Semper Fidelis

Weer tijd geleden sinds mijn laatste blog. Eerlijk gezegd weet ik amper wat schrijven.
Eerste punt op de agenda:
Defensie wordt blijkbaar niks, of toch alvast niet voor de eerste maanden. Mijn plannen voor de komende maanden bevatten, ofwel:
1. jaar werken en dan opnieuw onderofficier proberen.
2. gewoon werken (wat ik absoluut nie zie zitten)
3. het bij de Federale Politie proberen. Oh, de ironie...
4. het nu als gewone soldaat proberen, opleiding volgen, en dan op het einde van het jaar idem als nummer 1. Onder gewone soldaat verstaan we hier stormfussilier en paracommando (wederom oh, de ironie...).

Dat zijn zowat de keuzemogelijkheden die openstaan. Hoera! Ik ga alvast nie panikeren. Absoluut niet. Argh.

Voordeel aan het geheel is wel dat ik me momenteel al geen zorgen meer hoef te maken om een tweede zit. Laat me eerlijk zijn dat dat al een hele last is die van m'n schouders valt. Ik voelde me Atlas, nu niet meer.

Ik heb me uiteindelijk maar weer aan m'n alltime-hobby, het koken, gezet. Ik ben hier gebombardeerd tot huiskok, en tot nu toe vlot het alvast best. Misschien wordt het binnenkort zelfs tijd om hier binnenkort een aantal home-made recepten te zetten in deze blog (wanneer ik er de goesting voor heb althans).

Zoals iedereen waarschijnlijk gezien heeft, heb ik de grafische vormgeving wat aangepast. Na wat gespeeld te hebben met kleuren (terug kleuter worden, zoals Benny het zo mooi wist te verwoorden), ben ik uiteindelijk blijven steken op dit. Niet dat het origineel is. Allesbehalve. Het is volledig gebaseerd op de blog van Colby Buzzell. Ik heb ooit nog in De Slegte zijn boek gekocht, genaamd "My War: Killing Time in Iraq". Ja, ik ben nogal "into" stuff like that, en het was eerlijk gezegd een leuk en vlot leesbaar boek, gebaseerd op zijn web-blog met dezelfde naam, hier te vinden: http://cbftw.blogspot.com/
De cb staat voor Colby Buzzell, en de ftw voor 'Fuck the War'.
Helaas moest de blog, omwille van het feit dat hetgeen erin stond niet "acceptabel en pro forma reglementering van de US ARMY" was, verdwijnen en is nu vervangen door artikels.
Staat wel leuk (behoed u, pro-American) geanimeerd-youtube-filmke op, met een (waargebeurd, jaja) gebeurtenis uit het boek, dat eigenlijk niet mag ontbreken in



En dat is het dus over de nieuwe kleuren van m'n blog, die esthetisch goed genoeg bij mekaar passen (tis zwart for fuck's sake, natuurlijk past da).

Daarnaast ook maar nieuwe muziek-track ingevoerd. Baba o'Riley van The Who. Het mocht nie ontbreken natuurlijk. Muziek int algemeen nie.

La Papa maandag in allerijl naar spoed moeten doen. Nierstenen bleken de boosdoener te zijn. Na twee dagen revalidatie waarbij deze snoodaards doeltreffend werden verwijderd, is hij nu weer in volle gezondheid thuis. Voor het volledige verhaal contacteert u maar even de auteur van deze blog.

Daarnaast nie echt veel nieuws. Nogal wa films gezien, nogal wa series. Mss tijd voor nieuwe topic:

--------------------

Series en films:

Films:
* The Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer: Middelmatig.
* Flags of our Fathers: Goed.
* Letters from Iwo Jima: Zeer goed!
* Road Trip: Middelmatig, maar fun om te zien.
* The Simpsons Movie: Goed, maar heeft zeer goede momenten.
* Shrek III: Sorry, maar wa ne k*tfilm. Niks tegen Shrek, maar dit was ronduit slecht.

Series:
* Allo Allo: een van de all-time favorites
* Reno 911!: zeker kijken. marginaal Amerikaans
* The Young Ones: kunt ge niks mis mee doen
* Dr Who: Deze MOET ge gewoon zien. Dr Who (seizoen 3)
Mag ik daarbij even zeggen dat ik David Tennant ne knappe vent vind. Ik laat het oordelen aan u over.



--------------------

Muziek:

Nog een serie die ik heb ontdekt: Flight of the Conchords. Ik kende de two-man-comedy-band al eerder, maar blijkbaar is er een serie over gemaakt. Heel aparte humor, geen slapstick, maar op sommige momenten doordenkertjes. Zalige muziek ook. En laat mij even vermelden dat de serie gaat over twee Nieuw-Zeelandse broers Bred (spreek uit "Brid", degene met het baardje en de krullen) en Jamaine (met de bril) die het met hun band "Flight of the Conchords" proberen te maken in New York.

Twee "muziek"-clipjes uit de serie, opnieuw ter uwer amusatie:

Foux de Fa Fa (ze proberen n's Frans uit)


Leggy Blonde (Murray, de zogenaamde "manager" van de band, en daarnaast deputy cultureel attaché van het Nieuw-Zeelandse consulaat, wordt verliefd op een vrouwelijke pc-installateur. Tot ze opeens gedaan heeft met het installeren van de pc's op de bureau's en vertrekt. Goodbye Leggy Blonde!)
Geniale Lyrics: I had a budgie (parkiet) but it died. I like pie.
Ideale manier om het hart van een vrouw te veroveren, niet?



--------------------

Quotes van de dag:

- Zijn er momenteel niet. Of toch geen waaraan ik kan denken. (btw: dit is geen quote)