4:30 - Ik sta op.
6:15 - Ik kom aan in Neder-Over Heembeek
Loze fiche invullen over wat ik hier kom doen. 'nuf said.
Van de 20-25 kandidaat beroepsvrijwilliger/onderofficier/officier aanwezig, zijn er blijkbaar slechts drie-vier vlamingen. Aan de praat geslagen met Tom, afkomstig uit Sint-Truiden en toekomstig stormfussilier. Het soort waar ik later de baas mag over spelen, hehehe.
7:15 - Invullen van een persoonlijke fiche voor de psycholoog.
Daarna moet ik met het groepje Vlamingen categorie N1, wachten op het eerste psychologisch gesprek. Ik ontmoet een kandidaat Officier-jurist uit Gent. Een rechtenslet dus, maar desondanks nog vriendelijk ook.
Uiteindelijk volgt dan het zogenaamde "vertrouwelijke gesprek" dat zo'n 30-45 minuten duurt (niet op de klok gekeken). Normaal gezien vertrouw ik psychologen voor geen haar, maar dit is voor het goeie doel, dus vertel ik wat ik kan.
Nadien... de beruchte vragenronde in het computerlokaal, bestaande uit 434 vragen. Kan ik voor een publiek spreken, zou ik graag werken als verpleegster(?) en ben ik gefascineerd door vuur. Zo'n vragen dus.
Dat is zowat het einde van de psychologische proeven.
Medische dienst.
De controles...
Omkleden in sport-tenue en aanmelden bij het secretariaat waar ik een steekkaart krijg. Er dienen 7 controle-posten afgegaan te worden. hoera hoera.
Eindelijk het toilet gevonden.
Controlepost 1: RX-room oftewel röntgenfoto's laten nemen. Controle van de rug en de heupen. tien foto's, diverse onozele positie's, dat soort dingen.
Controlepost 2: Plassen in het potteke. Shit, ik ben juist naar het toilet geweest. 5 minuten lang in de wc gestaan, daarna mij maar verontschuldigd met de woorden "sorry, maar het gaat momenteel niet". Doorverwezen naar nummer 4, en daarna nog n's terugkomen.
Controlepost 4: Ogentesten. Ik moet op "een bank" gaan zitten. Ik zie even verder de man van Gent zitten, dus ik daar ff naartoe. Komt verpleegster uit wachtlokaal. "Excuseer meneer, kom is terug!" Ik keer terug. "Ziet gij niet wat hier opstaat? Ge moet HIER zitten" Ik ga zitten. "ok dan (= bitch)". Helaas blijkt het die verpleegster te zijn die mijn eerste ogentests moet afnemen. Ik heb het al van de eerste seconde verkorven. Dieptezicht en kleuren allemaal ok, maar blijkbaar is mijn verzicht in al die jaren schandalig hard afgenomen. "Draagt gij een bril?". "ehm, nee". "Ja maar, ge had dat moeten regelen voor het hier aankwam hè". Wel eh, ok ( = Bitch X 2)
Tweede ogentest bij een dokter die eventuele correcties aan de ogen regelt, wat gelijk staat aan het uittesten van lenzen e.d. Hoewel hij mij verwijtend aankijkt en erbij zegt van "ge weet toch dat ik u hiermee onmiddellijk kan afkeuren?", mag ik toch door. Het meest beangstigende moment van de dag. Ik keer terug naar nummer 2
Controlepost 2: Ik heb er een stuk of 5 plastieken bekers water opzitten. Het plassen lukt, eindelijk! Vol trots trek ik verder naar nummer 3.
Controlepost 3: De oren-, neus- en keeltesten. De orentesten zijn misschien wel de meest lastige van de hoop. Hoge tonen zijn geen probleem, maar sommige lage tonen zijn zo laag dat zelfs mijn hartslag en de bewegingen in het kotje naast mij het geluid overstemmen. Heel logisch zeg ik dan.
Ik blijk geen stoppen te hebben in de oren en geen gaatjes. want ik poets regelmatig m'n tandjes hoor! Eat that.
Controlepost 5: aha, das gewicht und die lengte. Voor een metertje 85 weeg ik 85 kilo, dus zit ik binnen het vooropgestelde bmi-gehalte. Het dieet heeft z'n doel bereikt. vetgehalte 13,5; wat ook binnen de normale criteria is. Eigenlijk zit ik wat dat betreft relatief goed hè. Buiten alle verwachtingen om.
Controlepost 6: Meneer doktoor. Eindpost. Het finale-verdict.
Uiteindelijk is de monoloog niet meer dan een overlopen van de steekkaarten met daarbij commentaar als "goed, goed, goed, goed, misschien nog een beetje afvallen hè, goed, goed, goed, goed" en dan opeens "maar toch nog een bijkomende urine-test".
HÈ??? Bijkomende urine-test??
Zodus, terwijl iedereen klaar is met de andere tests en ze allemaal naar het restaurant gaan, mag ik terug naar nummer 2. Op dit ogenblik ben ik leeg vanbinnen.
Controlepost 2: "Aha, ik zie het al. U heeft een beetje teveel eiwit in de urine. Op zich slechts een minimaal probleem, maar de dokter zal een nieuwe controle-test willen". Eiwitten mogen blijkbaar niet voorkomen in de urine, of toch in een minimale hoeveelheid. Ik heb het weer zitten... 6 plastieken bekertjes en een half-uur durend gesprek met de aanwezige dokter later, slaag ik erin opnieuw een nieuwe hoeveelheid te produceren in het bekertje. Opnieuw hoera! Of toch niet. Het eiwitgehalte is minder, maar nog altijd aanwezig. Dokter schrijft briefje voor andere dokter, probleem opgelost.
Controlepost 7: Secretariaat. Ik ga eerst even hier langs. Blijkt dat de dokter van nummer 6 vertrokken is. Geen probleem, ik mag exclusief langs bij de hoofddokter van de afdeling. Verdict: bloed in de urine. Mij een raadsel van waar het komt, maar ik mag verder. Medische dienst, algemene conclusie: goedgekeurd.
Ik word onmiddellijk verdergestuurd naar de fietsproef.
Fietsproef: Ik ben "le dernier". Goed om te weten. De fietsproef bestaat erin om te fietsen met een per minuut opbouwende weerstand, voor een maximum van 8 minuten 50. Mijn conclusie na de test: ofwel ben ik goed, ofwel zijn sommige kandidaten gewoon slecht. Als ik verhalen hoor van mensen die na zes minuten moeten stoppen, terwijl ik die volle 9 minuten aan een constante 80-85 toeren deed. Wel, dan weet ik het nie meer. Het charmeerde wel toen ik te horen kreeg "zijt gij perongeluk wielrenner?"
"Ehm, nee :S"
Douchen, aankleden, heel dieie rommel. Wanneer ik buitenkom en de rest van de Vlamingen tegenkom, krijg ik te horen dat de cafetaria praktisch gesloten is. Welja, dan klop ik maar op m'n kin en ga ik later kebab ofzo halen.
Teruggekomen in de centrale hal word ik verdergestuurd naar het computerlokaal voor bijkomende tests voor onderofficier. Hopla, gedaan, ik opnieuw naar het secretariaat. Verdergestuurd naar een ander secretariaat, waarna ik de keuze krijg om mijn verplichte tests onderofficier nu te doen of op een andere datum. Ik beslis ze nu te doen. Zo gezegd zo gedaan, opnieuw naar het computerlokaal. De onderofficier die van dienst is ziet mij met plezier terugkomen.
*Kijkt naar collega*
"Hij is hier al terug sè"
*ik grijns*
"Ik kom hier gewoon graag hè"
Technische tests, verplicht voor alle kandidaat onderofficieren, zowel technisch als niet-technisch. Zoals verwacht bak ik er niks van, net zoals alle niet-technische onderofficieren. Het is niet de bedoeling om te slagen in deze tests, gewoon om geen nul te halen. Logisch als wat toch? :)
Opnieuw naar het secretariaat. De dag is bijna ten einde. De eindfase is weer een gesprek waarin alles overlopen wordt. Een uitstekend hier en daar, maar blijkbaar moet ik gedelibereerd worden voor de psychologische test (de 434 vrage). Wtf? Ik ben gewoon "anders". Kan ik daar veel aan doen? ;)
Maar ok, mezelf niet te veel zorgen in maken. Opnieuw naar het secretariaat. Kopietjes van documenten gekregen. Normaal gezien is alles ten einde.
Ik doe de deur open, stap naar buiten en zie dat de zon schijnt. Het eenvoudigste deel is ten einde.
The End
2 opmerkingen:
Alle, dat hebt ge dan ook weer gehad. Alleen is kijken voor beter ogen eh ;) en wat gaat de toekomst nu brengen?
*Springt in de houding*
Ja sergeant!
Alles gedaan nu? Het komt me allemaal nog zo bekend voor.. Ach, waar is die tijd! Het lijkt precies nog grotendeels hetzelfde te zijn; ik heb bijvoorbeeld die vraag over gefascineerd zijn door vuur ook nog gehad (in allerlei vormen trouwens, die bleef maar terugkeren!). En dat is toch al een aantal jaren geleden...
De ogentest: bij mijn testen was het een franstalige verpleegster (hoewel ze bijna accentloos Nederlands praatte, chapeau!) die poeslief was tegen de Walen, en echt een tang tegenover de Vlamingen. Typisch, waarschijnlijk :)
Enfin, ik hoop dat het goed meegevallen is, 't is een vrij unieke belevenis, en hopelijk komt alles in orde hé! Hou me op de hoogte ;-)
Een reactie posten