Eigenlijk niet meer dan een manier om m'n (zoals u aan de titel van het geheel kan zien) gedachten te ordenen, maar daarnaast ook om de mensen die ik minder spreek te laten weten hoe het gaat. Dit natuurlijk met de voorwaarde of u al dan niet wilt weten hoe het met mij gaat. :)
Voor de mensen die zich mochten afvragen wat ik met mojo bedoel: Het gaat hier NIET om de Austin Powers' versie. Het is gewoon dat om een of andere reden ik opnieuw de energie heb om meer te doen dan ik lange tijd gewoon was. Vroeger kon ik het om bij wijze van spreken fysiek gewoon "door te blijven gaan". Een echt goeie omschrijving kan ik niet echt vinden. Noem het gerust über-motivatie of zo.
Maar waarom...
Ik heb gisteren te horen gekregen dat bij de proeven in het Defensiehuis gebleken is dat ik niet tot "de besten" behoorde. Nu ja, zo'n uitspraken moogt ge natuurlijk met een fikse korrel zout nemen, maar het betekent alvast dat ik bij de volgende proeven in Neder-Over Heembeek extra goed m'n best zal moeten doen.
Niet dat ik nu onmiddellijk begin te panikeren. Ok. Eigenlijk panikeer ik wel. De enige manier om toch iets of wat zeker te staan, is door mezelf fysiek gewoon extra in te zetten. Lukt dat? Tot nu toe wel. Het is niet zomaar iets om te doen voor de fun. Dit MOET gewoon lukken. En al val ik de avond van de twintigste dood neer, dan doe ik dat tenminste toch met de wetenschap dat ik er alles aan heb gedaan om zover mogelijk te geraken. Ik moet er gewoon op letten dat ik niks overbelast, want dan is de moeite ècht voor niks geweest, en dan sta ik nog nergens.
Waarom ik nog geen woord gerept heb over de psychologische testen? Ik mag dan misschien wel een verwarde geest zijn, maar dat betekent daarom nog niet dat ik niet zou slagen voor psychologische tests. Ik heb er in m'n leven al meerdere gemaakt. Dit is nu niet bepaald het punt waar ik schrik voor zou moeten hebben.
*Zucht*. Lawry, stop met nadenken.
Ik heb m'n mojo (hopelijk) terug.
Geen probleem.
Don't worry, be happy. Bobby McFerrin kon het toch schoon zingen hè.
D-16
--------
Muziek van vandaag: The Who - Pinball Wizard
Misschien wel het meest bekende liedje van Tommy, de musical geschreven door Pete Townshend in 1969 en verfilmd in 1975 (zowel cd als film in mijn bezit, mwhoeha!).
Maar op zich biedt de cd natuurlijk wel meer dan enkel maar "Pinball Wizard". Denk maar aan slogans als "See Me, Feel Me, Touch Me, Heal Me" die meermaals blijft voorkomen.
En wie kent nu niet de Tommy Ouverture die afgesloten wordt met:
"It's a boy, Mrs Walker, it's a Boy. It's a boooy, Mrs Walker, it's a booooy. A SOOOON!! A SOOOON!!!! A SOOOOOOOOOON!!!"
Ok, het ziet er wel fameus hilarisch uit. *grijns*
Anyway, het is en blijft wel een persoonlijke aanrader. Mijn persoonlijke "The Who - aanbevelingslijst" ziet er als volgt uit:
1. Who's Next (1971)
2. Tommy (1969)
3. Quadrophenia (1973)
--------
Thoughts for today:
- Ever = Mannelijk zwijn (Eber in het Duits (zo beter?)).
Dus everzwijn = zwijnzwijn?
(het is al een oude èn ze is flauw, I know)
- Gaan wortelen en sla echt samen?
- Achterlijke kutmuggen. Ga een ander steken en laat mij gerust.
- Filmgeschiedenis is nog wel een leuk vak om te leren :)
- Reacties zijn altijd welkom. Ik KICK op reacties
4 opmerkingen:
De eerste reactie aan Lawrence, komt van hemzelf :P
-> ge hebt dat goed gedaan jong!
begin al maar te kicken
het waren trouwens warme wortels, met een ajuintje :-P
tis een Eber ;)
Yeah, somehow dacht ik daar op dat ogenblik niet aan.
Maar soit, de essentie staat er wel.
(en ik, als ex-duitser. tss tss :P)
Heb het aangepast. Voor fans doe ik zoiets.
Een reactie posten