dinsdag 25 december 2007
woensdag 12 december 2007
Mes chers amis
Ik richt vandaag het woord tot u betreffende de viering mijner...
Nah... fuck that shit... ik ga echt niet bekakt schrijven
Aldus: Aangezien ik binnenkort de kaap van de 22 overschrijd, zal ik omwille van die gelegenheid, net zoals vorig jaar, een "drink" geven (oftewel, zoals Brian Johnson zou zingen: "Have a drink on me!"*). Aangezien ik met deze blog nog altijd de meeste mensen bereik (of dat hoop ik toch althans), maak ik er op deze manier maar wat reclame voor. Aangezien ik zelf verwacht dat de meeste mensen rond donderdag de 20ste verlost zijn van hun taken en nog een laatste keer willen profiteren van het leven alvorens de boeken in te duiken: zal het heel waarschijnlijk die datum worden waarop ik "het" houd. Waar ik het ga doen? Geen idee!!! Maar maakt u zich geen zorgen: ik doe al vollop research. Aldus: Laat ons zeggen 8 uur Grote Markt als verzamelplaats.
Ik zou ook zeggen: neem gerust andere mensen mee (hoe meer volk, hoe meer geweetwelwat); maar natuurlijk verwacht ik ook weer geen 200 man. Vooralsnog heb ik de grote pot van de Lotto nog niet gewonnen.
Dat is zowat hetgeen ik te zeggen had I suppose. Ik verwacht u allen :)
Mocht u in de onmogelijkheid verkeren om te komen, laat dan gerust een comment achter.
En ik laat u achter met een filmpje voor mezelf.
* AC/DC : Track 8 van de meesterlijke cd Back in Black (1980)
PS: Ik verjaar op 24/12, oftewel de dag vóór Jezus. Heilig maakt het mij alvast niet.
Ik richt vandaag het woord tot u betreffende de viering mijner...
Nah... fuck that shit... ik ga echt niet bekakt schrijven
Aldus: Aangezien ik binnenkort de kaap van de 22 overschrijd, zal ik omwille van die gelegenheid, net zoals vorig jaar, een "drink" geven (oftewel, zoals Brian Johnson zou zingen: "Have a drink on me!"*). Aangezien ik met deze blog nog altijd de meeste mensen bereik (of dat hoop ik toch althans), maak ik er op deze manier maar wat reclame voor. Aangezien ik zelf verwacht dat de meeste mensen rond donderdag de 20ste verlost zijn van hun taken en nog een laatste keer willen profiteren van het leven alvorens de boeken in te duiken: zal het heel waarschijnlijk die datum worden waarop ik "het" houd. Waar ik het ga doen? Geen idee!!! Maar maakt u zich geen zorgen: ik doe al vollop research. Aldus: Laat ons zeggen 8 uur Grote Markt als verzamelplaats.
Ik zou ook zeggen: neem gerust andere mensen mee (hoe meer volk, hoe meer geweetwelwat); maar natuurlijk verwacht ik ook weer geen 200 man. Vooralsnog heb ik de grote pot van de Lotto nog niet gewonnen.
Dat is zowat hetgeen ik te zeggen had I suppose. Ik verwacht u allen :)
Mocht u in de onmogelijkheid verkeren om te komen, laat dan gerust een comment achter.
En ik laat u achter met een filmpje voor mezelf.
* AC/DC : Track 8 van de meesterlijke cd Back in Black (1980)
PS: Ik verjaar op 24/12, oftewel de dag vóór Jezus. Heilig maakt het mij alvast niet.
donderdag 6 december 2007
Random thoughts
Bedenkingen die in mij opkomen, in chronologische volgorde:
* Kwart voor 4 's nachts.
* De slaap blijft uit.
* Verdomme
* Beowulf gezien.
* Geeuw
* The rain in Spain stays mainly on the plain.
* My Fair Lady blijft in m'n hoofd ronddwalen.
* De musical/film welteverstaan
* Ik heb geen persoonlijke "Fair Lady"
* Helaasch
* Morgen al donderdag.
* Wederom verdomme.
* Voornemens voor het nieuwe jaar: minder vloeken.
* 1 verhaal te schrijven, momenteel al 2 varianten met respectievelijk 2 en 4 pagina's.
* Want ik zie jullie allemaal graag!
* Waar blijven eindelijk die comments.
* Ik wil comments!
* Nieuwe messenger plus-geluidjes
* Hoera
* Fuchsia
* Roze
* Om 8 uur eruit
* Crap
* Ik ga naar bed.
* Essayer à dormir.
* Or something.
* Fucking French.
* Schlaf gut!
* Want Deutsch is toch zoveel beter
* Lawrence, shut up en ga slapen.
* Schizofreen
* No I'm not!
* Shut up!
* No, you shut up!
* That's it. I'm going to bed.
* post publiceren
* Nu!
* Kwart voor 4 's nachts.
* De slaap blijft uit.
* Verdomme
* Beowulf gezien.
* Geeuw
* The rain in Spain stays mainly on the plain.
* My Fair Lady blijft in m'n hoofd ronddwalen.
* De musical/film welteverstaan
* Ik heb geen persoonlijke "Fair Lady"
* Helaasch
* Morgen al donderdag.
* Wederom verdomme.
* Voornemens voor het nieuwe jaar: minder vloeken.
* 1 verhaal te schrijven, momenteel al 2 varianten met respectievelijk 2 en 4 pagina's.
* Want ik zie jullie allemaal graag!
* Waar blijven eindelijk die comments.
* Ik wil comments!
* Nieuwe messenger plus-geluidjes
* Hoera
* Fuchsia
* Roze
* Om 8 uur eruit
* Crap
* Ik ga naar bed.
* Essayer à dormir.
* Or something.
* Fucking French.
* Schlaf gut!
* Want Deutsch is toch zoveel beter
* Lawrence, shut up en ga slapen.
* Schizofreen
* No I'm not!
* Shut up!
* No, you shut up!
* That's it. I'm going to bed.
* post publiceren
* Nu!
dinsdag 4 december 2007
Duister, door The Dog of War
Verhaaltje dat ik ooit voor m'n nicht geschreven heb. Niet perfect, wel leuk.
Er klonk gemorrel aan de voordeur. Helena dacht eerst dat het haar kat was die z’n nageltjes wou scherpen, maar dit klonk eerder alsof er iemand aan het slot wrikte. Met slaperige ogen keek ze naar haar wekkerradio. Het was bijna drie uur, normaal gezien had ze nog vier uur vooraleer ze moest opstaan.
Het was een van die maanloze nachten waarop ze zich zo al niet helemaal gerust voelde. Het had veel te maken met de voorbije dag die ontzettend slecht afgelopen was. Haar ex-vriendje Michael had die dag al verschillende keren geprobeerd haar op te bellen tijdens het werk, hoewel ze hem al wekenlang had gewaarschuwd dat ze naar de politie zou stappen om een klacht voor stalking in te dienen. Tot nu toe was het echter tevergeefs. Daarenboven had ze weer een opmerking gekregen van haar baas omdat ze voor de derde keer die week te laat was. Hij wilde maar niet begrijpen dat ze als ongehuwde moeder nog bijkomende verplichtingen had. Haar zoontje, dat ze in overeenstemming met haar toenmalig vriendje Ludwig had genoemd, was ziek geworden en voor ze naar haar werk vertrok moest ze eerst een omweg maken via haar moeder die doorheen de dag op de peuter zou passen.
Het gemorrel hield op en om een of andere reden had ze het gevoel alsof de voordeur opengedaan werd. Een koude luchtstroom gleed langs haar arm omhoog. Het kon niet anders of er moest iemand het huis zijn binnengeglipt. Ze vloekte eventjes binnensmonds: ze had haar gsm op het salontafeltje laten liggen.
De spanning werd teveel, ze moest en zou weten wat er beneden gaande was. Zachtjes liet ze zich uit het bed glijden, zonder al te veel geluid te maken. De lenigheid die ze uit haar tijd als ballerina had overgehouden begon langzaamaan te tanen, maar deze keer spande zich tot het uiterste in. De gedachte dat er iets met haar zoontje kon gebeuren gaf haar de extra kracht die ze nodig had om door te gaan.
De deur van de slaapkamer stond vlak bij de trap en toen ze haar hoofd om de hoek draaide zag ze in het schijnsel van het nachtlampje, een goedkoop prulletje dat haar vader voor Ludwig had geïnstalleerd, een schaduw wegtrekken. Opeens kreeg ze een paniekaanval. Ze besefte maar al te goed dat het haar aan kracht ontbrak om de indringer rechtstreeks te confronteren. De enige overgebleven mogelijkheid die in haar hoofd opkwam was hem langs achter te vloeren. De paniek was weg, veranderd in vastberadenheid.
Voorzover ze kon horen was de indringer naar de woonkamer gegaan, wat het haar mogelijk maakte naar de opbergruimte te sluipen.
Toen ze nog samen was met Michael had hij ooit een fitnesstoestel gekocht voor haar verjaardag. Het onding was sinds hun breuk genadeloos naar de opbergruimte verhuisd en had sindsdien enkel nog maar gediend om de ruimte wat op te vullen. Tijdens het opruimen lagen de zware buizen vaak in de weg. Nu zouden ze voor iets anders voorbestemd zijn.
Ze kon een klein sadistisch lachje niet onderdrukken, ze had het perfecte wapen gevonden.
Na al die tijd in het kleine huisje had ze geleerd welke treden van de trap ze niet mocht gebruiken. De gewoonte die te vermijden had ze aangeleerd omdat het kraken haar zoontje wakker maakte. Terwijl ze gestommel hoorde bij de televisie, die in de verste uithoek van de woonkamer stond, sloop ze naar opbergruimte. Ze wist van die deur dat hij piepte. Haar vader had haar al verschillende keren aangemaand om olie in de scharnieren te gieten, maar tot nu toe had ze dat altijd al genegeerd.
Een schril gepiep klonk door het huis en ze kon boven Ludwig horen die langzaamaan wakker werd. Ze kon de indringer naar de woonkamerdeur toe komen stappen. Helena haalde even diep adem, het moment was aangebroken waarop ze moest toeslaan.
De gestalte verscheen in de deuropening. Ze kon zijn gezicht niet zien maar ze sloeg genadeloos toe. De indringer ging verbazingwekkend genoeg al na een slag neer en belande met een korte kreun en een zware bons op het tapijt. Boven klonk gekrijs, Ludwig was wakker geworden.
Met de fitnesstoestelbuis nog in de hand bewoog ze langzaam, haar ogen constant op het bewusteloze hoopje mens op de grond gericht, naar de lichtschakelaar.
Het licht deed pijn aan haar ogen, die intussen aan de duisternis gewend waren geraakt. Met haar ogen tot spleetjes geknepen keek ze naar zijn gezicht.
“Papa?”
IDF hoera hoera
serialno3817131
Voor alle mannen die wel een boontje hebben voor Israelische meisjes. Dit zijn IDF'ertjes (Israeli Defence Forces). Het Israelische leger bestaande uit zowel vrijwilligers als dienstplichtigen. In Israel geldt de dienstplicht voor zowel vrouwen als mannen. Mannen worden voor 3 jaar ingezet; vrouwen voor 2 (ze zouden hier in België nogal klagen!).
Maar enfin, mannen, enjoy enzo. Maar niet te veel ;)
Mp3-Answers
Doe mij een plezier en post uw eigen resultaten bij de comments ;)
1.Put your music player on shuffle.
2. Press forward for each question.
3. Use the song title as the answer to the question even if it doesn't make sense. NO CHEATING!
4. Tag 10 people to play this game too.
+++
• How are you feeling today?
Coffee and TV - Blur
• How do your friends see you?
It Came Out of the Skie - Creedence Clearwater Revival
• Will you get married?
Better on Holiday - Franz Ferdinand
• What is your best friend's theme song?
Catholic Girls (with a tiny little mustache) - Frank Zappa
• What is the story of your life?
From the Inside - Alice Cooper (en die klopt nog ook!)
• What was high school like?
Woo Hoo - The 5.6.7.8's (klopt dus niet)
• How can you get ahead in life?
Mambo En Trompeta - Perez Prado
• What is the best thing about your friends?
Get Ready - The Rare Earth
• What is today going to be like?
Frank's Death - John Murphy (28 Days Later OST)
• What is in store for this weekend?
Slipping Away - Moby
• What song describes you?
While My Guitar Gently Weeps - George Harrison & Eric Clapton
• To describe your grandparents?
Roof is Leaking - Phil Collins
• How is your life going?
Strange Brew - Cream
• What song will they play at your funeral?
Thank You - Led Zeppelin (hier heb ik valsgespeeld :P Maar ik wil dat nummer op m'n begrafenis. Link)
• How does the world see you?
Going Down Slow - Johnny Winter
• Will you have a happy life?
The Union Forever - The White Stripes
• What do your friends really think of you?
Stone Blue - Foghat
• Do people secretly lust after you?
Born Slippy - Underworld (zou dat goed zijn?)
• How can I make myself happy?
To Be Young - Ryan Adams
• What should you do with your life?
Rock n Roll High School - The Ramones
• Will you ever have children?
Boom Boom - The Animals (hahahahahahaha :D)
Doe mij een plezier en post uw eigen resultaten bij de comments ;)
bleu, seignant, medium et à point
Of hoe een etentje met twee verrukkelijke dames een heuse opkikker kan zijn.
*wink*
feesje
*wink*
feesje
zondag 2 december 2007
And now for something completely different...
"A day without blood is like a day without sunshine."
Lang geleden dat ik Full Metal Jacket nog n's gezien heb. Dit is een van die filmklassiekers die iedereen moet gezien hebben, vind ik persoonlijk. Stanley Kubrick is nu eenmaal een van die regisseurs die niets anders dan klassiekers gemaakt heeft. Seks, geweld en heel veel expliciteit, overgoten met een sausje van zwarte humor. En dat maakt Kubrick's films een must.
Wij onderscheiden in zijn repertoire ondermeer:
* Spartacus
* Lolita (de eerste welteverstaan, niet die van 1997 met Jeremy Irons)
* Dr. Strangelove or: How we blablablabla...
* 2001: A Space Odyssey
* A Clockwork Orange
* Barry Lyndon (al eerder vermeld in deze blog)
* The Shining
* Full Metal Jacket (uit 87 overigens)
* Eyes Wide Shut
Die laatste vond ik persoonlijk wat minder. Secks, secks, teh budsecks!
En Nicole Kidman en Tom Cruise kunnen mij sowieso al maar matig boeien. Hoewel ja, Collateral vond ik nog wel heerlijk ^^. Mister scientology, tssss.
Maar soit, om terug te komen op Full Metal Jacket: Het feit dat ik dankzij mijn voornaam wel vaker de naam "Gomer Pyle" hoor vallen, heeft het FMJ voor mij zowat een cult-klassieker gemaakt.
Gunnery Sergeant Hartman: What's your name, fat-body?
Private Gomer Pyle: Sir, Leonard Lawrence, sir.
Gunnery Sergeant Hartman: Lawrence? Lawrence what of Arabia?
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: That name sounds like royalty are you royalty?
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: Do you suck dicks?
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: Bullshit. I bet you could suck a golfball through a garden hose.
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: I don't like the name Lawrence, only faggots and sailors are called Lawrence. From now on you're Gomer Pyle.
En god, heb ik geluk dat ik kan zeilen :P
Maar ok, Dat is dus Full Metal Jacket, en dat is dus hetgeen waar deze blog totaal niet over zal gaan. *wink*
Na mijn monoloog naar de vrouwen toe mag het toch wel weer de "goede richting" uitgaan met deze blog zeker?
Ik moet koken. Eerste ingrediënten bij de hand zijn: drie kleine tomaten (geen trostomaten, eerder klein uitgevallen grote tomaten (ok, humor), een ajuin, champignons (blik), drie kleine gekookte aardappelen (patatten) en Griekse octopus (blik).
Welnu, opdracht voor vandaag (en probeer uzelf even in te beelden dat op de achtergrond "Eye of the Tiger" van Survivor te horen is):
Improviseer er iets smakelijks uit.
Geen idee of de octopus gebakken mag worden, maar zolang we het boeltje in de pan vochtig genoeg houden, hoeft dat ding gewoon te sudderen, en dan is het risico van aanbakken toch een stuk minder. (Musky... das ist Superaffengeil!!!)
En natuurlijk, wanneer al het improviseerwerk faalt, hebben we nog altijd de back-up: Chilli-sauce!!!!!! Met een brandende tong is het risico iets slecht smakend binnen te spelen nèt iets kleiner, want uiteindelijk proef je er toch niks van. (tip van de chef)
Rauwe octopus: Het ziet eruit als... geen idee eigenlijk. Octopus in stukjes zeker?
Het smaakt... yuuuuuuck.
1. Patatjes mooi in plakjes snijden en laten sudderen in de pan met wat olijfolie tot ze lichtjes bruin zien. Uit de pan halen.
2. Tomaten in blokjes snijden (vind ik leuker dan schijfjes). In de pan, even laten sudderen, en dan een scheut witte wijn en wat bakboter. Kwestie van de "saus" al een goeie smaak te geven. Omroeren.
3. De octopus toevoegen. Nu mag alles wel een tijdje sudderen. De octopus heeft van nature meer weg van rubber, dus het is een kwestie van het wat te laten opstoven om alles wat zachter te maken. Kruiden met peper en zout, knoflook, en een mix van Italiaanse kruiden.
4. De champgnons toevoegen, en even later de ajuin. Deze hebben niet lang nodig, dus niet voortijdig toevoegen. Aanvoelen!
5. Schikken op het bord en garneren met hetgeen bij hande is. In dit geval erwten :P (mijn garneerkunsten zijn niet super! Ik weet het).
Tip: Mocht het vocht voortijdig op zijn, naar voorkeur aanvullen met een mix van wijn en water. Maar NIET te veel.
Tip: Bij voorkeur witte wijn drinken. Dit is ideaal als voorgerecht, en bij voorgerechten is witte wijn een aanrader. Liefst iets neutraals. Niet te droog, niet te zoet, maar net tussenin (en liefst niet te veel ;) ).
Tip: Eet smakelijk! Ik heb het alvast gedaan! (no kiddin', het smaakte verrassend goed. Misschien in de toekomst de octopus nog wat langer laten sudderen. Maarrrrr het was echt een goeie maaltijd).
-------------------------------
Tijd voor de meest-gebruikte keywords (die naar mijn blog verwezen) van deze maand:
1. somebody wrote me a nasty letter lyrics
Otis Taylor blijft populair
2. dog of war
Zegt genoeg neem ik aan
3. lawrence deckx
That's me. Yippee Ka-yay, motherfucker!
4. wat betekent nessun dorma
--> Stop met idioot doen en ga naar Wikipedia. Nessun Dorma betekent: "Niemand slaapt"
5. anne foqué
Gefeliciteerd, u staat in de top vijf!
Raarste keywords:
1. hicham el mzairh
Ik ben geen VLD'er, but go Hicham, go!
2. hot marijke
Perverten! Das al eeuwen geleden dat ik daarover geschreven heb :P
3. led zeppelin csi
De title-track van CSI is "Won't Get Fooled Again" van The Who; niet Led Zeppelin!
4. vermenigvuldigingstafels
Hier heb ik nog niet eens commentaar op. HUH????
5. the dog etalage
Ik word blijkbaar al geëtaleerd. Good to know, good to know...
----------------------------------------
Net opnieuw begonnen aan de afleveringen van The Office (Britse versie, de Amerikaanse spreekt me niet zo aan).
God, ik blijf me gewoon ergeren aan David Brent (Ricky Gervais). Aaarghh, zo'n baas hebben is gewoon een hel op het werk. Ik kan Tim (Martin Freeman) echt geen ongelijk geven dat hij besloot naar het einde van seizoen 1 toe, om zijn ontslag (onofficieel) in te dienen. Hoewel ik hem niet volledig ongelijk kan geven dat hij mede omwille van Dawn (Lucy Davis) besluit te blijven (en natuurlijk promotie, maar daar letten we even niet op). Maar het blijft wel een argh-gevoel. David is echt het soort mens waarmee ik nooit overweg zou kunnen. Slaag die man toch gewoon een keer, hij verdient het! En Gareth ook natuurlijk (MacKenzie Crook). Gelukkig dat het na de Christmas-special (aka, laatste twee afleveringen) uiteindelijk nog goed komt voor Dawn en Tim, want twee seizoenen en twee extra afleveringen lang moeten wachten op een ontluikende love-story is gewoon te veel voor mij. (Spoiler-linkske). En ok, alhier eenen clip ter uwer plezier.
Mais soit, degenen die de dvd'tjes n's willen lenen: be my guest (want ik zie jullie allemaal graag natuurlijk :P)
---------------------------------
Airsoft is great. Ik blijf erbij. In de regen door een modderige bebost en beheuveld landschap lopen geeft alles nèt iets extra. Natuurlijk met inbegrip van het "recht op uw gat vallen aangezien ge constant uitglijdt". Maar dan nog gaf de koude en de nattigheid alles zo'n extra dimensie. En ik vraag me af... waarom... oh waarom... krijg ik zelf tussen de mannen die de coolste uniformen en de coolste replica's hebben, nog altijd het etiket "Rambo" opgeplakt. Niet omwille van m'n speelstijl, maar omwille van "the way I look". Met een zonnebril rondlopen, rifle in de nek en goedkeurende grijns moet ik er dan toch echt wel geweldig stoer uitzien :P (btw, ja, het was een compliment. Heb het zelf nog gevraagd om zeker te zijn :P). Maar ach, oordeel zelf (zonder zonnebril weliswaar. Het werd donker. Duh. En gelieve ook niet te letten op het vingertje op de trekker. Op dat ogenblik waren regulations iets waar ik het "schijt" aan had).
En natuurlijk Timotheus niet vergeten. Mijn "wingman" (die verdomme meer kills gescoord heeft DAN IK (betweter *kuch*). Maar hij heeft dat goed gedaan!).
Diep in de modder, met zand overal en de koude natte regen die in m'n gezicht snijdt. Fucked up... and I think to myself: "What a Wonderful World".
Anyway, nog veel te vertellen maar de blog wordt wat lang, dus hou ik dat tot de volgende keer.
Arrividerci!
Lang geleden dat ik Full Metal Jacket nog n's gezien heb. Dit is een van die filmklassiekers die iedereen moet gezien hebben, vind ik persoonlijk. Stanley Kubrick is nu eenmaal een van die regisseurs die niets anders dan klassiekers gemaakt heeft. Seks, geweld en heel veel expliciteit, overgoten met een sausje van zwarte humor. En dat maakt Kubrick's films een must.
Wij onderscheiden in zijn repertoire ondermeer:
* Spartacus
* Lolita (de eerste welteverstaan, niet die van 1997 met Jeremy Irons)
* Dr. Strangelove or: How we blablablabla...
* 2001: A Space Odyssey
* A Clockwork Orange
* Barry Lyndon (al eerder vermeld in deze blog)
* The Shining
* Full Metal Jacket (uit 87 overigens)
* Eyes Wide Shut
Die laatste vond ik persoonlijk wat minder. Secks, secks, teh budsecks!
En Nicole Kidman en Tom Cruise kunnen mij sowieso al maar matig boeien. Hoewel ja, Collateral vond ik nog wel heerlijk ^^. Mister scientology, tssss.
Maar soit, om terug te komen op Full Metal Jacket: Het feit dat ik dankzij mijn voornaam wel vaker de naam "Gomer Pyle" hoor vallen, heeft het FMJ voor mij zowat een cult-klassieker gemaakt.
Gunnery Sergeant Hartman: What's your name, fat-body?
Private Gomer Pyle: Sir, Leonard Lawrence, sir.
Gunnery Sergeant Hartman: Lawrence? Lawrence what of Arabia?
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: That name sounds like royalty are you royalty?
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: Do you suck dicks?
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: Bullshit. I bet you could suck a golfball through a garden hose.
Private Gomer Pyle: Sir, no sir!
Gunnery Sergeant Hartman: I don't like the name Lawrence, only faggots and sailors are called Lawrence. From now on you're Gomer Pyle.
En god, heb ik geluk dat ik kan zeilen :P
Maar ok, Dat is dus Full Metal Jacket, en dat is dus hetgeen waar deze blog totaal niet over zal gaan. *wink*
Na mijn monoloog naar de vrouwen toe mag het toch wel weer de "goede richting" uitgaan met deze blog zeker?
Ik moet koken. Eerste ingrediënten bij de hand zijn: drie kleine tomaten (geen trostomaten, eerder klein uitgevallen grote tomaten (ok, humor), een ajuin, champignons (blik), drie kleine gekookte aardappelen (patatten) en Griekse octopus (blik).
Welnu, opdracht voor vandaag (en probeer uzelf even in te beelden dat op de achtergrond "Eye of the Tiger" van Survivor te horen is):
Improviseer er iets smakelijks uit.
Geen idee of de octopus gebakken mag worden, maar zolang we het boeltje in de pan vochtig genoeg houden, hoeft dat ding gewoon te sudderen, en dan is het risico van aanbakken toch een stuk minder. (Musky... das ist Superaffengeil!!!)
En natuurlijk, wanneer al het improviseerwerk faalt, hebben we nog altijd de back-up: Chilli-sauce!!!!!! Met een brandende tong is het risico iets slecht smakend binnen te spelen nèt iets kleiner, want uiteindelijk proef je er toch niks van. (tip van de chef)
Rauwe octopus: Het ziet eruit als... geen idee eigenlijk. Octopus in stukjes zeker?Het smaakt... yuuuuuuck.
1. Patatjes mooi in plakjes snijden en laten sudderen in de pan met wat olijfolie tot ze lichtjes bruin zien. Uit de pan halen.
2. Tomaten in blokjes snijden (vind ik leuker dan schijfjes). In de pan, even laten sudderen, en dan een scheut witte wijn en wat bakboter. Kwestie van de "saus" al een goeie smaak te geven. Omroeren.
3. De octopus toevoegen. Nu mag alles wel een tijdje sudderen. De octopus heeft van nature meer weg van rubber, dus het is een kwestie van het wat te laten opstoven om alles wat zachter te maken. Kruiden met peper en zout, knoflook, en een mix van Italiaanse kruiden.
4. De champgnons toevoegen, en even later de ajuin. Deze hebben niet lang nodig, dus niet voortijdig toevoegen. Aanvoelen!
5. Schikken op het bord en garneren met hetgeen bij hande is. In dit geval erwten :P (mijn garneerkunsten zijn niet super! Ik weet het).
Tip: Mocht het vocht voortijdig op zijn, naar voorkeur aanvullen met een mix van wijn en water. Maar NIET te veel.Tip: Bij voorkeur witte wijn drinken. Dit is ideaal als voorgerecht, en bij voorgerechten is witte wijn een aanrader. Liefst iets neutraals. Niet te droog, niet te zoet, maar net tussenin (en liefst niet te veel ;) ).
Tip: Eet smakelijk! Ik heb het alvast gedaan! (no kiddin', het smaakte verrassend goed. Misschien in de toekomst de octopus nog wat langer laten sudderen. Maarrrrr het was echt een goeie maaltijd).
-------------------------------
Tijd voor de meest-gebruikte keywords (die naar mijn blog verwezen) van deze maand:
1. somebody wrote me a nasty letter lyrics
Otis Taylor blijft populair
2. dog of war
Zegt genoeg neem ik aan
3. lawrence deckx
That's me. Yippee Ka-yay, motherfucker!
4. wat betekent nessun dorma
--> Stop met idioot doen en ga naar Wikipedia. Nessun Dorma betekent: "Niemand slaapt"
5. anne foqué
Gefeliciteerd, u staat in de top vijf!
Raarste keywords:
1. hicham el mzairh
Ik ben geen VLD'er, but go Hicham, go!
2. hot marijke
Perverten! Das al eeuwen geleden dat ik daarover geschreven heb :P
3. led zeppelin csi
De title-track van CSI is "Won't Get Fooled Again" van The Who; niet Led Zeppelin!
4. vermenigvuldigingstafels
Hier heb ik nog niet eens commentaar op. HUH????
5. the dog etalage
Ik word blijkbaar al geëtaleerd. Good to know, good to know...
----------------------------------------
Net opnieuw begonnen aan de afleveringen van The Office (Britse versie, de Amerikaanse spreekt me niet zo aan).
God, ik blijf me gewoon ergeren aan David Brent (Ricky Gervais). Aaarghh, zo'n baas hebben is gewoon een hel op het werk. Ik kan Tim (Martin Freeman) echt geen ongelijk geven dat hij besloot naar het einde van seizoen 1 toe, om zijn ontslag (onofficieel) in te dienen. Hoewel ik hem niet volledig ongelijk kan geven dat hij mede omwille van Dawn (Lucy Davis) besluit te blijven (en natuurlijk promotie, maar daar letten we even niet op). Maar het blijft wel een argh-gevoel. David is echt het soort mens waarmee ik nooit overweg zou kunnen. Slaag die man toch gewoon een keer, hij verdient het! En Gareth ook natuurlijk (MacKenzie Crook). Gelukkig dat het na de Christmas-special (aka, laatste twee afleveringen) uiteindelijk nog goed komt voor Dawn en Tim, want twee seizoenen en twee extra afleveringen lang moeten wachten op een ontluikende love-story is gewoon te veel voor mij. (Spoiler-linkske). En ok, alhier eenen clip ter uwer plezier.
Mais soit, degenen die de dvd'tjes n's willen lenen: be my guest (want ik zie jullie allemaal graag natuurlijk :P)
---------------------------------Airsoft is great. Ik blijf erbij. In de regen door een modderige bebost en beheuveld landschap lopen geeft alles nèt iets extra. Natuurlijk met inbegrip van het "recht op uw gat vallen aangezien ge constant uitglijdt". Maar dan nog gaf de koude en de nattigheid alles zo'n extra dimensie. En ik vraag me af... waarom... oh waarom... krijg ik zelf tussen de mannen die de coolste uniformen en de coolste replica's hebben, nog altijd het etiket "Rambo" opgeplakt. Niet omwille van m'n speelstijl, maar omwille van "the way I look". Met een zonnebril rondlopen, rifle in de nek en goedkeurende grijns moet ik er dan toch echt wel geweldig stoer uitzien :P (btw, ja, het was een compliment. Heb het zelf nog gevraagd om zeker te zijn :P). Maar ach, oordeel zelf (zonder zonnebril weliswaar. Het werd donker. Duh. En gelieve ook niet te letten op het vingertje op de trekker. Op dat ogenblik waren regulations iets waar ik het "schijt" aan had).
En natuurlijk Timotheus niet vergeten. Mijn "wingman" (die verdomme meer kills gescoord heeft DAN IK (betweter *kuch*). Maar hij heeft dat goed gedaan!).
Diep in de modder, met zand overal en de koude natte regen die in m'n gezicht snijdt. Fucked up... and I think to myself: "What a Wonderful World".Anyway, nog veel te vertellen maar de blog wordt wat lang, dus hou ik dat tot de volgende keer.
Arrividerci!
zaterdag 1 december 2007
It is a Man's World
Liefste vrouwen
Voor een keer schrijf ik niet voor het algemene publiek, maar speciaal voor u.
Vooraleer ik doorga met de blog zou ik graag willen dat jullie eerst dit filmpje kijken, alwaar de geniale Dave Chappelle tussen zijn stand-up grappen over weed en nigga's ook wel n's een uitspraak doet die eerlijk gezegd blijft hangen.
Chivalry is dead... and women killed it.
Ik heb deze statement ooit als titel gebruikt voor een blog, maar deze keer wil ik er n's volledig op ingaan.
Chivalry is dead. En dat, beste dames, is volledig aan jullie te danken. Dankzij jullie is het nog onmogelijk voor de man om zich naar de etiquette te schikken en u als vrouw te behandelen zoals het hoort.
Ik ben voor emancipatie, daar kom ik ook volledig en eerlijk voor uit. Maar dat neemt niet weg dat een man als ik (en dat ligt deels aan m'n opvoeding) het moeilijk vindt om sommige principes uit de weg te gaan.
U mag gerust weten dat zelfs het betalen van een (eerste) drankje voor mij nog altijd als iets heel ongemakkelijks overkomt. Dat mag in de meeste oren wel klinken als iets heel banaals, maar voor mij is het gewoonweg een kwestie van principe. Vanuit mijn overtuiging als man is het volledig "not-done" om een eerste drankje te laten trakteren door een vrouw. Het hoort eigenlijk gewoon niet. En natuurlijk valt zoiets niet te weigeren. Ik kan in de meeste gevallen echt geen nee zeggen (voor ik weer negatieve reacties krijg). Maar toch...
Ok, om het even niet enkel bij drankjes te houden, even een goed voorbeeld.
Senegal. Dorpje. Activiteit: batikken. Het volk daar verdient er nog een centje aan, en ik heb weer een leuk tafellaken om cadeau te doen thuis. Werk gedaan. Intermingling tussen de bevolking en de toeristen (sorry, maar hoewel ik m ervoor schaam ben ik ginder slechts "toerist" geweest).
Senegalese vrouw is in het proces van het rechtstaan om haar stoel aan mij af te staan. Met gebarentaal maak ik haar duidelijk dat dat niet moet. Opeens krijg ik commentaar van een van de teamleden of ik "te veel schrik en te verlegen ben" om te willen gaan zitten ( ik ga geen namen noemen).
Laat het mij voor eens en altijd duidelijk zijn, lieve vrouwen. Ik ben nog liever een man met principes die de rest van de dag recht blijft staan, dan de een of andere hypocriete luie "strandsloefer" die zn vuile dikke vette reet daarop neerploft met de wetenschap dat de vrouwen die daar aan het werk zijn meer hebben aan een rustpauze dan jij.
Dan vraag ik mij af, beste vrouwen, is zoiets dan zo abnormaal? Is de wereld al zo gedegenereerd dat iets puur eervol en chivalrisch beschouwd wordt als deviant?
Blijkbaar zijn we een richting uit aan het gaan waar een man geen man meer kan (of zelfs wil) zijn. Het begrip "emo" is daar de laatste nieuwe halte van.
Kijk, het feit dat man en vrouw qua denkwijzen and such dichter bij mekaar liggen dan ooit, mag dan voor wel hip-hoi zijn, maar u vergeet 1 ding: Vrouwen komen van Venus, mannen van Mars en blijkbaar vinden Martianen het tegenwoordig leuker om als Venusiaan te denken en te handelen; dan Martiaan te blijven en een heilig respect te hebben voor de bevolking van Venus.
En ik zal m'n best doen om daar voor te streven (with God as my witness, mocht ik erin geloven tenminste) en dat zal ik blijven doen zolang mannen vrouwen slaan (u spreekt mij maar n's aan over het "Marktrock-avontuur van 2 jaar geleden), zolang het bij mannen aan respect ontbreekt voor vrouwen, en zolang vrouwen gaan verkondigen dat alle mannen klootzakken zijn omdat het hun mankeert aan respect. En geef mij verdomme af en toe de kans om u allen te behandelen als prinsessen. Jesus Christ. Op m'n erewoord, en in tegenstelling tot de meesten is dat van mij nog HEILIG (hallelujah).
En aan alle mannen: It is a man's world... it is a man's world... but it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl.
Bon, Lawrence geeft cursussen aan beginners over etiquette, hij geeft een inzicht in zijn eigen erecode (waar hij heilig aan vasthoudt) en na afloop krijgt u, beste man, een eigen persoonlijk diploma-certificaat toegereikt. Reserveer tijdig, want het zal een stormloop worden!
Mais soit, even wat frustraties afgereageerd. Genoeg erover. Ik stop er weer even mee. De volgende blog zal wel weer in de lijn van de vorige blogs staan. Dit was even een tussendoortje. En ik laat u achter met een foto van mij. Kwestie van ook n's wat "whory" en stoer te doen.
Tip: zet ondertussen ook even de laatste nieuwe track van Lawry FM op. Kwestie van ook n's naar goeie muziek te luisteren.
Voor een keer schrijf ik niet voor het algemene publiek, maar speciaal voor u.
Vooraleer ik doorga met de blog zou ik graag willen dat jullie eerst dit filmpje kijken, alwaar de geniale Dave Chappelle tussen zijn stand-up grappen over weed en nigga's ook wel n's een uitspraak doet die eerlijk gezegd blijft hangen.
Chivalry is dead... and women killed it.
Ik heb deze statement ooit als titel gebruikt voor een blog, maar deze keer wil ik er n's volledig op ingaan.
Chivalry is dead. En dat, beste dames, is volledig aan jullie te danken. Dankzij jullie is het nog onmogelijk voor de man om zich naar de etiquette te schikken en u als vrouw te behandelen zoals het hoort.
Ik ben voor emancipatie, daar kom ik ook volledig en eerlijk voor uit. Maar dat neemt niet weg dat een man als ik (en dat ligt deels aan m'n opvoeding) het moeilijk vindt om sommige principes uit de weg te gaan.
U mag gerust weten dat zelfs het betalen van een (eerste) drankje voor mij nog altijd als iets heel ongemakkelijks overkomt. Dat mag in de meeste oren wel klinken als iets heel banaals, maar voor mij is het gewoonweg een kwestie van principe. Vanuit mijn overtuiging als man is het volledig "not-done" om een eerste drankje te laten trakteren door een vrouw. Het hoort eigenlijk gewoon niet. En natuurlijk valt zoiets niet te weigeren. Ik kan in de meeste gevallen echt geen nee zeggen (voor ik weer negatieve reacties krijg). Maar toch...
Ok, om het even niet enkel bij drankjes te houden, even een goed voorbeeld.
Senegal. Dorpje. Activiteit: batikken. Het volk daar verdient er nog een centje aan, en ik heb weer een leuk tafellaken om cadeau te doen thuis. Werk gedaan. Intermingling tussen de bevolking en de toeristen (sorry, maar hoewel ik m ervoor schaam ben ik ginder slechts "toerist" geweest).
Senegalese vrouw is in het proces van het rechtstaan om haar stoel aan mij af te staan. Met gebarentaal maak ik haar duidelijk dat dat niet moet. Opeens krijg ik commentaar van een van de teamleden of ik "te veel schrik en te verlegen ben" om te willen gaan zitten ( ik ga geen namen noemen).
Laat het mij voor eens en altijd duidelijk zijn, lieve vrouwen. Ik ben nog liever een man met principes die de rest van de dag recht blijft staan, dan de een of andere hypocriete luie "strandsloefer" die zn vuile dikke vette reet daarop neerploft met de wetenschap dat de vrouwen die daar aan het werk zijn meer hebben aan een rustpauze dan jij.
Dan vraag ik mij af, beste vrouwen, is zoiets dan zo abnormaal? Is de wereld al zo gedegenereerd dat iets puur eervol en chivalrisch beschouwd wordt als deviant?
Blijkbaar zijn we een richting uit aan het gaan waar een man geen man meer kan (of zelfs wil) zijn. Het begrip "emo" is daar de laatste nieuwe halte van.
Kijk, het feit dat man en vrouw qua denkwijzen and such dichter bij mekaar liggen dan ooit, mag dan voor wel hip-hoi zijn, maar u vergeet 1 ding: Vrouwen komen van Venus, mannen van Mars en blijkbaar vinden Martianen het tegenwoordig leuker om als Venusiaan te denken en te handelen; dan Martiaan te blijven en een heilig respect te hebben voor de bevolking van Venus.
En ik zal m'n best doen om daar voor te streven (with God as my witness, mocht ik erin geloven tenminste) en dat zal ik blijven doen zolang mannen vrouwen slaan (u spreekt mij maar n's aan over het "Marktrock-avontuur van 2 jaar geleden), zolang het bij mannen aan respect ontbreekt voor vrouwen, en zolang vrouwen gaan verkondigen dat alle mannen klootzakken zijn omdat het hun mankeert aan respect. En geef mij verdomme af en toe de kans om u allen te behandelen als prinsessen. Jesus Christ. Op m'n erewoord, en in tegenstelling tot de meesten is dat van mij nog HEILIG (hallelujah).En aan alle mannen: It is a man's world... it is a man's world... but it wouldn't be nothing, nothing without a woman or a girl.
Bon, Lawrence geeft cursussen aan beginners over etiquette, hij geeft een inzicht in zijn eigen erecode (waar hij heilig aan vasthoudt) en na afloop krijgt u, beste man, een eigen persoonlijk diploma-certificaat toegereikt. Reserveer tijdig, want het zal een stormloop worden!
Mais soit, even wat frustraties afgereageerd. Genoeg erover. Ik stop er weer even mee. De volgende blog zal wel weer in de lijn van de vorige blogs staan. Dit was even een tussendoortje. En ik laat u achter met een foto van mij. Kwestie van ook n's wat "whory" en stoer te doen.
Tip: zet ondertussen ook even de laatste nieuwe track van Lawry FM op. Kwestie van ook n's naar goeie muziek te luisteren.
woensdag 7 november 2007
Free Bird
Bon
**Kuch**
Ik beschouw mijzelf niet als de meest geletterde mens op Aarde. Ik ben niet iemand die luidkeels kan verkondigen dat "de pen machtiger is dan het zwaard". Verre van zelfs. Als zogenaamde "soldier by mind" kan ik zelfs niet meer dan aanhanger zijn van Von Clausewitz's stelling "Der Krieg ist eine bloße Fortsetzung der Politik mit anderen Mitteln" (waarmee zoals sommigen denken niet bedoeld wordt dat hij hiermee bedoelde dat waar de politiek 'faalt', de oorlogsmachine moet ingrijpen; maar wel dat de twee coherent zijn aan mekaar). De pen en het zwaard gaat soms hand in hand.
Vooraleer deze blog omslaat in een analyse van "Vom Kriege", zal ik maar onmiddellijk to the point komen van deze blogpost.
Het valt zoals ik aanhaalde, soms moeilijk voor mij om mezelf uit te drukken onder woorden.
Zoals sommigen van mijn bloglezers reeds konden ontdekken, zijn het merendeel van de verwoordingen die ik in het dagdagelijks schrijven gebruik, allesbehalve adequaat om mijn achterliggende gevoelens ten volle uit te drukken.
Maar vandaag wil ik wederom mezelf voor de haaien smijten, en zal ik proberen een degelijk, serieus schrijfsel voor u, lezer, achter te laten.
Het idee van de zogenaamde "odes", die u enkele posts geleden kon ontdekken; heeft mij op het idee gebracht om dit begrip, dat voordien als zijnde een eenmalige gebeurtenis heel waarschijnlijk samen met al die andere ideëen die door mijn hoofd spookten in de vergeetput zouden worden gegooid, deze keer te behouden en er wel degelijk iets serieus van te maken. (lange zin hè).
Het aanbod van een 'ode' kwam uiteindelijk in een stroomversnelling met een gebeurtenis die vorige week het leven van enkele mensen op hun kop zette, nl. het overlijden van de grootvader van Karen (voor degenen die haar niet kennen: de wederhelft van Benny. Voor degenen die hem dan weer niet kennen: kijk naar de 1 november-blog).
Ik moet sommigen teleurstellen (helaas, helaas). Ik heb al wel vaker gezegd dat ik echt geen rijmpjes meer ga maken. Zeker in dit geval vind ik dat allesbehalve "gepast".
Maar bon...
Eigenlijk had ik nog nooit eerder gehoord over de "bompa", tot op het ogenblik dat hij opgenomen werd in het ziekenhuis. En om eerlijk te zijn had ik in eerste instantie nog wel in gedachte dat het wel allemaal goed zou komen. Dat kwam eerlijk gezegd uit ervaring, aangezien ik de voorbije jaren heel frequent het ziekenhuis heb mogen bezoeken, aangezien m'n beide grootouders het in die periode niet echt zo goed stelden. M'n eerste èchte rij-ervaringen (na het behalen van m'n theorie-examen) heb ik opgedaan door ofwel met m'n grootvader, ofwel met m'n grootmoeder naar het ziekenhuis te rijden. Een keer lagen ze er zelfs alletwee voor een week (of twee, kan ook). En dan nog het midden in de nacht opstaan, om naar de spoedafdeling te rijden. De MUG (Medische Urgentie Groep) die een paar keer aan de deur stond met zwaaiende lichten.
Daarom dat ik bij het horen van "naar het ziekenhuis" nooit echt meer een gevoel van echte "hulpeloosheid" had.
Tot natuurlijk het woord 'terminaal' naar voren springt. Een van de meest gevreesde en gehate woorden in 's mens woordenschat. Natuurlijk kunnen er altijd wonderen gebeuren en komen de dokters met goed nieuws... Maar om even cru en rechtuit te zijn: In het merendeel van de gevallen is het slechts ijdele hoop om op zo'n dingen te rekenen.
Laat het even duidelijk zijn... wanneer ik zoiets te horen krijg zal ik echt niet vervallen in het verkondigen van dingen als "ooh, dat is gewoon kei erg!" of "ocharme". Wanneer je zo'n dingen zelf te horen hebt gekregen, dan zal je beseffen dat die woorden de zaken er ècht niet beter op maken. Tenzij je jezelf graag in een slachtoffer-rol wil steken en de zieligaard wilt uithangen (en laat het even duidelijk zijn dat ik daar allesbehalve (!!!) Karen mee bedoel).
Maar bon, natuurlijk kan je als man aan de zijlijn niets doen, behalve wachten. En een paar dagen het nieuws krijgen dat het gevreesde gebeurd is.
Nu ja... om even af te ronden (ik vind gespreksonderwerpen als deze nooit echt de meest leuke om iets over te schrijven, waarvoor mijn welgemeend excuus) op mijn eigen manier:
Ik heb hier een flesje Chablis geopend uit het jaar 2005. Na eerste voorproeving moet ik zeggen dat het een evenwichtig wijntje is. De afdronk op zich is (itt tot mijn verwachtingen) verrassend lekker...
Ik heb net een glasje ingeschonken. De temperatuur is perfect. Nog heel even dit opzetten. En hierbij hef ik even het glas en verkondig ik:
Ik ken u helaas amper, ik heb u nooit gezien of gesproken; maar het feit dat u in alle liefde zal herdacht worden zegt genoeg over de manier waarop u geleefd hebt.
Cheers, mate. You will be missed.
A brief candle; both ends burning
An endless mile; a bus wheel turning
A friend to share the lonesome times
A handshake and a sip of wine
So say it loud and let it ring
We are all a part of everything
The future, present and the past
Fly on proud bird
You're free at last.
(Charlie Daniëls,
vlak voor de begrafenis van
Ronnie Van Zant van Lynyrd Skynyrd)
**Kuch**
Ik beschouw mijzelf niet als de meest geletterde mens op Aarde. Ik ben niet iemand die luidkeels kan verkondigen dat "de pen machtiger is dan het zwaard". Verre van zelfs. Als zogenaamde "soldier by mind" kan ik zelfs niet meer dan aanhanger zijn van Von Clausewitz's stelling "Der Krieg ist eine bloße Fortsetzung der Politik mit anderen Mitteln" (waarmee zoals sommigen denken niet bedoeld wordt dat hij hiermee bedoelde dat waar de politiek 'faalt', de oorlogsmachine moet ingrijpen; maar wel dat de twee coherent zijn aan mekaar). De pen en het zwaard gaat soms hand in hand.
Vooraleer deze blog omslaat in een analyse van "Vom Kriege", zal ik maar onmiddellijk to the point komen van deze blogpost.
Het valt zoals ik aanhaalde, soms moeilijk voor mij om mezelf uit te drukken onder woorden.
Zoals sommigen van mijn bloglezers reeds konden ontdekken, zijn het merendeel van de verwoordingen die ik in het dagdagelijks schrijven gebruik, allesbehalve adequaat om mijn achterliggende gevoelens ten volle uit te drukken.
Maar vandaag wil ik wederom mezelf voor de haaien smijten, en zal ik proberen een degelijk, serieus schrijfsel voor u, lezer, achter te laten.
Het idee van de zogenaamde "odes", die u enkele posts geleden kon ontdekken; heeft mij op het idee gebracht om dit begrip, dat voordien als zijnde een eenmalige gebeurtenis heel waarschijnlijk samen met al die andere ideëen die door mijn hoofd spookten in de vergeetput zouden worden gegooid, deze keer te behouden en er wel degelijk iets serieus van te maken. (lange zin hè).
Het aanbod van een 'ode' kwam uiteindelijk in een stroomversnelling met een gebeurtenis die vorige week het leven van enkele mensen op hun kop zette, nl. het overlijden van de grootvader van Karen (voor degenen die haar niet kennen: de wederhelft van Benny. Voor degenen die hem dan weer niet kennen: kijk naar de 1 november-blog).
Ik moet sommigen teleurstellen (helaas, helaas). Ik heb al wel vaker gezegd dat ik echt geen rijmpjes meer ga maken. Zeker in dit geval vind ik dat allesbehalve "gepast".
Maar bon...
Eigenlijk had ik nog nooit eerder gehoord over de "bompa", tot op het ogenblik dat hij opgenomen werd in het ziekenhuis. En om eerlijk te zijn had ik in eerste instantie nog wel in gedachte dat het wel allemaal goed zou komen. Dat kwam eerlijk gezegd uit ervaring, aangezien ik de voorbije jaren heel frequent het ziekenhuis heb mogen bezoeken, aangezien m'n beide grootouders het in die periode niet echt zo goed stelden. M'n eerste èchte rij-ervaringen (na het behalen van m'n theorie-examen) heb ik opgedaan door ofwel met m'n grootvader, ofwel met m'n grootmoeder naar het ziekenhuis te rijden. Een keer lagen ze er zelfs alletwee voor een week (of twee, kan ook). En dan nog het midden in de nacht opstaan, om naar de spoedafdeling te rijden. De MUG (Medische Urgentie Groep) die een paar keer aan de deur stond met zwaaiende lichten.
Daarom dat ik bij het horen van "naar het ziekenhuis" nooit echt meer een gevoel van echte "hulpeloosheid" had.
Tot natuurlijk het woord 'terminaal' naar voren springt. Een van de meest gevreesde en gehate woorden in 's mens woordenschat. Natuurlijk kunnen er altijd wonderen gebeuren en komen de dokters met goed nieuws... Maar om even cru en rechtuit te zijn: In het merendeel van de gevallen is het slechts ijdele hoop om op zo'n dingen te rekenen.
Laat het even duidelijk zijn... wanneer ik zoiets te horen krijg zal ik echt niet vervallen in het verkondigen van dingen als "ooh, dat is gewoon kei erg!" of "ocharme". Wanneer je zo'n dingen zelf te horen hebt gekregen, dan zal je beseffen dat die woorden de zaken er ècht niet beter op maken. Tenzij je jezelf graag in een slachtoffer-rol wil steken en de zieligaard wilt uithangen (en laat het even duidelijk zijn dat ik daar allesbehalve (!!!) Karen mee bedoel).
Maar bon, natuurlijk kan je als man aan de zijlijn niets doen, behalve wachten. En een paar dagen het nieuws krijgen dat het gevreesde gebeurd is.
Nu ja... om even af te ronden (ik vind gespreksonderwerpen als deze nooit echt de meest leuke om iets over te schrijven, waarvoor mijn welgemeend excuus) op mijn eigen manier:
Ik heb hier een flesje Chablis geopend uit het jaar 2005. Na eerste voorproeving moet ik zeggen dat het een evenwichtig wijntje is. De afdronk op zich is (itt tot mijn verwachtingen) verrassend lekker...
Ik heb net een glasje ingeschonken. De temperatuur is perfect. Nog heel even dit opzetten. En hierbij hef ik even het glas en verkondig ik:
Ik ken u helaas amper, ik heb u nooit gezien of gesproken; maar het feit dat u in alle liefde zal herdacht worden zegt genoeg over de manier waarop u geleefd hebt.
Cheers, mate. You will be missed.
A brief candle; both ends burning
An endless mile; a bus wheel turning
A friend to share the lonesome times
A handshake and a sip of wine
So say it loud and let it ring
We are all a part of everything
The future, present and the past
Fly on proud bird
You're free at last.
(Charlie Daniëls,
vlak voor de begrafenis van
Ronnie Van Zant van Lynyrd Skynyrd)
@ Benny: Just give her a hug once in a while. Of ik bitch-slap u tot in Tokyo.
@ De geïnteresseerden: Nieuwe blog volgt asap. Odes mogen nog altijd aangevraagd worden, maar liefst niet te veel over onderwerpen als deze. Ik wil het gerust doen, maar ik word er zelf niet bepaald al te happy van.
@ De geïnteresseerden: Nieuwe blog volgt asap. Odes mogen nog altijd aangevraagd worden, maar liefst niet te veel over onderwerpen als deze. Ik wil het gerust doen, maar ik word er zelf niet bepaald al te happy van.
zondag 4 november 2007
G:MT
Opnieuw geen "echte" blog, maar wel een film die ik persoonlijk prachtig vind.
G:MT oftewel Greenwich Mean Time (1998)
Even waarschuwen: Het is geen "happy" film. Ik zou het eerder op drama houden. Maar alles aan deze Britse film is gewoon geweldig. Vooral de muziek dan (ideaal voor Acid-Jazz en Jungle liefhebbers).
Deel 1
Deel 2
G:MT oftewel Greenwich Mean Time (1998)
Even waarschuwen: Het is geen "happy" film. Ik zou het eerder op drama houden. Maar alles aan deze Britse film is gewoon geweldig. Vooral de muziek dan (ideaal voor Acid-Jazz en Jungle liefhebbers).
Deel 1Deel 2
vrijdag 2 november 2007
Neusje dicht en Tsjakkaaa!
Sorry, dit moest ik ff posten. Al redelijk oud filmpje, maar sjeez...
Sorry :P
Sorry :P
donderdag 1 november 2007
Foto's van de voorbije dagen
Vrienden en vriendinnen, ik heb uw hulp nodig.
Het zit zo:
Op 27 november 2007 moet ik in de Fakbar Letteren (Blijde Inkomsstraat 11, 3000 Leuven) mijn hele muziekkennis (en het hele repertoire aanwezig op mijn computer) om "plaatjes te draaien" op de thema-avond, samen met de heer Bert Tops. In dit geval "Koude-Oorlog-Avond". Al bij al wilt dat zeggen: muziek van 50's tot 90's(begin 90's. We willen geen marginale rotzooi zoals Saturday Night van Whigfield (wat '95 is overigens).
Welnu, ik heb gehoord dat er die dag een muur zal geconstrueerd worden (voor de Historianen en fakbar-letteren-bezoekers: op dezelfde plaats als de tussenmuur vóór de renovatie-werken).
Om middernacht zal deze muur hetzelfde lot ondergaan als de muur die op 9 november '89 viel (weg ermee!).
Deze symbolische daad MOET natuurlijk ondersteund worden door een bijpassend nummer. En daar heb ik wat hulp bij nodig. Vooral dan aangezien het aanbod aan nummers zo extensief is dat ik zelf geen idee heb wat ik zou kunnen gebruiken.
Om maar enkele voorbeeldjes te geven: "Another Brick in the Wall" van Pink Floyd, "I Want to Break Free" van Queen, "Keep On Rockin' In the Free World" van Neil Young, etc etc
In eerste instantie leek "Deutschland Über Alles" nog goed, maar dat is net iets tè hè :P.
Maar zodus, indien u wilt mag u in de comments nog wat suggesties aanreiken. Bert reikte nog "Wind of Change" van The Scorpions" aan, maar ik 'denk' dat dat misschien iets te sereen is.
Ach, laat iets weten. Doe mij ook n's een pleziertje, ik zal u er heel dankbaar voor zijn!
En natuurlijk verwacht ik u allen de 27ste in de Fak!
Ok, de blog wacht. Daar gaan we maar weer :)
--------------------------------------------
Excursie doorheen Leuven, ik had een van m'n fototoestellen mee. Enjoy!
Stuk van de bibliotheek van Leuven
Achtste verdieping van het Letterengebouw (Erasmushuis, Blijde Inkomststraat numero 21, 3000 Leuven). Op zoek naar het Spook van Letteren.
In de verte de Sint-Pieters Kerk. Stichting in 986 en daarmee de oudste kerk van Leuven.
D'Aa Met (De Oude Markt). Redelijk donkere foto (het begon dan ook donker te worden ^^).
De befaamde (en beruchte) kotmadam op de Oude Markt. Waar is de tijd (drie jaar geleden of zo) dat we ons naast haar vleiden om het vrouwelijk schoon dat voorbij kwam grondig te bestuderen ^^.
De Blokhut. Mijn eerste pint. En dan bleek het nog Jupiler te zijn ook :D
Eerlijk gezegd pure schaamte van mijn kant, als Stella-liefhebber.
Een van de aula's van de Valck. Al jarenlang ons favoriete speelterrein. (en ja, dat is Benny daar vanvoor).
Fun with lasers. "Kijk Benny, dan ben je een èchte Hindoe!"
Dames, dit zegt héél waarschijnlijk meer dan genoeg :P
Dit voelt zo bekend aan...
Mijn "acte de présence" vooraan smaakte naar meer.
Het station.
En langs de andere kant.
En dat was het dan weer. Berichtgeving over Halloween volgt nog in de volgende Blog!
Het zit zo:
Op 27 november 2007 moet ik in de Fakbar Letteren (Blijde Inkomsstraat 11, 3000 Leuven) mijn hele muziekkennis (en het hele repertoire aanwezig op mijn computer) om "plaatjes te draaien" op de thema-avond, samen met de heer Bert Tops. In dit geval "Koude-Oorlog-Avond". Al bij al wilt dat zeggen: muziek van 50's tot 90's(begin 90's. We willen geen marginale rotzooi zoals Saturday Night van Whigfield (wat '95 is overigens).
Welnu, ik heb gehoord dat er die dag een muur zal geconstrueerd worden (voor de Historianen en fakbar-letteren-bezoekers: op dezelfde plaats als de tussenmuur vóór de renovatie-werken).
Om middernacht zal deze muur hetzelfde lot ondergaan als de muur die op 9 november '89 viel (weg ermee!).
Deze symbolische daad MOET natuurlijk ondersteund worden door een bijpassend nummer. En daar heb ik wat hulp bij nodig. Vooral dan aangezien het aanbod aan nummers zo extensief is dat ik zelf geen idee heb wat ik zou kunnen gebruiken.
Om maar enkele voorbeeldjes te geven: "Another Brick in the Wall" van Pink Floyd, "I Want to Break Free" van Queen, "Keep On Rockin' In the Free World" van Neil Young, etc etc
In eerste instantie leek "Deutschland Über Alles" nog goed, maar dat is net iets tè hè :P.
Maar zodus, indien u wilt mag u in de comments nog wat suggesties aanreiken. Bert reikte nog "Wind of Change" van The Scorpions" aan, maar ik 'denk' dat dat misschien iets te sereen is.
Ach, laat iets weten. Doe mij ook n's een pleziertje, ik zal u er heel dankbaar voor zijn!
En natuurlijk verwacht ik u allen de 27ste in de Fak!
Ok, de blog wacht. Daar gaan we maar weer :)
--------------------------------------------
Excursie doorheen Leuven, ik had een van m'n fototoestellen mee. Enjoy!
Stuk van de bibliotheek van Leuven
Achtste verdieping van het Letterengebouw (Erasmushuis, Blijde Inkomststraat numero 21, 3000 Leuven). Op zoek naar het Spook van Letteren.
In de verte de Sint-Pieters Kerk. Stichting in 986 en daarmee de oudste kerk van Leuven.
D'Aa Met (De Oude Markt). Redelijk donkere foto (het begon dan ook donker te worden ^^).
De befaamde (en beruchte) kotmadam op de Oude Markt. Waar is de tijd (drie jaar geleden of zo) dat we ons naast haar vleiden om het vrouwelijk schoon dat voorbij kwam grondig te bestuderen ^^.
De Blokhut. Mijn eerste pint. En dan bleek het nog Jupiler te zijn ook :DEerlijk gezegd pure schaamte van mijn kant, als Stella-liefhebber.
Een van de aula's van de Valck. Al jarenlang ons favoriete speelterrein. (en ja, dat is Benny daar vanvoor).
Fun with lasers. "Kijk Benny, dan ben je een èchte Hindoe!"
Dames, dit zegt héél waarschijnlijk meer dan genoeg :PDit voelt zo bekend aan...
Mijn "acte de présence" vooraan smaakte naar meer.
Het station.
En langs de andere kant.En dat was het dan weer. Berichtgeving over Halloween volgt nog in de volgende Blog!
maandag 29 oktober 2007
zondag 28 oktober 2007
Een intellectueel tussendoortje
"3 uur 's nachts. Wat zit ik hemelsnaam nog achter de pc te doen", denkt Lawrence. Hij grinnikt even. Zijn bioritme is na een paar maanden laat slapengaan, compleet om zeep. Maar het enige wat de man zich afvraagt is of hij naar bed gaat, of gewoon een nachtje doordoet. Z'n vader vertrekt voor een dagje naar Antwerpen, samen met z'n vriendin en Lawrence's grootouders. Ideaal dus om doorheen de dag wat slaap in te halen. Valt toch niet veel anders te doen op een eenzame zondag. Alternatieven zijn er amper in het achterlijke boerenhol dat Rillaar heet.
Hij strijkt even met z'n hand door z'n baardhaar. "Okay, dit moet ik morgen dringend bijknippen. En mezelf scheren mag ook nog wel n's een keer."
Een baard van een week is niet bepaald uitzonderlijk.
Terwijl doorheen de speakers "Nessun Dorma" weerklinkt, de fantastische aria uit Puccini's Turandot.
Nessun dorma! Nessun dorma! (Niemand moet slapen, niemand moet slapen,)
Tu pure, o, Principessa, (Zelfs jij, oh Prinses,)
nella tua fredda stanza, (In jouw koude kamer,)
guardi le stelle (staar naar de sterren,)
che tremano d'amore (welke trillen van de liefde)
e di speranza. (en hoop.)
(Paul Potts optreden voor "Britain's Got Talent (en winnaar). Ooit al gepost in deze blog)
Het doet hem om een of andere redenterugdenken aan de tijd toen hij Nabucco zag in een van de Opera-huizen van Kraków (Krakau), een van de grote cultuurcentra van Europa. Hoewel zowel zijn Italiaans als Pools niet bepaald voldeden om het verhaal volledig verstaanbaar te krijgen, had hij toch vooral genoten van de opvoering van de enige aria die hij kende uit Verdi's meesterwerk: "Va Pensiero" (Het slavenkoor).
Nu moet u als lezer natuurlijk niet onmiddellijk denken dat Lawrence een opera-expert is. Nee hoor, verre van zelfs. Hoewel zijn vader een bijzonder liefhebber is van deze klassieke muziek-soort, en er regelmatig cultuurboekjes in de bus vallen die Lawrence wel n's gretig durft doorlezen... voelt hij zich nog altijd beter bij de gouwe ouwe Rockmuziek.
Z'n gedachten dwalen terug naar het gezegende jaar 2006. De tijd van Werchter. De tijd dat hij zowel The Who als Robert Plant (Led Zeppelin) te zien kreeg. Die muziek intrigeerde hem zo hard dat een jaar later deze twee groepen prominent aanwezig waren. Naast Creedence Clearwater Revival, de favoriet van z'n moeder. Maar The Who en Led Zeppelin... Ze zouden altijd zijn favorieten zijn. No doubt 'bout that.
"Won't Get Fooled Again" zou later nog bekend staan als de zogenaamde 'theme-tune' van CSI Miami.
En natuurlijk mag ook "Stairway to Heaven" van Led Zeppelin niet ontbreken. Het lied met de beste gitaarsolo ooit (waarvoor dank, geachte heer Jimmy Page), naast "free Bird" van Lynyrd Skynyrd. En hoewel dit nummer an sich veel te hard overhyped wordt (even voor de duidelijkheid: dit is niet het enige nummer dat Led Zeppelin ooit geschreven heeft. Dit is gewoon het meest "approachable" voor de "gewone massa". Overcommercialisatie zuigt.)
En om even over te schakelen op 1ste persoon: dit nummer voelt gewoon machtig in een nachtelijke sfeer. Vreselijk relaxed. Chill. Jimmy Page in de weer zien met z'n Gibson EDS-1275... Hij bespeelde deze gitaar vooral bij Stairway to Heaven aangezien in dit nummer normaal zowel een 6- als 12-snarige gitaar gebruikt diende te worden. Een double neck met onderaan een 6-snaar en bovenaan een 12-snaar loste dat probleem onmiddellijk op. Zo, dan leert u als lezer ook weer maar n's iets bij.
Even tussendoor een kleine bedenking. Ik kwam net voorbij een clipje over 9/11 (nine eleven), en opeens kwam er iets in me op van "is het nu echt al zo lang geleden?" Raar dat ik er nu opeens aan denk, maar om even stil te staan bij het feit dat er nu al jongens en meisjes op de wereld rondlopen die goed kunnen lezen en schrijven, die nu al over de vermenigvuldigingstafels leren... dat zij geboren werden toen ik thuis aan de buis gekluisterd hing wachtend op nieuws over Ground Zero. Sjeez, het is de eerlijk gezegd de eerste keer dat ik er echt bij stilsta.
Intussen zijn er sinds die datum 6 jaar verstreken. De oorlog in Afghanistan duurt ondertussen al even lang. De oorlog in Irak is intussen ook al weer aan z'n vierde jaartje begonnen (en half). Ik moet Nina Simone gelijk geven... "Who Knows Where the Time Goes".
En na al die tijd moet ik nog altijd denken aan de hypocrisie van het hele gedoe. Ik kan me nog goed herinneren hoe op het ogenblik dat Operation Iraqi Freedom net van start was gegaan, op school twee minuten stilte werd gehouden. Ik vraag me nog altijd af waarom. Ik wil er, met veel plezier, op wijzen dat momenteel op het Afrikaanse continent 17 landen diep in de problemen zitten (zijnde: Ivoorkust, Guinea, Liberia, Nigeria, Sierra Leone, Togo, Eritrea, Ethiopië, Somalië, Sudan, Uganda, Burundi, Congo, Rwanda, Algerije, Angola en Zimbabwe.)
Van nature denk ik er het mijne van. Misschien dat sommigen van ons dat ook beter n's zouden doen.
En dit was dan ooit een kolonie van ons. En m'n grootvader had er in de "Roaring Sixties" bijna naartoe gemoeten.
Fucked up.
Bastards.
Anyways, made up my mind. Kruip er toch maar ff in.
Dag erna
20:10
Op Youtube weer maar n's een mooi politiek stukje gevonden. Zelfs een héél mooi stukje. Hierin vind ik net de stukjes argumentatie die ikzelf ook meer dan genoeg aanhaal om de negatieve standpunten verder te bekritiseren. Of hoe Hicham El Mzairh, die 9.5 jaar geleden naar België kwam (vanuit Marokko) en momenteel VLD'er is. Chapeau wat die mens zegt.
"Ik hoop dat zo’n Annemans oren heeft naar wat ik vertel. En als dat niet zo is, kijk ik extreem-rechts nog altijd liever recht in de ogen dan dat ze veilig vanachter mijn rug roepen dat ze mij en andere allochtonen haten."
Kijken maar.
-----------------------------------------------------
Ode aan Magali
Belofte maakt schuld. :)
Als toekomstige collega, en heel goede vriendin,
Toch niet al te braaf, maar een beetje tussenin,
Werkend aan de klachtenbalie, in de Brusselse Makro,
Wel een beetje stoer, maar ach, net als mij, houden we maar zo!
Meer into boenk dan into rock, een beetje désolé.
Maar bij het volgend rock-concert dan gaat ge maar ns mee. (wees daar maar zeker van ;) )
Alle ogen op de foto, want ja het is de die,
En dit was dus mijn ode, de Ode aan Magali.
Applaus applaus!!! Zolang we later maar samen in de klas zitten, hè schat? *wink*
Want dat wordt kick-ass.
En ik weet dat ik 'm al doorgestuurd heb, maar speciaal voor u (om het af te maken), nog een keer de "Mars van de Belgische Gendarmerie (met dank aan Boris, onze huidige "cop").
Ok, ik ben sowieso al geen rijmman (verre van zelfs, *wink wink*), maar voor een keertje mag het wel n's een keer hè. Dan heb ik mijn goeie daad ook weer maar n's gedaan ("At your service", zoals wijlen P. Fortuyn het zou zeggen).
Voor de mensen die ook een keer een "ode" willen krijgen op deze blog: u mag in de comments altijd aan aanvraag achterlaten. Die zal na onmiddellijke behandeling, geprocessed worden en in de volgende blog mag u zich dan vergapen aan een stukje tekst dat SPECIAAL aan u opgedragen werd!
Als dat geen mooi cadeau is.
En natuurlijk kan u ook zo'n prachtige ode cadeau doen aan iemand. Vrienden, familie, vijanden,... ze mogen allemaal meedelen in het plezier!
Dus profiteer ervan en vraag uw Ode vandaag nog aan!
(niet cummuleerbaar voor andere aanbiedingen in de Dog of War-catalogus. Deze aanbieding mag na aanvraag ook niet teruggenomen werden.)
Cheers ya'all, en tot de volgende keer!
Hij strijkt even met z'n hand door z'n baardhaar. "Okay, dit moet ik morgen dringend bijknippen. En mezelf scheren mag ook nog wel n's een keer."
Een baard van een week is niet bepaald uitzonderlijk.
Terwijl doorheen de speakers "Nessun Dorma" weerklinkt, de fantastische aria uit Puccini's Turandot.
Nessun dorma! Nessun dorma! (Niemand moet slapen, niemand moet slapen,)
Tu pure, o, Principessa, (Zelfs jij, oh Prinses,)
nella tua fredda stanza, (In jouw koude kamer,)
guardi le stelle (staar naar de sterren,)
che tremano d'amore (welke trillen van de liefde)
e di speranza. (en hoop.)
(Paul Potts optreden voor "Britain's Got Talent (en winnaar). Ooit al gepost in deze blog)
Het doet hem om een of andere redenterugdenken aan de tijd toen hij Nabucco zag in een van de Opera-huizen van Kraków (Krakau), een van de grote cultuurcentra van Europa. Hoewel zowel zijn Italiaans als Pools niet bepaald voldeden om het verhaal volledig verstaanbaar te krijgen, had hij toch vooral genoten van de opvoering van de enige aria die hij kende uit Verdi's meesterwerk: "Va Pensiero" (Het slavenkoor).
Nu moet u als lezer natuurlijk niet onmiddellijk denken dat Lawrence een opera-expert is. Nee hoor, verre van zelfs. Hoewel zijn vader een bijzonder liefhebber is van deze klassieke muziek-soort, en er regelmatig cultuurboekjes in de bus vallen die Lawrence wel n's gretig durft doorlezen... voelt hij zich nog altijd beter bij de gouwe ouwe Rockmuziek.
Z'n gedachten dwalen terug naar het gezegende jaar 2006. De tijd van Werchter. De tijd dat hij zowel The Who als Robert Plant (Led Zeppelin) te zien kreeg. Die muziek intrigeerde hem zo hard dat een jaar later deze twee groepen prominent aanwezig waren. Naast Creedence Clearwater Revival, de favoriet van z'n moeder. Maar The Who en Led Zeppelin... Ze zouden altijd zijn favorieten zijn. No doubt 'bout that.
"Won't Get Fooled Again" zou later nog bekend staan als de zogenaamde 'theme-tune' van CSI Miami.
En natuurlijk mag ook "Stairway to Heaven" van Led Zeppelin niet ontbreken. Het lied met de beste gitaarsolo ooit (waarvoor dank, geachte heer Jimmy Page), naast "free Bird" van Lynyrd Skynyrd. En hoewel dit nummer an sich veel te hard overhyped wordt (even voor de duidelijkheid: dit is niet het enige nummer dat Led Zeppelin ooit geschreven heeft. Dit is gewoon het meest "approachable" voor de "gewone massa". Overcommercialisatie zuigt.)
En om even over te schakelen op 1ste persoon: dit nummer voelt gewoon machtig in een nachtelijke sfeer. Vreselijk relaxed. Chill. Jimmy Page in de weer zien met z'n Gibson EDS-1275... Hij bespeelde deze gitaar vooral bij Stairway to Heaven aangezien in dit nummer normaal zowel een 6- als 12-snarige gitaar gebruikt diende te worden. Een double neck met onderaan een 6-snaar en bovenaan een 12-snaar loste dat probleem onmiddellijk op. Zo, dan leert u als lezer ook weer maar n's iets bij.
Even tussendoor een kleine bedenking. Ik kwam net voorbij een clipje over 9/11 (nine eleven), en opeens kwam er iets in me op van "is het nu echt al zo lang geleden?" Raar dat ik er nu opeens aan denk, maar om even stil te staan bij het feit dat er nu al jongens en meisjes op de wereld rondlopen die goed kunnen lezen en schrijven, die nu al over de vermenigvuldigingstafels leren... dat zij geboren werden toen ik thuis aan de buis gekluisterd hing wachtend op nieuws over Ground Zero. Sjeez, het is de eerlijk gezegd de eerste keer dat ik er echt bij stilsta.
Intussen zijn er sinds die datum 6 jaar verstreken. De oorlog in Afghanistan duurt ondertussen al even lang. De oorlog in Irak is intussen ook al weer aan z'n vierde jaartje begonnen (en half). Ik moet Nina Simone gelijk geven... "Who Knows Where the Time Goes".
En na al die tijd moet ik nog altijd denken aan de hypocrisie van het hele gedoe. Ik kan me nog goed herinneren hoe op het ogenblik dat Operation Iraqi Freedom net van start was gegaan, op school twee minuten stilte werd gehouden. Ik vraag me nog altijd af waarom. Ik wil er, met veel plezier, op wijzen dat momenteel op het Afrikaanse continent 17 landen diep in de problemen zitten (zijnde: Ivoorkust, Guinea, Liberia, Nigeria, Sierra Leone, Togo, Eritrea, Ethiopië, Somalië, Sudan, Uganda, Burundi, Congo, Rwanda, Algerije, Angola en Zimbabwe.)
Van nature denk ik er het mijne van. Misschien dat sommigen van ons dat ook beter n's zouden doen.
En dit was dan ooit een kolonie van ons. En m'n grootvader had er in de "Roaring Sixties" bijna naartoe gemoeten.
Fucked up.
Bastards.
Anyways, made up my mind. Kruip er toch maar ff in.
Dag erna
20:10
Op Youtube weer maar n's een mooi politiek stukje gevonden. Zelfs een héél mooi stukje. Hierin vind ik net de stukjes argumentatie die ikzelf ook meer dan genoeg aanhaal om de negatieve standpunten verder te bekritiseren. Of hoe Hicham El Mzairh, die 9.5 jaar geleden naar België kwam (vanuit Marokko) en momenteel VLD'er is. Chapeau wat die mens zegt.
"Ik hoop dat zo’n Annemans oren heeft naar wat ik vertel. En als dat niet zo is, kijk ik extreem-rechts nog altijd liever recht in de ogen dan dat ze veilig vanachter mijn rug roepen dat ze mij en andere allochtonen haten."
Kijken maar.
-----------------------------------------------------
Ode aan Magali
Belofte maakt schuld. :)
Als toekomstige collega, en heel goede vriendin,
Toch niet al te braaf, maar een beetje tussenin,
Werkend aan de klachtenbalie, in de Brusselse Makro,
Wel een beetje stoer, maar ach, net als mij, houden we maar zo!
Meer into boenk dan into rock, een beetje désolé.
Maar bij het volgend rock-concert dan gaat ge maar ns mee. (wees daar maar zeker van ;) )
Alle ogen op de foto, want ja het is de die,
En dit was dus mijn ode, de Ode aan Magali.
Applaus applaus!!! Zolang we later maar samen in de klas zitten, hè schat? *wink*
Want dat wordt kick-ass.
En ik weet dat ik 'm al doorgestuurd heb, maar speciaal voor u (om het af te maken), nog een keer de "Mars van de Belgische Gendarmerie (met dank aan Boris, onze huidige "cop").
Ok, ik ben sowieso al geen rijmman (verre van zelfs, *wink wink*), maar voor een keertje mag het wel n's een keer hè. Dan heb ik mijn goeie daad ook weer maar n's gedaan ("At your service", zoals wijlen P. Fortuyn het zou zeggen).
Voor de mensen die ook een keer een "ode" willen krijgen op deze blog: u mag in de comments altijd aan aanvraag achterlaten. Die zal na onmiddellijke behandeling, geprocessed worden en in de volgende blog mag u zich dan vergapen aan een stukje tekst dat SPECIAAL aan u opgedragen werd!
Als dat geen mooi cadeau is.
En natuurlijk kan u ook zo'n prachtige ode cadeau doen aan iemand. Vrienden, familie, vijanden,... ze mogen allemaal meedelen in het plezier!
Dus profiteer ervan en vraag uw Ode vandaag nog aan!
(niet cummuleerbaar voor andere aanbiedingen in de Dog of War-catalogus. Deze aanbieding mag na aanvraag ook niet teruggenomen werden.)
Cheers ya'all, en tot de volgende keer!
zaterdag 27 oktober 2007
Dawn of the Schacht
Vandaag Heeft "The Dog of War" drie dingen te vieren:
1. We zitten reeds aan de 43'ste blog sinds 4 juni 2007. Dat is al bijna een half jaar "gezever van een verwarde geest" (en veel gezever ook me dunkt).
2. We hebben de de grens van de 1500 bezoekers overschreden. Natuurlijk kunnen we dit wat relatief nemen. 1500 bezoeken staan niet gelijk aan 1500 individuen, maar hey, het is toch al iets.
3. Gisteren werd de dag afgesloten met een totaal van 116 bezoeken, wat het dagrecord van 86 ruimschoots ingehaald heeft.
En dat vraagt toch om een beetje celebration, hè.
Het merendeel van de bezoekers blijft raar maar waar zelfs terugkomen, ondanks het pseudo-intellectualisme dat onverwijld tentoongespreid wordt in deze blog. Tss tss.
Mais soit, back to the job. Entertainment über alles.
Den doop... den doop...Hij was weer goed dit jaar. Ik kan slechts gokken hoeveel schachtjes er dit jaar zich gewillig lieten dopen. Een stuk of 60 vermoed ik, wat toch wel enigzins "waw" te noemen is, als we vergelijken met vorig jaar ofzo. Mensen zouden zich natuurlijk wel kunnen afvragen van "Maar Lawry, waarom doopt gij mee? Gij zijt toch geen student meer?"
Wel, om onmiddellijk iedereen goed geïnformeerd te hebben: Ik heb mijn doopdiploma drie jaar geleden gehaald (2004-2005). Dit diploma blijft, itt sommige andere kringen, levenslang geldig. Zolang ik dat diploma bovenhaal, mag ik meedopen. En eerlijk gezegd ben ik wel van plan dat nog zolang mogelijk te doen, uit puur traditiegevoel. Of althans toch tot ik getrouwd ben ofzo, en ik veel te hard onder de sloef lig thuis.
En jawel, ik heb geviseerd. In eerste plaats de lieve en sympathieke Evi Wienants (als haar naam zo geschreven wordt tenminste), uit naam van Tim. Het was al koud buiten, en ik heb nog een karton melk uitgekapt in haar hemd ook nog, dus ze moet het echt wel heel koud gehad hebben (maar geen probleem, het was helemaal aan het einde van de voorstelling). En ja... het eitje dat ik in haar decolleté heb laten glijden... Ik hoor weer commentaar in de zin van "ge hebt dat eitje toch goed verspreid met beide handjes zeker?? *wink wink* Maar helaas, beste (mannelijke) vriendjes, dat heb ik niet gedaan. In eerste plaats omdat het ongepast is een dame op zo'n manier te behandelen (hence the title of "Eeuwige Naïeve Held"). Anderzijds heb ik op het dinertje van een week en half geleden Pieter twee eer niet in de ogen gekeken bij het klinken (oorspronkelijk Tsjechische traditie), waardoor ik toch al 14 jaar slechte seks ga hebben, dus wat maakt het uiteindelijk uit :P
En ja Tim, ik heb helemaal op het laatste haar hoofd nog versierd met een hoedje van boterham met hondenvoer, dus job wel héél well done! You owe me a pintje, mate ;)
Ok, daarnaast heb ik de heer Pieter Bollen wel lichtjes geviseerd, maar dat was gewoon omdat meneer eerlijk gezegd zich met momenten niet echt schachterig gedroeg. Heb nadien nog gehoord dat hij meedeed uit "sociale druk", but who the hell cares. Ik heb hem de verrassing van z'n leven bezorgd door op het laatste hem een boterham met vloeibare bakboter in het gezicht te drukken ("niet tegenstribbelen, ge krijgt er toch van!")
Het enige spijtige aan de doop was dat de traditie van het "toespraken houden op de trappen van het stadhuis" er dit jaar niet bijzat wegens zogenaamd 'tijdsgebrek', maar ach, volgend jaar opnieuw hè.
Enkele foto's uit de oude doos (zijnde 2004, mijn doop)
Bol, tegenwoordig te vinden in Österreich, toen met zijn toespraak op de Grote Markt. Het had te maken met homo's, dacht ik. (hmm?)
En ik natuurlijk
hah, dat waren tijden :P
De douche bij ons thuis heeft nog zéker een week nageroken naar de look :P (en nee, schoonmaken hielp echt niet).
Maar bon, dat is het zowat het spannendste wat er in de voorbije paar dagen gebeurd is.
Om even het entertainment-gehalt van deze pseudo-intellectuele-blog even naar omhoog te halen, alhier de South Park-episode "Scott Tenorman Must Die". Waarom? Omdat ik jullie allemaal graag zie!
http://allsp.com/s5/1.html
Anyway, bij de volgende blog komt alweer nieuwe muziek, dus stay tuned!
Cheers!
1. We zitten reeds aan de 43'ste blog sinds 4 juni 2007. Dat is al bijna een half jaar "gezever van een verwarde geest" (en veel gezever ook me dunkt).
2. We hebben de de grens van de 1500 bezoekers overschreden. Natuurlijk kunnen we dit wat relatief nemen. 1500 bezoeken staan niet gelijk aan 1500 individuen, maar hey, het is toch al iets.
3. Gisteren werd de dag afgesloten met een totaal van 116 bezoeken, wat het dagrecord van 86 ruimschoots ingehaald heeft.
En dat vraagt toch om een beetje celebration, hè.
Het merendeel van de bezoekers blijft raar maar waar zelfs terugkomen, ondanks het pseudo-intellectualisme dat onverwijld tentoongespreid wordt in deze blog. Tss tss.
Mais soit, back to the job. Entertainment über alles.
Den doop... den doop...Hij was weer goed dit jaar. Ik kan slechts gokken hoeveel schachtjes er dit jaar zich gewillig lieten dopen. Een stuk of 60 vermoed ik, wat toch wel enigzins "waw" te noemen is, als we vergelijken met vorig jaar ofzo. Mensen zouden zich natuurlijk wel kunnen afvragen van "Maar Lawry, waarom doopt gij mee? Gij zijt toch geen student meer?"
Wel, om onmiddellijk iedereen goed geïnformeerd te hebben: Ik heb mijn doopdiploma drie jaar geleden gehaald (2004-2005). Dit diploma blijft, itt sommige andere kringen, levenslang geldig. Zolang ik dat diploma bovenhaal, mag ik meedopen. En eerlijk gezegd ben ik wel van plan dat nog zolang mogelijk te doen, uit puur traditiegevoel. Of althans toch tot ik getrouwd ben ofzo, en ik veel te hard onder de sloef lig thuis.
En jawel, ik heb geviseerd. In eerste plaats de lieve en sympathieke Evi Wienants (als haar naam zo geschreven wordt tenminste), uit naam van Tim. Het was al koud buiten, en ik heb nog een karton melk uitgekapt in haar hemd ook nog, dus ze moet het echt wel heel koud gehad hebben (maar geen probleem, het was helemaal aan het einde van de voorstelling). En ja... het eitje dat ik in haar decolleté heb laten glijden... Ik hoor weer commentaar in de zin van "ge hebt dat eitje toch goed verspreid met beide handjes zeker?? *wink wink* Maar helaas, beste (mannelijke) vriendjes, dat heb ik niet gedaan. In eerste plaats omdat het ongepast is een dame op zo'n manier te behandelen (hence the title of "Eeuwige Naïeve Held"). Anderzijds heb ik op het dinertje van een week en half geleden Pieter twee eer niet in de ogen gekeken bij het klinken (oorspronkelijk Tsjechische traditie), waardoor ik toch al 14 jaar slechte seks ga hebben, dus wat maakt het uiteindelijk uit :P
En ja Tim, ik heb helemaal op het laatste haar hoofd nog versierd met een hoedje van boterham met hondenvoer, dus job wel héél well done! You owe me a pintje, mate ;)
Ok, daarnaast heb ik de heer Pieter Bollen wel lichtjes geviseerd, maar dat was gewoon omdat meneer eerlijk gezegd zich met momenten niet echt schachterig gedroeg. Heb nadien nog gehoord dat hij meedeed uit "sociale druk", but who the hell cares. Ik heb hem de verrassing van z'n leven bezorgd door op het laatste hem een boterham met vloeibare bakboter in het gezicht te drukken ("niet tegenstribbelen, ge krijgt er toch van!")
Het enige spijtige aan de doop was dat de traditie van het "toespraken houden op de trappen van het stadhuis" er dit jaar niet bijzat wegens zogenaamd 'tijdsgebrek', maar ach, volgend jaar opnieuw hè.
Enkele foto's uit de oude doos (zijnde 2004, mijn doop)
Bol, tegenwoordig te vinden in Österreich, toen met zijn toespraak op de Grote Markt. Het had te maken met homo's, dacht ik. (hmm?)
En ik natuurlijk
hah, dat waren tijden :P
De douche bij ons thuis heeft nog zéker een week nageroken naar de look :P (en nee, schoonmaken hielp echt niet).
Maar bon, dat is het zowat het spannendste wat er in de voorbije paar dagen gebeurd is.
Om even het entertainment-gehalt van deze pseudo-intellectuele-blog even naar omhoog te halen, alhier de South Park-episode "Scott Tenorman Must Die". Waarom? Omdat ik jullie allemaal graag zie!
http://allsp.com/s5/1.html
Anyway, bij de volgende blog komt alweer nieuwe muziek, dus stay tuned!
Cheers!
woensdag 24 oktober 2007
Damn French
Rapportage gebeurtenissen 23/10/2007
Een dag als alle andere. Buiten dan het feit dat ik en Whitey (Timotheus) wederom een mini-roadtrip gedaan hebben om onze status als freak nog wat extra in de verf te zetten. Aldus reden wij om kwart voor elf 's morgens vanuit Leuven richting Mons (Bergen). Alles bij mekaar zo'n kleine 80 km.
Daar aangekomen hebben we eerst zowat een uur rondgereden, op zoek naar de plaats waar we moesten zijn (te danken aan het missen van een idioot kleine afslag), om daarna maar te beslissen eerst iets te eten voor we op ons doel zouden afgaan.
Frieten met een broodje zijn altijd iets geweest dat ik beschouwde als "abstract" en "onfrietkot-achtig", maar het viel goed te eten.
Desondanks... abstract (en te dik gesneden frieten!).
Maar aldus, nadien was het tijd voor het grote werk en trokken we vol goede moed (en volgegeten), naar onze bestemming
Airsoft One
Impasse Montenez 1A
7000 Mons
Alwaar wij veel meer geld uitgaven dan wij oorspronkelijk van zin waren.
-------------------Voor de Freaks --- Al het andere volk: sla dit deel over
We hebben er zowat uur (n half?) binnen rondgewandeld. Het aanbod was niet zooo fantastisch groot, maar ik heb de liefde van m'n leven gezien. Een Remington M870 (G&P). Heb het ding in m'n handen gehad, en ik wist onmiddellijk dat het dit zou worden. M'n liefde voor shotguns heb ik altijd al gehad (begin ik echt een redneck-personaliteit te kweken?), dus eerlijk gezegd ben ik boven budget gegaan en heb ik maar de stap genomen om hem te kopen.
ff een fotootje dat ik daarnet genomen heb (kelder)
Prachtig ding. Stevig, zwaar genoeg en my god, ik sta er stoerder mee dan ik ooit stoer heb kunnen staan 8)
Maar ok, genoeg over die van mij. Whitey zocht voor zichzelf in eerste instantie een G36 Rifle-versie, maar die bleek "op"te zijn. tegenslag, hoewel ik de rifle-versie zelf nog beschouw als "yuck".
De Kurtz-versie bleek dan weer niet naar zijn smaak te zijn, en de C-versie al helemaal niet (vraag me nog altijd af waarom). Uiteindelijk zowat heel de etalage afgegaan, veel dingetjes vastgehouden (KAR-98, joepie). En dan, tenslotte, na heel lang nadenken, besloot Timotheus dat het tijd was om zichzelf de goeie ouwe MP5 aan te schaffen. Beter zo.
Deze, maar dan met vaste stock (sorry Tim, vond op het eerste zicht geen andere foto)
Als de kinderen maar content zijn hè. En het is een schoon ding. En het werkt goe. En Yippi-Ki-Yay motherfuckers!!!
-------------------U mag vanaf hier opnieuw verderlezen ---
Aldus vertrokken we weer vol goede moed huiswaarts. Hoe we het hebben gedaan, geen idee, maar opeens zaten we op de autosnelweg richting Frankrijk. Wat we uiteindelijk pas te weten kwam toen Whitey het bord "France 3 km" zag staan.
Mijn plan was om heel even Frankrijk binnen te rijden, de eerste beste afrit te nemen, om te draaien en terug te rijden. Het enige punt waar we geen rekening mee gehouden hadden was de Franse douane. En to be honest, voorbij een douane komen met een koffer vol spullen die op zich niet bepaald onschuldig lijken... wel eh... u snapt het punt wel.
Eerste gedachte bij het zien van de douane in de verte: "God, ge zijt ne klootzak".
Aan de douane aangekomen:
Douanier: reisreden?
Ik en Tim: we willen hier afdraaien om terug naar België te rijden.
Tim: Richting Brussel
Douanier: Ge weet toch wel dat in die richting Parijs ligt?
(ok, op dat ogenblik kon ik al lichtjes mn lach niet meer inhouden)
Douanier: Ok, zet uw auto maar aan de kant.
(auto aan de kant gezet)
Douanier: Doe die koffer maar open.
(koffer wordt opengedaan)
(Douanier zoekt even door de koffer en vindt een van m'n Cobra PMR's (walkie-talkie?). Nog altijd geen probleem.)
Dan zoekt de Douanier op de achterbank en vindt daar ons speelgoed. En op dat ogenblik... roept hij een deel van de troep douaniers erbij, zodat we even later met een stuk of 10 douaniers rond ons staan. Tim is op dat moment vollop bezig uit te leggen wat alles juist is. Ik zie er op dat ogenblik wel de grap van in :P
De douanier wil ook ff stoer doen door met m'n shotgun rond te paraderen.
Ik wil mezelf echt niet afvragen wat de mensen gedacht hebben die met hun auto's voorbij ons reden, maar wat ik wel weet is dat we foto's hadden moeten nemen :P.
Ik hield wel ten alle tijde zowel m'n ID-kaart en de factuur bij de hand, mocht er iets gebeuren. Maar ik ken de regelgeving omtrent dit soort dingen wel, dus we zaten op safe. En overigens, de douane had het nog nooit gezien, en was eerlijk gezegd heel geïnteresseerd in Tim's uitleg. Job well done lad ;).
Maar sjeez, ik moet Tim gelijk geven: Met mij beleeft ge altijd avonturen :P (of dat nu zo positief is, no idea, but God hates me).
Uiteindelijk zijn we toch nog veilig en wel aangekomen in Leuven.
Ik zet Tim af. Ik ben nog geen tien minuten onderweg... krijg ik telefoontje.
En jawel, Tim's portefeuille lag nog op de achterbank. DAT er ook weer maar n's bij, en dan is het dagje wel gevuld, niet? :P
But hey, that's what makes life interesting.
Daarnaast ook weer nieuwe bril, waardoor de "stoerheids-factor" ook weer extra gestegen is. (Buiten dan het feit dat ik opeens wat als snob overkom). Maar jah, ik weet het. Snob.
Oakley M-Frame. Love it. Punt.
Politiek:
Defensie moet opnieuw budgettair afslanken (en zoals we allen wel weten, gaat dat in eerste plaats onmiddellijk afslanking zijn van het personeel); en dit terwijl onze goeie ouwe minister van landsverdediging, de geachte heer André Flahaut snel even oaangekondigd het vliegtuig kan nemen naar Congo, waar dat ding nu aan de grond staat met technische problemen. Daardoor moet het contigent Belgische militairen dat nu gestationeerd is in Afghanistan, in drie gedeeld worden om met drie aparte vluchten terug te keren naar België. Voor u als gewone burger zullen die dagen waarschijnlijk niets uitmaken, maar beeldt u gewoon even in wat de families moeten denken.
Eerlijk? Ik denk er het mijne van.
Maar soit, dat is dus het afscheidsgeschenk dat we krijgen van nonkel André.
Heb even gecheckt wat de laatste "keywords" waren die mensen gebruikt hebben om op m'n blog te komen. Ik moet zeggen... wtf?
1. somebody wrote me a nasty letter (zie de blogpost over Otis Taylor)
2. fuchsia-roze-meisje
3. geile jody 21jaar (hè???)
4. nopens alain (nog meer hè???)
5. duitse soldaten liederen wo ii
en om het helemaal mooi te maken! :P
6. mrbushidoinzuidkorea.wordpress.com
Indien u die term opzoekt op google, staat mijn blog helemaal bovenaan, wat betekent dat mijn blog de meest frequent gelezene is. Ik moet aan Gooz royalties gaan vragen :D
Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben reeds 1462 mensen de blog bezocht, of herbezocht. Bedankt daarvoor! En laat ons hopen dat de blog nog een tijdje mag doorgaan!(ondanks alle marginaliteit erin).
Okay, geen blog zonder filmpje, dus gaan we maar verder in de Harry Potter-hype. Ditmaal een heel geslaagde herwerking door Brookers, die gekend is als een van de meest bekende gezichten op Youtube. Enjoy.
En ok, om af te sluiten, nog een laatste foto. Ieren, ze kunnen er wel iets van!
Have a nice day, ya'all.
Een dag als alle andere. Buiten dan het feit dat ik en Whitey (Timotheus) wederom een mini-roadtrip gedaan hebben om onze status als freak nog wat extra in de verf te zetten. Aldus reden wij om kwart voor elf 's morgens vanuit Leuven richting Mons (Bergen). Alles bij mekaar zo'n kleine 80 km.
Daar aangekomen hebben we eerst zowat een uur rondgereden, op zoek naar de plaats waar we moesten zijn (te danken aan het missen van een idioot kleine afslag), om daarna maar te beslissen eerst iets te eten voor we op ons doel zouden afgaan.Frieten met een broodje zijn altijd iets geweest dat ik beschouwde als "abstract" en "onfrietkot-achtig", maar het viel goed te eten.
Desondanks... abstract (en te dik gesneden frieten!).
Maar aldus, nadien was het tijd voor het grote werk en trokken we vol goede moed (en volgegeten), naar onze bestemming
Airsoft One
Impasse Montenez 1A
7000 Mons
Alwaar wij veel meer geld uitgaven dan wij oorspronkelijk van zin waren.
-------------------Voor de Freaks --- Al het andere volk: sla dit deel over
We hebben er zowat uur (n half?) binnen rondgewandeld. Het aanbod was niet zooo fantastisch groot, maar ik heb de liefde van m'n leven gezien. Een Remington M870 (G&P). Heb het ding in m'n handen gehad, en ik wist onmiddellijk dat het dit zou worden. M'n liefde voor shotguns heb ik altijd al gehad (begin ik echt een redneck-personaliteit te kweken?), dus eerlijk gezegd ben ik boven budget gegaan en heb ik maar de stap genomen om hem te kopen.
ff een fotootje dat ik daarnet genomen heb (kelder)
Prachtig ding. Stevig, zwaar genoeg en my god, ik sta er stoerder mee dan ik ooit stoer heb kunnen staan 8)Maar ok, genoeg over die van mij. Whitey zocht voor zichzelf in eerste instantie een G36 Rifle-versie, maar die bleek "op"te zijn. tegenslag, hoewel ik de rifle-versie zelf nog beschouw als "yuck".
De Kurtz-versie bleek dan weer niet naar zijn smaak te zijn, en de C-versie al helemaal niet (vraag me nog altijd af waarom). Uiteindelijk zowat heel de etalage afgegaan, veel dingetjes vastgehouden (KAR-98, joepie). En dan, tenslotte, na heel lang nadenken, besloot Timotheus dat het tijd was om zichzelf de goeie ouwe MP5 aan te schaffen. Beter zo.
Deze, maar dan met vaste stock (sorry Tim, vond op het eerste zicht geen andere foto)
Als de kinderen maar content zijn hè. En het is een schoon ding. En het werkt goe. En Yippi-Ki-Yay motherfuckers!!!-------------------U mag vanaf hier opnieuw verderlezen ---
Aldus vertrokken we weer vol goede moed huiswaarts. Hoe we het hebben gedaan, geen idee, maar opeens zaten we op de autosnelweg richting Frankrijk. Wat we uiteindelijk pas te weten kwam toen Whitey het bord "France 3 km" zag staan.
Mijn plan was om heel even Frankrijk binnen te rijden, de eerste beste afrit te nemen, om te draaien en terug te rijden. Het enige punt waar we geen rekening mee gehouden hadden was de Franse douane. En to be honest, voorbij een douane komen met een koffer vol spullen die op zich niet bepaald onschuldig lijken... wel eh... u snapt het punt wel.
Eerste gedachte bij het zien van de douane in de verte: "God, ge zijt ne klootzak".
Aan de douane aangekomen:
Douanier: reisreden?
Ik en Tim: we willen hier afdraaien om terug naar België te rijden.
Tim: Richting Brussel
Douanier: Ge weet toch wel dat in die richting Parijs ligt?
(ok, op dat ogenblik kon ik al lichtjes mn lach niet meer inhouden)
Douanier: Ok, zet uw auto maar aan de kant.
(auto aan de kant gezet)
Douanier: Doe die koffer maar open.
(koffer wordt opengedaan)
(Douanier zoekt even door de koffer en vindt een van m'n Cobra PMR's (walkie-talkie?). Nog altijd geen probleem.)
Dan zoekt de Douanier op de achterbank en vindt daar ons speelgoed. En op dat ogenblik... roept hij een deel van de troep douaniers erbij, zodat we even later met een stuk of 10 douaniers rond ons staan. Tim is op dat moment vollop bezig uit te leggen wat alles juist is. Ik zie er op dat ogenblik wel de grap van in :P
De douanier wil ook ff stoer doen door met m'n shotgun rond te paraderen.
Ik wil mezelf echt niet afvragen wat de mensen gedacht hebben die met hun auto's voorbij ons reden, maar wat ik wel weet is dat we foto's hadden moeten nemen :P.
Ik hield wel ten alle tijde zowel m'n ID-kaart en de factuur bij de hand, mocht er iets gebeuren. Maar ik ken de regelgeving omtrent dit soort dingen wel, dus we zaten op safe. En overigens, de douane had het nog nooit gezien, en was eerlijk gezegd heel geïnteresseerd in Tim's uitleg. Job well done lad ;).
Maar sjeez, ik moet Tim gelijk geven: Met mij beleeft ge altijd avonturen :P (of dat nu zo positief is, no idea, but God hates me).
Uiteindelijk zijn we toch nog veilig en wel aangekomen in Leuven.
Ik zet Tim af. Ik ben nog geen tien minuten onderweg... krijg ik telefoontje.
En jawel, Tim's portefeuille lag nog op de achterbank. DAT er ook weer maar n's bij, en dan is het dagje wel gevuld, niet? :P
But hey, that's what makes life interesting.
Daarnaast ook weer nieuwe bril, waardoor de "stoerheids-factor" ook weer extra gestegen is. (Buiten dan het feit dat ik opeens wat als snob overkom). Maar jah, ik weet het. Snob.
Oakley M-Frame. Love it. Punt.Politiek:
Defensie moet opnieuw budgettair afslanken (en zoals we allen wel weten, gaat dat in eerste plaats onmiddellijk afslanking zijn van het personeel); en dit terwijl onze goeie ouwe minister van landsverdediging, de geachte heer André Flahaut snel even oaangekondigd het vliegtuig kan nemen naar Congo, waar dat ding nu aan de grond staat met technische problemen. Daardoor moet het contigent Belgische militairen dat nu gestationeerd is in Afghanistan, in drie gedeeld worden om met drie aparte vluchten terug te keren naar België. Voor u als gewone burger zullen die dagen waarschijnlijk niets uitmaken, maar beeldt u gewoon even in wat de families moeten denken.
Eerlijk? Ik denk er het mijne van.
Maar soit, dat is dus het afscheidsgeschenk dat we krijgen van nonkel André.
Heb even gecheckt wat de laatste "keywords" waren die mensen gebruikt hebben om op m'n blog te komen. Ik moet zeggen... wtf?
1. somebody wrote me a nasty letter (zie de blogpost over Otis Taylor)
2. fuchsia-roze-meisje
3. geile jody 21jaar (hè???)
4. nopens alain (nog meer hè???)
5. duitse soldaten liederen wo ii
en om het helemaal mooi te maken! :P
6. mrbushidoinzuidkorea.wordpress.com
Indien u die term opzoekt op google, staat mijn blog helemaal bovenaan, wat betekent dat mijn blog de meest frequent gelezene is. Ik moet aan Gooz royalties gaan vragen :D
Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben reeds 1462 mensen de blog bezocht, of herbezocht. Bedankt daarvoor! En laat ons hopen dat de blog nog een tijdje mag doorgaan!(ondanks alle marginaliteit erin).
Okay, geen blog zonder filmpje, dus gaan we maar verder in de Harry Potter-hype. Ditmaal een heel geslaagde herwerking door Brookers, die gekend is als een van de meest bekende gezichten op Youtube. Enjoy.
En ok, om af te sluiten, nog een laatste foto. Ieren, ze kunnen er wel iets van!
Have a nice day, ya'all.
maandag 22 oktober 2007
FUBAR
Fucked Up Beyond All Recognition.
Ik kan me alvast wel voorstellen dat er mensen (en hopelijk fans) rondlopen die nieuwsgierig zijn naar mijn eerste ervaringen met de testen van de Federale Politie.
Awel, Dan zal ik u even uit uw lijden verlossen: het ging wel cava! In principe zijn iq-testen niet echt een probleem voor mij (haha, hoewel sommigen alvast wel het tegendeel durven denken :P). Het is nu vol ongeduld wachten op de resultaten, die ofwel deze week, ofwel de volgende zouden moeten aankomen. In dit geval niet met een telefoontje, maar wel met de post. En laat ons hopen dat ze hun werk is goed doen! Anders moet ik weer een belletje doen naar Brussel, en daar mis ik eerlijk gezegd de zin voor. Zodus: De Post, doe uw werk! (en laat mij niet in spanning wachten. Ik heb zo al een zwak hart *slik*).
Het was eigenlijk wel leuk om n's nieuwe mensen te leren kennen, hoewel alles eerst wel redelijk awkward* aanvoelde. Kom je binnen in de inkomhal/ cafetaria. Zie je tafels staan (anders zou het geen cafetaria zijn natuurlijk), vol met mensen in uniform (het was twaalf uur), met aan een tafel mensen die gewone burgerkleren (geen idee hoe ik het anders zou moeten noemen. Casual?) droegen. Laat mij alvast een ding zeggen: het voelt ongemakkelijk om als outsider in zo'n ruimte te komen. Iedereen zweeg aan de tafel. Ik heb echt een halfuur met het idee in mn hoofd gezeten van "zou ik nu iets zeggen, of zou ik gewoon zwijgen?" Tja, uiteindelijk gewoon gezwegen. Waarom ook niet. Ik ken hen niet, zij kennen mij niet. Ik zou zo n's voor onguur moeten versleten worden. Onguur mens dat k ben :)
Maar zodus, wel paar mensen leren kennen. Zoals het kereltje uit Brussel, met zijn net-vervallen strafblad en het litteken in zijn hand, waar ooit een mes doorheen gegaan was. Ik vond 'm persoonlijk wel lachen. Niet dat hij zo humoristisch was, maar gewoon die "stoerheid" die er vanaf straalde. Humor...
Maar ach, er zitten wel fijne misschien-toekomstig-collega'tjes tussen.
Natuurlijk mag ik ook de lieftallige Nederlandse jongedame met callname Puk niet vergeten, als misschien-toekomstig-collega aan de overkant van de grens. Oftewel, hoe een mens Vlaams aanleren eigenlijk nog wel fun is. :) Cheerio!
Als er mensen zijn die meer info willen over de flikken-tests, dan wil ik het er gerust wat meer over hebben in m'n volgende blog.
Zonet "Smiley Face" (2007) gezien. Officieel een van de meest marginale films die ik ooit gezien heb (niet slecht bedoeld). Laat het ons erop houden dat dit de lichtere versie is van Fear and Loathing in Las Vegas. Maar my god, onder invloed (van weetikveelwat) moet dit een geweldige film zijn! Allez, aanradertje voor een avondje scheef doen. Ok, en als (misschien) toekomstig flik geef ik blijkbaar al het goeie voorbeeld :D
But what're ya gonna do? Spank me?
Trailer alhier:
U ziet dat er op de rechterbalk twee dingen veranderd zijn. Ten eerste een nieuwe blogfoto, van 28 Weeks Later. Een knaller van een film me dunkt, maar ik ben altijd wat into zombie-films geweest. Ten tweede een heel bekende compositie van John Murphy, genaamd "In the house - In a Heartbeat". Ra ra ra, van welke film(s) zou het komen.
Okay, en deze vond ik nèt iets te geweldig om u te onthouden. Ik heb het zo al niet echt voor Harry Potter (sorry, ik mis enige sympathie voor dit bril-drangend individu). Gung-Ho!
* causing inconvenience
Ik kan me alvast wel voorstellen dat er mensen (en hopelijk fans) rondlopen die nieuwsgierig zijn naar mijn eerste ervaringen met de testen van de Federale Politie.
Awel, Dan zal ik u even uit uw lijden verlossen: het ging wel cava! In principe zijn iq-testen niet echt een probleem voor mij (haha, hoewel sommigen alvast wel het tegendeel durven denken :P). Het is nu vol ongeduld wachten op de resultaten, die ofwel deze week, ofwel de volgende zouden moeten aankomen. In dit geval niet met een telefoontje, maar wel met de post. En laat ons hopen dat ze hun werk is goed doen! Anders moet ik weer een belletje doen naar Brussel, en daar mis ik eerlijk gezegd de zin voor. Zodus: De Post, doe uw werk! (en laat mij niet in spanning wachten. Ik heb zo al een zwak hart *slik*).
Het was eigenlijk wel leuk om n's nieuwe mensen te leren kennen, hoewel alles eerst wel redelijk awkward* aanvoelde. Kom je binnen in de inkomhal/ cafetaria. Zie je tafels staan (anders zou het geen cafetaria zijn natuurlijk), vol met mensen in uniform (het was twaalf uur), met aan een tafel mensen die gewone burgerkleren (geen idee hoe ik het anders zou moeten noemen. Casual?) droegen. Laat mij alvast een ding zeggen: het voelt ongemakkelijk om als outsider in zo'n ruimte te komen. Iedereen zweeg aan de tafel. Ik heb echt een halfuur met het idee in mn hoofd gezeten van "zou ik nu iets zeggen, of zou ik gewoon zwijgen?" Tja, uiteindelijk gewoon gezwegen. Waarom ook niet. Ik ken hen niet, zij kennen mij niet. Ik zou zo n's voor onguur moeten versleten worden. Onguur mens dat k ben :)Maar zodus, wel paar mensen leren kennen. Zoals het kereltje uit Brussel, met zijn net-vervallen strafblad en het litteken in zijn hand, waar ooit een mes doorheen gegaan was. Ik vond 'm persoonlijk wel lachen. Niet dat hij zo humoristisch was, maar gewoon die "stoerheid" die er vanaf straalde. Humor...
Maar ach, er zitten wel fijne misschien-toekomstig-collega'tjes tussen.
Natuurlijk mag ik ook de lieftallige Nederlandse jongedame met callname Puk niet vergeten, als misschien-toekomstig-collega aan de overkant van de grens. Oftewel, hoe een mens Vlaams aanleren eigenlijk nog wel fun is. :) Cheerio!
Als er mensen zijn die meer info willen over de flikken-tests, dan wil ik het er gerust wat meer over hebben in m'n volgende blog.
Zonet "Smiley Face" (2007) gezien. Officieel een van de meest marginale films die ik ooit gezien heb (niet slecht bedoeld). Laat het ons erop houden dat dit de lichtere versie is van Fear and Loathing in Las Vegas. Maar my god, onder invloed (van weetikveelwat) moet dit een geweldige film zijn! Allez, aanradertje voor een avondje scheef doen. Ok, en als (misschien) toekomstig flik geef ik blijkbaar al het goeie voorbeeld :D
But what're ya gonna do? Spank me?
Trailer alhier:
U ziet dat er op de rechterbalk twee dingen veranderd zijn. Ten eerste een nieuwe blogfoto, van 28 Weeks Later. Een knaller van een film me dunkt, maar ik ben altijd wat into zombie-films geweest. Ten tweede een heel bekende compositie van John Murphy, genaamd "In the house - In a Heartbeat". Ra ra ra, van welke film(s) zou het komen.
Okay, en deze vond ik nèt iets te geweldig om u te onthouden. Ik heb het zo al niet echt voor Harry Potter (sorry, ik mis enige sympathie voor dit bril-drangend individu). Gung-Ho!
* causing inconvenience
zondag 21 oktober 2007
Boomstick
Army of Darkness, derde uit de Evil Dead-trilogie, en nog altijd (in mijn ogen alvast) een van de beste films ooit. Hoe kan een film ooit slecht zijn als er quotes in voorkomen als "Good, bad, ... I'm the guy with the gun." Overigens van de hand van Sam Raimi, die we ook allemaal kennen als de director van de Spiderman-reeks.
Alhier een stukje
en om u even HELEMAAL WILD TE MAKEN, alhier de gehele film (of om het zoals Herr Flick te zeggen: "You may kiss me now"):
Alhier een stukje
en om u even HELEMAAL WILD TE MAKEN, alhier de gehele film (of om het zoals Herr Flick te zeggen: "You may kiss me now"):
maandag 15 oktober 2007
Here I come to save the day...
... Mighty Lawrence is on his way!
"Het zou gaan tijd worden", hoor ik sommige mensen al verzuchten bij het aankondigen van deze blog. En jawel, eindelijk nog n's de inspiratie kunnen opbrengen. Wat wil je... Ik werd nog nèt niet met een pistool bedreigd. Met dat ongure volk hier in de buurt. Niet dat dat volk het intellect zou hebben om deze blog te kunnen ontcijferen, maar toch (Lawrence, stop met zeveren, kom to the point!).
Anyways, noticed ya missed me, ya little bastards ;)
Ik zou eigenlijk niet weten waar beginnen. Sinds de vorige blog is er weer heel wat gebeurd, maar we gaan niet te veel uitwijden.
Het voordeel van geen werk te hebben, is dat je je dagen kunt vullen met huiselijke karweitjes, boeken lezen en films kijken. Ik heb ondertussen van alle drie wel een motherload gedaan. Ik ben zelfs gedegenereerd in het lezen van vrouwenromans, zo ver is het al gekomen! :P Veel films gezien. Wie zich afvraagt welke: gisteren heb ik Dog Soldiers, Red Dawn en 9 Rota (9th company) gezien.
Het feit dat die alledrie op een of andere manier met oorlog te maken hebben, doet hier NIETS ter zake. Ik heb toch iets of wat nodig om mijn testosteron-gehalte onder controle te houden na die vrouwenromans. *Zucht*
Even tussendoor:
Als reactie op comment van Gooz op de blog van 8-9-2007 die als volgt gaat:
De kans dat ik - Gooz - dit dus las is bij deze niet meer Nihil. 1. Landmacht is voor choco's. Samen douchen zal voor jou het enige opwindede zijn dat je aan dat legercomponent gaat 2. Voor mijn fotos te publiceren ga je mogen betalen dammit! ==> Bij deze: Braaf zijn!
Reactie van uw geliefkoosde auteur:
Ik mag dan wel fulltime hetero zijn, maar voor dat lekkere strakke geschoren air force-kontje van u wil ik gerust een uitzondering maken. Laten we lekker samen douchen, dan mag jij mijn "Bitch" (Biatch?) zijn, en dan mag je mij "Daddy" noemen. Ik zal braaf zijn ;)
Over het betalen: Fuck that. Wees blij dat er tenminste nog IEMAND de moeite doet om uw blog in de publiciteit te helpen.
==> Bij deze: Be a good bitch and grab me a beer. Hoo-Rah.
Greets
Curtis
PS: Please niet wenen. Ik bedoelde het helemaal niet zo! *zucht* Haha, the Battle of the wits has begun!
Het dinertje (juiste spelling!) van twee weken geleden is een relatief succes geworden. Ik had gelukkig gekozen voor makkelijk te maken gerechten, dus eh "Great success!"
De kip had wel iets langer in de oven mogen staan, maar enfin, we zijn er toch vanaf geraakt.
Note: Een fles wijn minder kopen. Dan drinkt Benny minder, en dan hoeven we de crêpe flambé niet meer weg te smijten. Das eigenlijk zowat het enige waarvan ik het spijtig vond dat er geen foto's van waren (Benny lag te maffen (and dear fucking christ, ik ga er niet over zwijgen)).
Note: Alcohol in combi met pijnstillers = not done. Begon nogal zware hoofdpijn te krijgen, pijnstillers genomen, en ik werd er enkel maar mottiger van.
Anyways, voor de rest goeie goeie avond. Moeten we meer doen, met meer volk (dat kan koken).
Bijkomend goed nieuws. Eindelijk opnieuw crew-cut. Of tenminste toch de hairstyle die ik crew-cut durf te noemen. En tot zover mijn poging lang haar te laten staan. Ik durf zelf te zeggen dat dat hilariteit alom zou geweest zijn. Behoren tot de clan van het "langharig tuig". Better luck next time. Het feit dat ik de dag voor Jezus geboren ben, betekent nog niet dat ik daarom zowel lang haar als baard moet hebben. Een van de twee is momenteel genoeg.
Wat hebben we intussen nog gehad... ehm... te veel om op te noemen. Heb ik overigens al vermeld dat m'n eerste FedPol-testen op 18 oktober zijn? Dat is dus nog een goeie 4 daagjes. De zogenaamde "cognitieve testen" (pak er maar een woordenboek bij!). We zullen zien of mijn IQ nog iets of wat kwalitatief is, (naast het kwantitatief, met die dikke kop van mij). Exciting.
Anyways, got messed up, got on my feet again, and here I am! Alive 'n kickin'. Yes Sir! (ik voel het tot in de uithoekjes van m'n twaalfvingerige darm!). Zingt en juicht, o volkeren der aarde, he's back!
En om dat even te vieren, een nieuwe track. De live-versie van Where Is My Mind van The Pixies, rechtstreeks van de 'Death To The Pixies' bonus cd. En als dit geen klassieker is, dan weet ik het eerlijk gezegd ook niet meer.
Enjoy, have a good time, and I will be back. In een langere versie dan, ge had deze keer maar niet zo hard moeten aandringen ;) (toch alvast een langere blog dan de vorige)
Anyways, ik laat u achter met dit.
Zonet nog filmpje gezien van "jumpende flikken". Mocht er ooit een puberke aan mij vragen "Excuseer meneer de flik, goesting veu te jumpe?", dan zeg ik "Azo, smaad aan de politie! Laat uwe pas maar ne keer zien dan maken we er seffes onmiddellijk een pv'ke van! *grmbl*). Osschots volk, u weze gewaarschuwd.
Abonneren op:
Posts (Atom)
