is goed doen! Anders moet ik weer een belletje doen naar Brussel, en daar mis ik eerlijk gezegd de zin voor. Zodus: De Post, doe uw werk! (en laat mij niet in spanning wachten. Ik heb zo al een zwak hart *slik*).
Het was eigenlijk wel leuk om n's nieuwe mensen te leren kennen, hoewel alles eerst wel redelijk awkward* aanvoelde. Kom je binnen in de inkomhal/ cafetaria. Zie je tafels staan (anders zou het geen cafetaria zijn natuurlijk), vol met mensen in uniform (het was twaalf uur), met aan een tafel mensen die gewone burgerkleren (geen idee hoe ik het anders zou moeten noemen. Casual?) droegen. Laat mij alvast een ding zeggen: het voelt ongemakkelijk om als outsider in zo'n ruimte te komen. Iedereen zweeg aan de tafel. Ik heb echt een halfuur met het idee in mn hoofd gezeten van "zou ik nu iets zeggen, of zou ik gewoon zwijgen?" Tja, uiteindelijk gewoon gezwegen. Waarom ook niet. Ik ken hen niet, zij kennen mij niet. Ik zou zo n's voor onguur moeten versleten worden. Onguur mens dat k ben :)
Maar zodus, wel paar mensen leren kennen. Zoals het kereltje uit Brussel, met zijn net-vervallen strafblad en het litteken in zijn hand, waar ooit een mes doorheen gegaan was. Ik vond 'm persoonlijk wel lachen. Niet dat hij zo humoristisch was, maar gewoon die "stoerheid" die er vanaf straalde. Humor...
Maar ach, er zitten wel fijne misschien-toekomstig-collega'tjes tussen.
Natuurlijk mag ik ook de lieftallige Nederlandse jongedame met callname Puk niet vergeten, als misschien-toekomstig-collega aan de overkant van de grens. Oftewel, hoe een mens Vlaams aanleren eigenlijk nog wel fun is. :) Cheerio!
Als er mensen zijn die meer info willen over de flikken-tests, dan wil ik het er gerust wat meer over hebben in m'n volgende blog.
Zonet "Smiley Face" (2007) gezien. Officieel een van de meest marginale films die ik ooit gezien heb (niet slecht bedoeld). Laat het ons erop houden dat dit de lichtere versie is van Fear and Loathing in Las Vegas. Maar my god, onder invloed (van weetikveelwat) moet dit een geweldige film zijn! Allez, aanradertje voor een avondje scheef doen. Ok, en als (misschien) toekomstig flik geef ik blijkbaar al het goeie voorbeeld :D
But what're ya gonna do? Spank me?
Trailer alhier:
U ziet dat er op de rechterbalk twee dingen veranderd zijn. Ten eerste een nieuwe blogfoto, van 28 Weeks Later. Een knaller van een film me dunkt, maar ik ben altijd wat into zombie-films geweest. Ten tweede een heel bekende compositie van John Murphy, genaamd "In the house - In a Heartbeat". Ra ra ra, van welke film(s) zou het komen.
Okay, en deze vond ik nèt iets te geweldig om u te onthouden. Ik heb het zo al niet echt voor Harry Potter (sorry, ik mis enige sympathie voor dit bril-drangend individu). Gung-Ho!
* causing inconvenience
Ik kan me alvast wel voorstellen dat er mensen (en hopelijk fans) rondlopen die nieuwsgierig zijn naar mijn eerste ervaringen met de testen van de Federale Politie.
Awel, Dan zal ik u even uit uw lijden verlossen: het ging wel cava! In principe zijn iq-testen niet echt een probleem voor mij (haha, hoewel sommigen alvast wel het tegendeel durven denken :P). Het is nu vol ongeduld wachten op de resultaten, die ofwel deze week, ofwel de volgende zouden moeten aankomen. In dit geval niet met een telefoontje, maar wel met de post. En laat ons hopen dat ze hun werk is goed doen! Anders moet ik weer een belletje doen naar Brussel, en daar mis ik eerlijk gezegd de zin voor. Zodus: De Post, doe uw werk! (en laat mij niet in spanning wachten. Ik heb zo al een zwak hart *slik*).
Het was eigenlijk wel leuk om n's nieuwe mensen te leren kennen, hoewel alles eerst wel redelijk awkward* aanvoelde. Kom je binnen in de inkomhal/ cafetaria. Zie je tafels staan (anders zou het geen cafetaria zijn natuurlijk), vol met mensen in uniform (het was twaalf uur), met aan een tafel mensen die gewone burgerkleren (geen idee hoe ik het anders zou moeten noemen. Casual?) droegen. Laat mij alvast een ding zeggen: het voelt ongemakkelijk om als outsider in zo'n ruimte te komen. Iedereen zweeg aan de tafel. Ik heb echt een halfuur met het idee in mn hoofd gezeten van "zou ik nu iets zeggen, of zou ik gewoon zwijgen?" Tja, uiteindelijk gewoon gezwegen. Waarom ook niet. Ik ken hen niet, zij kennen mij niet. Ik zou zo n's voor onguur moeten versleten worden. Onguur mens dat k ben :)Maar zodus, wel paar mensen leren kennen. Zoals het kereltje uit Brussel, met zijn net-vervallen strafblad en het litteken in zijn hand, waar ooit een mes doorheen gegaan was. Ik vond 'm persoonlijk wel lachen. Niet dat hij zo humoristisch was, maar gewoon die "stoerheid" die er vanaf straalde. Humor...
Maar ach, er zitten wel fijne misschien-toekomstig-collega'tjes tussen.
Natuurlijk mag ik ook de lieftallige Nederlandse jongedame met callname Puk niet vergeten, als misschien-toekomstig-collega aan de overkant van de grens. Oftewel, hoe een mens Vlaams aanleren eigenlijk nog wel fun is. :) Cheerio!
Als er mensen zijn die meer info willen over de flikken-tests, dan wil ik het er gerust wat meer over hebben in m'n volgende blog.
Zonet "Smiley Face" (2007) gezien. Officieel een van de meest marginale films die ik ooit gezien heb (niet slecht bedoeld). Laat het ons erop houden dat dit de lichtere versie is van Fear and Loathing in Las Vegas. Maar my god, onder invloed (van weetikveelwat) moet dit een geweldige film zijn! Allez, aanradertje voor een avondje scheef doen. Ok, en als (misschien) toekomstig flik geef ik blijkbaar al het goeie voorbeeld :D
But what're ya gonna do? Spank me?
Trailer alhier:
U ziet dat er op de rechterbalk twee dingen veranderd zijn. Ten eerste een nieuwe blogfoto, van 28 Weeks Later. Een knaller van een film me dunkt, maar ik ben altijd wat into zombie-films geweest. Ten tweede een heel bekende compositie van John Murphy, genaamd "In the house - In a Heartbeat". Ra ra ra, van welke film(s) zou het komen.
Okay, en deze vond ik nèt iets te geweldig om u te onthouden. Ik heb het zo al niet echt voor Harry Potter (sorry, ik mis enige sympathie voor dit bril-drangend individu). Gung-Ho!
* causing inconvenience
zondag 21 oktober 2007
Boomstick
Army of Darkness, derde uit de Evil Dead-trilogie, en nog altijd (in mijn ogen alvast) een van de beste films ooit. Hoe kan een film ooit slecht zijn als er quotes in voorkomen als "Good, bad, ... I'm the guy with the gun." Overigens van de hand van Sam Raimi, die we ook allemaal kennen als de director van de Spiderman-reeks.
Alhier een stukje
en om u even HELEMAAL WILD TE MAKEN, alhier de gehele film (of om het zoals Herr Flick te zeggen: "You may kiss me now"):
Alhier een stukje
en om u even HELEMAAL WILD TE MAKEN, alhier de gehele film (of om het zoals Herr Flick te zeggen: "You may kiss me now"):
maandag 15 oktober 2007
Here I come to save the day...
... Mighty Lawrence is on his way!
"Het zou gaan tijd worden", hoor ik sommige mensen al verzuchten bij het aankondigen van deze blog. En jawel, eindelijk nog n's de inspiratie kunnen opbrengen. Wat wil je... Ik werd nog nèt niet met een pistool bedreigd. Met dat ongure volk hier in de buurt. Niet dat dat volk het intellect zou hebben om deze blog te kunnen ontcijferen, maar toch (Lawrence, stop met zeveren, kom to the point!).
Anyways, noticed ya missed me, ya little bastards ;)
Ik zou eigenlijk niet weten waar beginnen. Sinds de vorige blog is er weer heel wat gebeurd, maar we gaan niet te veel uitwijden.
Het voordeel van geen werk te hebben, is dat je je dagen kunt vullen met huiselijke karweitjes, boeken lezen en films kijken. Ik heb ondertussen van alle drie wel een motherload gedaan. Ik ben zelfs gedegenereerd in het lezen van vrouwenromans, zo ver is het al gekomen! :P Veel films gezien. Wie zich afvraagt welke: gisteren heb ik Dog Soldiers, Red Dawn en 9 Rota (9th company) gezien.
Het feit dat die alledrie op een of andere manier met oorlog te maken hebben, doet hier NIETS ter zake. Ik heb toch iets of wat nodig om mijn testosteron-gehalte onder controle te houden na die vrouwenromans. *Zucht*
Even tussendoor:
Als reactie op comment van Gooz op de blog van 8-9-2007 die als volgt gaat:
De kans dat ik - Gooz - dit dus las is bij deze niet meer Nihil. 1. Landmacht is voor choco's. Samen douchen zal voor jou het enige opwindede zijn dat je aan dat legercomponent gaat 2. Voor mijn fotos te publiceren ga je mogen betalen dammit! ==> Bij deze: Braaf zijn!
Reactie van uw geliefkoosde auteur:
Ik mag dan wel fulltime hetero zijn, maar voor dat lekkere strakke geschoren air force-kontje van u wil ik gerust een uitzondering maken. Laten we lekker samen douchen, dan mag jij mijn "Bitch" (Biatch?) zijn, en dan mag je mij "Daddy" noemen. Ik zal braaf zijn ;)
Over het betalen: Fuck that. Wees blij dat er tenminste nog IEMAND de moeite doet om uw blog in de publiciteit te helpen.
==> Bij deze: Be a good bitch and grab me a beer. Hoo-Rah.
Greets
Curtis
PS: Please niet wenen. Ik bedoelde het helemaal niet zo! *zucht* Haha, the Battle of the wits has begun!
Het dinertje (juiste spelling!) van twee weken geleden is een relatief succes geworden. Ik had gelukkig gekozen voor makkelijk te maken gerechten, dus eh "Great success!"
De kip had wel iets langer in de oven mogen staan, maar enfin, we zijn er toch vanaf geraakt.
Note: Een fles wijn minder kopen. Dan drinkt Benny minder, en dan hoeven we de crêpe flambé niet meer weg te smijten. Das eigenlijk zowat het enige waarvan ik het spijtig vond dat er geen foto's van waren (Benny lag te maffen (and dear fucking christ, ik ga er niet over zwijgen)).
Note: Alcohol in combi met pijnstillers = not done. Begon nogal zware hoofdpijn te krijgen, pijnstillers genomen, en ik werd er enkel maar mottiger van.
Anyways, voor de rest goeie goeie avond. Moeten we meer doen, met meer volk (dat kan koken).
Bijkomend goed nieuws. Eindelijk opnieuw crew-cut. Of tenminste toch de hairstyle die ik crew-cut durf te noemen. En tot zover mijn poging lang haar te laten staan. Ik durf zelf te zeggen dat dat hilariteit alom zou geweest zijn. Behoren tot de clan van het "langharig tuig". Better luck next time. Het feit dat ik de dag voor Jezus geboren ben, betekent nog niet dat ik daarom zowel lang haar als baard moet hebben. Een van de twee is momenteel genoeg.
Wat hebben we intussen nog gehad... ehm... te veel om op te noemen. Heb ik overigens al vermeld dat m'n eerste FedPol-testen op 18 oktober zijn? Dat is dus nog een goeie 4 daagjes. De zogenaamde "cognitieve testen" (pak er maar een woordenboek bij!). We zullen zien of mijn IQ nog iets of wat kwalitatief is, (naast het kwantitatief, met die dikke kop van mij). Exciting.
Anyways, got messed up, got on my feet again, and here I am! Alive 'n kickin'. Yes Sir! (ik voel het tot in de uithoekjes van m'n twaalfvingerige darm!). Zingt en juicht, o volkeren der aarde, he's back!
En om dat even te vieren, een nieuwe track. De live-versie van Where Is My Mind van The Pixies, rechtstreeks van de 'Death To The Pixies' bonus cd. En als dit geen klassieker is, dan weet ik het eerlijk gezegd ook niet meer.
Enjoy, have a good time, and I will be back. In een langere versie dan, ge had deze keer maar niet zo hard moeten aandringen ;) (toch alvast een langere blog dan de vorige)
Anyways, ik laat u achter met dit.
Zonet nog filmpje gezien van "jumpende flikken". Mocht er ooit een puberke aan mij vragen "Excuseer meneer de flik, goesting veu te jumpe?", dan zeg ik "Azo, smaad aan de politie! Laat uwe pas maar ne keer zien dan maken we er seffes onmiddellijk een pv'ke van! *grmbl*). Osschots volk, u weze gewaarschuwd.
Abonneren op:
Posts (Atom)
